و اما كسانى كه به خدا گرويدند و به او تمسك جستند به زودى [خدا] آنان را در جوار رحمت و فضلى از جانب خويش درآورد و ايشان را به سوى خود به راهى راست هدايت كند (۱۷۵)

(النساء، ۱۷۶ و ۱۷۵)

انسان، با ”عقل“ می شناسد و عقل نیز برهان می طلبد و به نور علم» می بیند. برهان“، یعنی دلیلی که باهر و ظاهر باشد؛ محکم، متقن و غیر قابل نفوذ، اعوجاج و ابطال باشد. حال می فرماید که این قرآن و کتابی که به سوی شما نازل شده، هم برهان است و هم ”نور“ سراسر قرآن کریم، دلایل عقلی (برهان ) است، خداوند متعال که تمام هستی تجلی و مخلوق اوست، برای اثبات وجود خودش، پیامبرش، معادش وحقانیت کلامش، براهین گوناگون اقامه نموده است و سراسر قرآن حکیم، علم است و علم همان نوری است که عقل با آن می بیند. بنابراین، اگر افراد یا جوامع، به قرآن مجید اعتصام نیابند، از حیات معقول بهره می برند، راه نمی یابند و با جهل خود، در تاریکیها به گمراهی می روند، ولی آنان که به قرآن کریم تمسک و اعتصام می یابند، به صراط مستقیم هدایت می شوند.