سالروز رحلت حضرت خدیجه کبری علیها السلام
سالروز رحلت حضرت خدیجه کبری علیها السلام
«السَّلامُ عَلَیْک یا اُمَّ الْمُؤْمِنِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا زَوْجَةَ سَیّـِدِ الْمُرْسَلِینِ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا اُمَّ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیِّدَهِ نِساءِ الْعالَمِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا أَوَّلَ الْمُؤْمِناتِ... .»
- سلام بر تو ای مادر مؤمنان؛ سلام بر تو ای همسر سرور فرستادگان؛ سلام بر تو ای مادر فاطمه زهرا سرور بانوان دو جهان؛ سلام بر تو ای نخست بانوی مؤمن؛ سلام بر تو ای آن که دارائیش را در راه پیروزی اسلام و یاری سرور انبیا هزینه کرد و دشمنان را از او دور ساخت؛ سلام بر تو ای آن که بر او جبرئیل درود فرستاد و سلام خدای بزرگ را به او ابلاغ کرد؛ این فضل الهی گوارایت باد و سلام و رحمت و برکاتش بر تو باد.
● - پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، تا آخر عمر، از مقام و بزرگواریهای خدیجۀ کبری علیها السلام یاد مینمودند و در سوگ ایشان میگریستند.
امام حسین علیهالسلام در روز عاشورا و در مقابل سپاه شام، از مادرشان خدیجه کبری علیها السلام، به عنوان اولین زن مسلمان با افتخار یاد نمودند؛ چنان که امام سجاد علیه السلام، در مجلس یزید، با افتخار خود را فرزند خدیجه کبری علیها السلام معرفی نمودند؛ چرا که همگان بزرگی ایشان را میشناختند.
شرح بیشتر
آدمی با معرفت (شناخت) مقامات و مراتب وجودیاش ارتقا میباید و بزرگ و بزرگوار میشود و همجوار بزرگان و بزرگواران میگردد؛ چنان که در زیارت عاشورا، به محضر سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام عرض مینماییم:
«فَاَسْئَلُ اللهَ الَّذى اَکْرَمَنى بِمَعْرِفَتِکُمْ وَمَعْرِفَةِ اَوْلِیآئِکُمْ، وَرَزَقَنِى الْبَرآئَةَ مِنْ اَعْدآئِکُمْ، اَنْ یَجْعَلَنى مَعَکُمْ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ»
- پس درخواست میکنم از خدا که مرا به معرفت شما و دوستان شما گرامی داشت و بیزاری از دشمنان شما را نصیب من کرد، اینکه مرا در دنیا و آخرت با شما قرار دهد.
این شناخت، از بالا به پایین است؛ در دعای «أَللهُم عَرفْنی نَفْسَک... »، میآموزیم که تا کسی خداوند سبحان را نشناسد، پیامبرش را نخواهد شناخت و تا ایشان را نشناسد، حجّتش را نخواهد شناخت و اگر آنها را نشناسد، اساساً دینش را نمیشناسد و گمراه میشود.
شناخت هدایت کننده و نجاتبخش، به شناخت خداوند سبحان، رسول اکرم و اهل بیت علیهم السلام خلاصه نمیشود، بلکه در شناخت اولیای آنها ادامه مییابد و سبب قُرب میگردد؛ چنان که در زیارت عاشورا عرض مینماییم:
«أَتَقَرَّبُ إِلَى اللّٰهِ ثُمَّ إِلَيْكُمْ بِمُوالاتِكُمْ وَمُوالاةِ وَلِيِّكُمْ»
- من به خدا تقرب میجویم به واسطۀ ولایت شما و ولایت دوستان شما.
حضرت خدیجۀ کبری علیها السلام
شناخت هر چه بیشتر حضرت خدیجۀ کبری علیها السلام، نه فقط برای ارج نهادن به زحمات و تحمل زجرهای ایشان برای نشر اسلام و قدردانی از خدمات ایشان به جامعۀ مسلمانان، بلکه به عنوان یک «الگو - اسوه»، لازم و ضروری میباشد؛ چرا که تا آدمی الگوهای برتر را نشناسد، از آنها را پیروی نمیکند؛ و وقتی برترینها را شناخت، دیگران را الگو قرار نمیدهد.
اما، چه کسی میتواند مقامات وجودی حضرت خدیجۀ کبری علیها السلام را که یکی از چهار بانوی بزرگ در دنیا و آخرت میباشند را آنگونه که باید بشناسد؟! ما فقط اخباری از مقامات، مراتب، مواضع و عملکردها را میشناسیم و در آنها نیز سطحینگر میباشیم!
