نیمۀ دوم ماه مبارک رمضان و شب‌های قدر - سالروز شهادت امیر مؤمنان علیه السلام - 4

السلام علیک یا امیرالمؤمنین

به هنگام وقوع این جنایت هولناک، جبرئیل امین ندا داد:

«تَهَدَّمَتْ وَ اَللَّهِ أَرْكَانُ اَلْهُدَى وَ اِنْطَمَسَتْ وَ اَللَّهِ نُجُومُ اَلسَّمَاءِ وَ أَعْلاَمُ اَلتُّقَى وَ اِنْفَصَمَتْ وَ اَللَّهِ اَلْعُرْوَةُ اَلْوُثْقَى قُتِلَ اِبْنُ عَمِّ مُحَمَّدٍ اَلْمُصْطَفَى، قُتِلَ اَلْوَصِيُّ اَلْمُجْتَبَى، قُتِلَ عَلِيٌّ اَلْمُرْتَضَى، قَتَلَهُ اَشقی الاَشقیا» (بحار الأنوار‌، جلد۴۲، صفحه۲۵۹)

- به خدا سوگند! پایه‌های هدایت منهدم شد، ستارگان آسمان و نشانه‌های تقوا به خدا سوگند خاموش شدند، و ریسمان‌های محکم به خدا قسم پاره شدند. پسر عموی محمد مصطفی(ص) کشته شد! وصی برگزیده کشته شد؛ علی مرتضی کشته شد، سید الاوصیاء کشته شد؛ او را اشقی الاشقیاء کشت.

شرح بیشتر

مردمان سطحی‌نگر و ظاهرگرا، از هر رخدادی، فقط ظاهرش را می‌بینند، لذا خوشحالی و اندوه آنان نیز سطحی و زودگذر می‌باشد و با گذشت اندک زمانی و مشغول شدن به امور روزمره، فراموش می‌شوند!

در ذکر مصیبت، با اشعار و نوحه‌های گوناگون که همه خوب و لازم هم هست، می‌گویند: «به بازوی فاطمة الزهراء علیها السلام‌، ضربتی زدند که منجر به شهادت ایشان گردید - ابن ملجم، ضربتی کُشنده بر فرق امیرالمؤمنین علیه السلام زد که منجر به شهادت ایشان شد - جعده سمّی به امام حسن علیه السلام داد که جگرشان تکه تکه شد - سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام را در کربلا، تشنه لب کشتند و سر از بدن مبارک ایشان جدا کردند - به چشمان حضرت عباس علیه السلام نیزه زدند و دستانش را قطع کردند و ...!

اگر چه تمامی این فجایع و مصیبت‌ها باید بیان شوند و زنده بمانند، اما ما نباید به همین ظواهر بسنده ننماییم؛ بلکه باید اولاً بدانیم چه کینه و چه انحرافاتی سبب بروز این جنایات شده است و ثانیاً بدانیم، چه عواقبی را بر جهان اسلام و بشریت مترتب نموده‌اند و ثالثاً درس و عبرت بگیریم، تا راه یابیم.

ما می‌گوییم: «سیدالشهداء، خاندان و یاران ایشان علیهم السلام را در کربلا با آن وضع به شهادت رساندند» مجالس عزا و هیئت برپا می‌نماییم و گریه می‌کنیم؛ اما فرد بصیری چون امام خمینی رحمة الله علیه می‌فرمایند:

«این خون سید الشهداست که خونهای همه ملتهای اسلامی را به جوش می‌آورد و این دسته جات عزیز عاشوراست که مردم را به هیجان می‌آورد و برای اسلام و برای حفظ مقاصد اسلامی مهیا می‌کند. در این امر، سستی نباید کرد. البته باید مسائل روز گفته بشود‌ ... حضرت سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- به همه آموخت که در مقابل ظلم، در مقابل ستم، در مقابل حکومت جائر چه باید کرد‌» (صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۵۲ – ۵۶)

●- در فاجعه و مصیبت ترور و شهادت امیرالمؤمنین علیه السلام، حتی چشمان بزرگانی چون امام حسن، امام حسین، زینب کبری، ابوالفضل العباس علیهم السلام و مؤمنان گریان شدند، به غیر از چشمان خودشان که فقط از شوق لقاء الله، دیدار برادرشان رسول الله و همسر والا مقام‌شان حضرت سیدة النساء العالمین، فاطمة الزهراء علیهم السلام گریان بود.

