سالروز میلاد امام سجاد، حضرت علی بن الحسین (علیهما السلام)، مبارک

السَّلامُ عَلَیْکَ یا زَیْنَ الْعابِدِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا زَیْنَ الْمُتَهَجّـِدِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اِمامَ الْمُتَّقِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَلِیَّ الْمُسْلِمِینَ.

- سلام بر تو اى زینت عابدان، سلام بر تو اى زینت شب زنده داران، سلام بر تو اى پیشواى پرهیزکاران، سلام بر تو اى ولىِّ مسلمانان.

●- حضرت امام سجاد علیه السلام، در 5 شعبان، سال 38 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشودند.

پدر ایشان، حضرت سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام بودند که سه پسر خود را «علی» نام نهادند، چرا که حکومت جائر و ظالم، دوستداران امیرالمؤمنین علیه السلام را به شهادت می‌رساند، به ویژه آنان که نام‌شان «علی» بود. از این رو، فرزند اول «علی اکبر» و فرزند دوم (امام سجاد) علی اوسط و فرزند سوم، علی اصغر نامیده شدند.

برای مادر بزرگوار ایشان، نام‌های متعددی بیان شده است، از جمله ام سلمه، سلامه و شهربانو. مورخان در این که ایشان یک بانوی ایرانی بوده، تردیدی ندارند؛ اما هیچ سند موثق و متقنی دال بر این که دختر یزدگرد سوم بوده باشند، وجود ندارد.

*- در جنگ شناختی و جنگ تبلیغاتی علیه ایشان [که همچنان ادامه دارد]، دو شائبه نادرست در اذهان عمومی پدید آمده است، یکی آن که ایشان را «امام بیمار» خواندند و این اهانت بزرگی است، چرا که ایشان فقط در کربلا و عاشورا، به مشیّت الهی چنان بیمار شدند که نتوانند به میدان بیایند و به شهادت برسند، چرا که باید امامت حفظ می‌شد و در نسل ایشان ادامه می‌یافت و این فقط امام حاضر در صحنه بود که می‌توانست کربلا و عاشورا را از تحریف حفظ کند، به تاریخ منتقل نماید و زمینه‌ساز سقوط حکومت امویان گردد.

شائبۀ دوم آن که به واسطۀ باقی ماندن دعاهای عظیم الشأن ایشان که در صحیفه سجادیه (ع) جمع‌آوری شده است، و ایشان مشهور به زین العابدین و سید الساجدین بودند، القا کردند که اساساً کاری به جز نماز، عبادات شبانه روز، زیارت کعبه و دعا، انجام نمی‌دادند؛ و عجیب آن که از خود و تاریخ نمی‌پرسند که اگر ایشان فقط به عبادت و دعا مشغول بودند، پس چرا حاکمیت به تنگ آمد و ایشان را به شهادت رساند؟!

از ایشان «رسالۀ حقوق» نیز باقی مانده است؛ چرا آن را به اندازۀ صحیفۀ سجادیه مطرح نکردند و نمی‌گویند: «ایشان بزرگترین حقوقدان تاریخ می‌باشند و رسالۀ حقوق ایشان نه تنها بی‌بدیل است، بلکه مبنا می‌باشد؟!»

*- امام سجاد علیه السلام، همچون سایر امامان علیهم السلام، عهده‌دار تمامی وظایف ولایت و امامت بودند، که در همین راستا، چند رسالت مهم را نیز به انجام رساندند:

الف - ایشان در عصر عاشورا و به هنگام شهادت پدر، عهده‌دار امر عظیم «امامت» گردیدند. در عصری که دشمن گمان می‌نمود با کشتن امام و یارانش، برای همیشه به اسلام پایان داده است! و البته که با کشته شدن امام، اسلام کشته می‌شود، چنان که در زیارت ناحیۀ مقدسه، تصریح شده:

«لَقَدْ قَتَلُوا بِقَتْلِکَ الْإِسْلَامَ، وَ عَطَّلُوا الصَّلَاةَ وَ الصِّیَامَ، وَ نَقَضُوا السُّنَنَ وَ الْأَحْکَامَ، وَ هَدَمُوا قَوَاعِدَ الْإِیمَانِ، وَ حَرَّفُوا آیَاتِ الْقُرَآنِ، وَ هَمْلَجُوا فِی الْبَغْیِ وَ الْعُدْوَانِ»

-  آنان با کشتن تو اسلام را کشتند و نماز و روزه را تعطیل کردند و سنت‌ها و احکام پیامبر(ص) را نقض کرده و پایه‌های ایمان را نابود ساختند و آیات قرآن را تحریف کردند و در خیانت و دشمنی، مسیر را هموار ساختند.

حال، امام باید تمام اسلام را از ابتدا احیاء می‌نمود؛ از توحید و طاغوت‌ستیزی گرفته، تا شناخت و باوری درست نسبت به معاد، تا احیای قرآن کریم و زنده کردن حقوق (احکام) و مکارم اخلاق.

اگر چه «دعا»، قرآن صاعد است و اتصال و ارتباط عبد با معبود و تجلی بندگی می‌باشد؛ اما دعای امام معصوم، سراسر علم، معرفت، حکمت، تعلیم و تربیت می‌باشد؛ لذا از توجه به توحید، نبوت، معاد، ولایت و امامت گرفته تا دعا برای طلب رحمت و مغفرت، دعا برای مرزداران و مجاهدان و دعا برای نیازهای گوناگون فردی و اجتماعی، که سراسر تعلیم دهنده و انسان‌ساز می‌باشند را در صحیفۀ سجادیه (ع) می‌خوانیم.

ب - اما، این تمام رسالت و کار امام نبود، بلکه باید در عصری که مسلمانان به معاویه، یزید و تمامی جنایتکاران فاسد و فاسق، امیرالمؤمنین می‌گفتند، کوچه‌های مدینه مملو از مردان به دار آویخته بود و حجّاج را برای کشتار به آن شهر فرستاده بودند ... و بنابر برخی اقوال تاریخی، تعداد شیعیان به کمتر از انگشتان یک دست کاهش یافته بود؛ امر ولایت و امامت را دوباره احیا می‌نمودند که مستلزم جهاد فرهنگی، جهاد تبیین و جهاد علمی از یک سو، و جهاد مبارزاتی سنگین و سازماندهی شده از سوی دیگر بود.

امام خامنه‌ای:

«آن چهره‌ی مظلومِ بی صدایِ سر به زیرِ منفعلی که از امام سجاد درست کردند به کلی برخلاف واقع است؛ چهره‌ی حقیقی امام سجاد علیه ‌الصّلاة و السّلام ،چهره‌ی یک مبارزِ قهرمانِ خستگی‌ناپذیرِ آشتی‌ناپذیر پیگیری است، که با تدبیر تمام، با دقت کامل راهها را می‌شناسد و انتخاب می‌کند و به سمت هدفها، این راهها را می‌پیماید. خودش خسته نمی‌شود و دشمن را خسته می‌کند؛ و نتیجه هم این شد که بالأخره دشمن خستۀ شکست خورده - یعنی دستگاه اموی - وقتی هیچ کار دیگر نتوانست بکند، متشبث شد به مسموم کردن امام سجاد، و آن حضرت را مسموم کرد و این امام بزرگوار و عزیز بعد از یک عمر پربرکتِ پرمبارزۀ پرتلاش، مقدس، سر تا پا نورانی جوار پروردگار را زیارت کرد و به عالم قدس و رضوان الهی پرواز کرد.» (04/07/1365 - خطبۀ نماز جمعه)

 

www.x-shobhe.ir

www.x-shobhe.com

www.313110.ir

 

 

کلمات کلیدی:  حدیث امروز