ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد از (مخالفت) خدا بپرهيزيد؛ و هر كس بايد بنگرد تا براى فردايش چه چيز از پيش فرستاده؛ و از خدا بپرهيزيد كه خداوند از آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است!

***

آدمی، رو به آینده دارد و به امید رسیدن به آینده‌ی مطلوب حرکت می‌کند؛ از این‌رو، دائماً در حال "محاسبه" است و بر اساس نتایج محاسبات، تصمیمات بعدی را گرفته و برای اقدام گام بر می‌دارد.

وقتی درآمدی کسب می‌کند و یا حقوقی می‌گیرد، در هزینه کردن، نگاه به آینده‌ی دور و نزدیک دارد. تلاش و اندیشه برای ازدواج، اشتغال، تشکیل خانواده، برخورداری از خانه و خودرو ... و تأمین رفاه، پیگیری بیمه و بازنشستگی و ...، همه به خاطر نگاه و محاسبه‌ی آینده می‌باشد؛ هر نوع  سرمایه‌گذاری و تجارتی، به خاطر امید به سود در آینده صورت می‌پذیرد.

اما مشکل اینجاست که اگر کسی خداشناس، خدادوست و خداپرست نشد و آخرت‌گرا نگردید، نگاهش ضعیف می‌شود و در نهایت تا نوک دماغ را بیشتر نمی‌بیند، برای لحظه و ساعتی دیگر می‌اندیشد، اما برای ماه یا سالی دیگر نمی‌اندیشد، برای حیات کوتاهش در دنیا محاسبه‌گری دارد، اما برای حیات دائمی‌اش در آخرت محاسبه‌گری ندارد! «إِنَّ هَؤُلَاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا - اينان دنياى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشت‏ سر مى‌افكنند / الإنسان، 27».

اما اخلاق مؤمن و مواضعش، همه با نگاه به آینده‌ی نزدیک و دور و در نهایت "معاد و حیات اخروی" اتخاذ می‌گردد. او ضمن رعایت تقوای الهی برای محافظت از خویش در برابر آسیب‌های ضرر زننده و زیان‌آور، نگاه و محاسبه می‌کند که برای فردایش، چه پس اندازی دارد و چه از پیش فرستاده است؟ و چون امید به رسیدن به والاترین مقامات و بهترین جایگاه‌ها در قرب الهی دارد، سعی می‌کند تا سرمایه‌ی بیشتری برای آبادانی آخرتش بفرستد و آنچه فرستاده و می‌فرستد را خودش نسوزاند.

 

کلمات کلیدی:  اخلاق   سوره حشر