در این مصیبت، تمامی قلب‌ها محزون شدند، حتی فرشتگان ضجه زدند، به غیر از قلب مبارک خودشان که راحت شد و فرمودند: «فُزتُ وَ ربّ الکَعبة - به خدای کعبه که رستگار شدم».

گویی ایشان تمام بار ناراحتی‌های مردم را به دوش خویش می‌کشیدند تا آنها به راحتی برسند؛ اما همین که ایشان راحت شدند، مردمان برای همیشه به زحمت و ناراحتی افتادند! این حقیقتی است که جای تأمل و تفکر دارد.

ندای جبرئیل علیه السلام

1- «تَهَدَّمَتْ وَ اَللَّهِ أَرْكَانُ اَلْهُدَى - به خدا سوگند! پایه‌های هدایت منهدم شد».

قسم جبرئیل امین علیه السلام به «وَ اَللَّهِ» که سه بار تکرار می‌فرمایند، از سویی دلیل به حقانیت و صدق مطلب است و از سویی دیگر به عظمت حقایق آن اشاره دارد.

جبرئیل امین علیه السلام با قسم «وَ اَللَّهِ»، اعلام می‌نماید که «ارکان هدایت منهدم شد!»

تمام انبیا و اولیاء برای هدایت فرستاده شده‌اند؛ قرآن مجید برای هدایت نازل شده است؛ در سورۀ حمد که در نمازها نیز می‌خوانیم، از خداوند متعال مسئلت می‌نماییم: «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ»؛ اما «صراط مستقیم» کدام است؟ آیا فقط مجاز است، یا وجود و عینیت خارجی، حقیقی و واقعی دارد؟

پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله در خطبۀ غدیر خم فرمودند: «مَعاشِرَالنّاسِ، أَنَا صِراطُ الله الْمُسْتَقیمُ الَّذی أَمَرَکُمْ بِاتِّباعِهِ، ثُمَّ عَلِیٌ مِنْ بَعْدی. ثُمَّ وُلْدی مِنْ صُلْبِهِ أَئِمَّةُ (الْهُدی)، یَهْدونَ إِلَی الْحَقِّ وَ بِهِ یَعْدِلونَ»

- ای مردم! صراط مستقیم خداوند منم که شما را به پیروی آن امر فرموده. و پس از من علی است و آن گاه فرزندانم از نسل او، پیشوایان راه راستند که به درستی و راستی راهنمایند و به آن حکم و دعوت کنند.

بنابراین، هدایت نیز مانند هر ساختار، بنا و هر امری، ارکانی دارد، چارچوب‌ها و ستون‌هایی دارد که بر آنها استوار شده است و رکن رکین آن که سایر ارکان به آن تکیه دارند، امر «ولایت و امامت» و شخص «ولیّ الله و امام» می‌باشد. روح قرآن کریم، امام است، حقیقت اسلام امام است، نماز و روزه و حج و جهاد و سایر احکام و اعمال عبادی نیز با «ولایت و امام» کامل می‌شوند. (بیانات امام رضا علیه السلام)

ضربتی که به امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام وارد شد، صرفاً ضربت شمشیری بر سر مبارک ایشان نبود، بلکه ضربتی بود که بر حقیقت قرآن مجید و اسلام عزیز وارد شد؛ ضربتی بود که بر فرق اندیشه و ایمان وارد شد، ضربتی بود که بر وحدت و عزّت مسلمانان وارد شد؛ لذا پس از شهادت ایشان، اقوام بسیاری با استناد به آیات همین قرآن و به نام اسلام، دچار تفرقه و حتی جنایات هولناک علیه مسلمانان شدند و می‌شوند؛ مانند سعودی، داعش، بوکوحرام، سلاطین خودفروختۀ عرب و ... .

2- وَ اِنْطَمَسَتْ وَ اَللَّهِ نُجُومُ اَلسَّمَاءِ وَ أَعْلاَمُ اَلتُّقَى - ستارگان آسمان و نشانه‌های تقوا به خدا سوگند خاموش شدند».

مقصود از ستارگان آسمان، صرفاً همین ستارگان مادی که در آسمان می‌بینیم نمی‌باشند، بلکه اینها همه صورت زیرین حقایقی والاترند؛ لذا در قرآن مجید فرمود که ستارگان را نه تنها زینت آسمان قرار دادم، بلکه راه را به شما نشان می‌دهد و البته همه آیات [نشانه‌های من] برای هدایت شما به سوی من می‌باشند.

همان گونه که امام رضا علیه السلام فرمودند: «ولیّ الله و امام، ستارۀ آسمان، در شب‌های تاریک می‌باشد»، نه تنها آسمان تاریک و ظلمانی را زیبا می‌سازد، بلکه راهنما و هدایتگر است.