●- همانطور که پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله را پیش از بعثت «محمد امین» میخوانند، حضرت خدیجه کبری علیها السلام را نیز پیش از اسلام، «خدیجه طاهره» مینامیدند و به سبب آشنایی با کتب الهی، عقل، درایت و بصیرت و نیز ثروت، او را «ملکۀ بطحا» مینامیدند. ایشان اولاً موحد و به دین ابراهیم علیه السلام بودند و ثانیاً در پاکی و تقوا، زبانزد بودند، هر چند که بسیار ثروتمند نیز بودند و پاکی ایشان در تجارت نیز شهره بود.
●- همانگونه که امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام، اولین مسلمان میباشند؛ حضرت خدیجۀ کبری علیها السلام نیز اولین بانونی میباشند که نبوت و رسالت همسرشان را شناختند و به دعوت ایشان لبیک گفتند و اسلام آوردند.
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «روزی که رسول خدا (ص) به پیامبری رسید، نور اسلام به هیچ خانهای وارد نشد، جز به خانه پیامبر و خدیجه و من سومین نفر آنها بودم که نور وحی در رسالت را می دیدم و عطر نبوت را استشمام میکردم» (نهج البلاغه، خطبه قاصعه)
اما ما، چگونه میتوانیم این توفیق بزرگ را بفهمیم و صبر در سختی این پذیرش را درک نماییم؟!
●- ازدواج ایشان، یک ازدواج طبیعی نبود؛ بلکه خداوند متعال ایشان را برگزید تا بزرگترین حامی روحی و مالی پیامبرش باشد و فرمود: «وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى - و تو را تنگدست يافت و بى نياز گردانيد» (الضحی، 8)
●- حضرت خدیجه کبری علیها السلام، در طول عمر شریف خود، مصداق بارز «وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ - و کسانی که با جان و مالشان در راه خدا جهاد نمودند» (النساء، 95) بودند.
●- حضرت خدیجه علیها السلام بانوی والا مقامی بودند که خداوند سبحان به واسطۀ جبرئیل علیه السلام، به او سلام رساند. ایشان در مجروحیت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، نه تنها به همراه امیرالمؤمنین علیه السلام به یاری ایشان شتافتند، بلکه آنقدر گریستند که جبرئیل بر پیامبر اعظم (ص) نازل شد و گفت: «یا رسول الله! خدیجه را دریاب که از گریۀ او، فرشتگان به گریه درآمدند! او را به سوی خود صدا کن و سلام مرا به او برسان و بگو: خداوند متعال، تو را سلام میرساند و به او بشارت ده که در بهشت برای تو خانهای از مروارید است که آن را با نور، زینت دادهاند و در آن جا هیچ ترس و وحشتی وجود ندارد!».
●- حضرت خدیجه علیها السلام در طی زندگی مشترک خود، شش فرزند برای پیامبر اکرم (ص) به دنیا آورند، به نامهای قاسم و عبدالله و نیز زینب، رقیه، ام کلثوم و حضرت فاطمه زهرا سلامالله علیها که مادر امام حسن، امام حسین، زینب کبری بودند، لذا «امّ الائمه» لقب یافتند.
شعب ابیطالب
شعب ابیطالب را «شعب بنی هاشم» نیز میگفتند، چرا که بیشتر خاندان بنی هاشم، در آن منطقه زندگی میکردند.
کفار قریش، این شعب را که پیامبر اکرم و خدیجه کبری و یاران در آن حضور داشتند، به محاصرۀ اقتصادی و اجتماعی درآوردند. این محاصره شدید و همه جانبه، در سال هفتم هجری آغاز و سه سال طول کشید.
حضرت خدیجه سلام الله علیها که همیشه در پیروی و یاری بر دیگران سبقت داشتند و در راه خدا «وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ» بودند، در این سه سال، لحظهای پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله را تنها نگذاشتند؛ و نه تنها حامی و سبب دلگرمی و تسکین ایشان بودند، بلکه چون همیشه به یاری ایشان شتافتند و همه ثروت خود را در جریان شعب هزینه نمودند، تا جایی که گفتهاند پس از پایان محاصره اقتصادی، دیگر ثروتی برایشان باقی نمانده بود.
پس از پایان محاصره و خروج از مسلمانان از شعب ابیطالب، خدیجه علیها السلام، بر اثر شدت فشارها، بیمار شدند و به سبب همین بیماری، رحلت نمودند.
این مصیبت، چنان بر پیامبر اعظم صلوات الله علیه و آله سنگین بود که نام آن سال را «عام الحُزن» گذاشتند.
●- خداوند سبحان را شاکریم که ما را به اسلام هدایت نمود و افتخارمان این است که برای مردان و زنان، الگویی چون خدیجۀ کبری علیها السلام داریم.
- تعداد بازدید : 73
- 2 فروردین 1403
- نسخه قابل چاپ
- اشتراک گذاری
کلمات کلیدی: حدیث امروز