در مکتب قرآن مجید

اصول و آداب گفت و شنود (۳)

لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمٌ إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا * إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا

(الواقعه، ۲۵ و ۲۶)

در آن (بهشت نه لغو و بیهوده ای میشنوند نه سخنان گناه آلود * مگر سخنانی که سراسر سلام (سلامت) است.

لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كَذَّابًا * جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا

(النبأ، ۳۵ و ۳۶)

در آنجا نه سخن بیهوده ای میشنوند و نه دروغ و تکذیب (حقی) [این] پاداشی به اندازه از سوی پروردگار توست.

 

آثار شنیدن، کمتر از گفتن نیست؛ و نشنیدن سخنان باطل پوچ و گناه آلود چنان نعمت بزرگی است که خداوند متعال آن را از عطایایش در بهشت بر شمرده است بهشتیان نه حرف مفت میگویند و نه میشنوند. سخن گفتن، کاملاً در اختیار خودمان است اما شنیدن زیاد هم اختیاری نیست بلکه صداها امواجی است که به گوش میرسد؛ وقتی رسانه ملی قرآن و دعا را نیز با موسیقی پخش میکند شنونده چه کند؟ پس مقصود این نیست بلکه شنیدنهای اختیاری میباشد؛ مثل شنیدن دروغ، تهمت، غیبت، شایعه و یا هر حرف مفت دیگری برخی خود را به عمد سیبل سخنان مسموم قرار میدهند!

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   «اصول و آداب گفت و شنود»