«وَ أَعْلاَمُ اَلتُّقَى» - پیمودن هر راهی و رسیدن به هر مقصدی، نقشۀ راه می‌خواهد که با «علامت‌ها - نشانه‌ها»، راهنمایی می‌کند - هر کشوری، پرچمی دارد - هر ملّتی پرچمی دارد که علامت آنهاست و هر سپاه و لشکری نیز پرچم و پرچمدارانی دارد که اگر آن پرچم بیفتد، به مثابۀ سقوط آن کشور، آن ملت و آن سپاه می‌باشد.

«تقوا» نیز پرچم و پرچمدار دارد که همان «ولیّ الله، حجّت الله و امام» می‌باشد.

3- «وَ اِنْفَصَمَتْ وَ اَللَّهِ اَلْعُرْوَةُ اَلْوُثْقَى - و ریسمان‌های محکم به خدا قسم پاره شدند».

خداوند سبحان در قرآن کریم فرمود:

«لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ» (البقره، 256)

- در قبول دين، اكراه (اجبار بدآمدنی) نيست. (زيرا) راه درست از راه انحراف، روشن شده است. بنابراين، كسی كه به طاغوت كافر شود و به خدا ايمان آورد، به دستگيره محكمی چنگ زده است، كه گسستن برای آن نيست؛ و خداوند، شنوا و داناست.

بنابراین، «اَلْعُرْوَةُ اَلْوُثْقَى»، صرفاً یک لفظ و معنای استعاری و مجاز نیست، بلکه حقیقت وجودی دارد، مانند «رحمة للعالمین» که پیامبر اعظم صلوات الله علیه و آله می‌باشند.

حقیقت وجودی «اَلْعُرْوَةُ اَلْوُثْقَى»، شخص ولیّ الله، حجّت الله و امام می‌باشد که مردمان باید به سوی او بروند و مانند چنگ زدن به طناب نجات در قعر چاه، به آن چنگ زنند تا هدایت شوند و نجات یابند که البته مستلزم ایمان به الله و کفر به طاغوت می‌باشد.

اَشقی الاَشقیا

پیامبر اکرم صلوات الله علیه فرمودند: «تو را اشقی الاشقیاء می‌کُشد» و نام نبردند - جبریئل علیه السلام نیز ندا داد که «او را اشقی الاَشقیا کشت» و نام نبرد! چرا که صفت و شخصیت مهم است، نه اسم ظاهری که می‌توانست هر اسمی دیگری نیز باشد.

همیشه، مقابل برترین‌ها و بهترین‌ها، بدترین‌ها و شقی‌ترین‌ها قرار می‌گیرند. ابلیس لعین، در برابر حضرت آدم علیه السلام - کفار عنود و لجوج در مقابل حضرت نوح، نمرود در مقابل حضرت ابراهیم، فرعون در مقابل حضرت موسی، ابوسفیان، ابوجهل و ابولهب در مقابل پیامبر اسلام، خوارج در مقابل امیرالمؤمنین، معاویه در مقابل امام حسن مجتبی و یزید و شمر در مقابل سیدالشهداء امام حسین [علیهم السلام]؛ امریکا، انگلیس و اسرائیل در مقابل مسلمانان ... و در میان این شقی‌ها، بدترین و شقی‌ترین‌شان (ابن ملجم)، مرتکب این جنایت هولناک می‌شود.

نکته:

تمام این مصیبت‌ها، نه تنها بر شیعیان و مسلمانان، بلکه بر تمامی مردمان جهان تا آخر الزّمان، به این خاطر تحمیل شد که «قُتِلَ عَلِيٌّ اَلْمُرْتَضَى»! اما حال که ارکان هدایت منهدم شده، علائم و پرچم تقوا افتاده، و ریسمان الهی پاره شده، چه کنیم؟! آیا راه هدایت، رشد، کمال و سعادت برای همیشه بسته شده است؟!

خیر؛ بلکه زمین خدا از حجّتش خالی نمی‌ماند؛ امام بعدی، رکن هدایت است؛ پرچم را برمی دارد و نور هدایت و کشتی نجات می‌شود و مردمان باید به سوی او بروند و از او تبعیت نمایند، تا به سعادت دنیوی و اخروی برسند.

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّهَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ.

الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم.

 

www.x-shobhe.ir

www.x-shobhe.com

www.313110.ir

 

 

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   رمضان   شب قدر