x-shobhe: همانطور که بیان شد، گویا نویسنده طبق سفارش، موظف بوده که مطالبی را نوشته و ارائه دهد و به همین دلیل فرصت نکرده است برای نقد هم که شده یک بار قرآن را از اول تا به آخر (حتیٰ سطحی) بخواند!
در قرآن کریم آیاتی وجود دارد که دستور مستقیم به پیامبر (ص) یا اهالی مکه و مدینه در همان زمان است و نیز آیات فراوانی وجود دارد که مخاطب آن همهی جهانیان هستند. لذا کسانی که برخی از آیات را خوانده و بدان استناد میکنند و برخی دیگر را رها کرده یا میپوشانند (مانند یهودیان گذشته و حال)، رفتاری منافقانه و ظالمانهای با قرآن کریم دارند و خداوند نیز وعده داده است که نماز، تلاوت قرآن یا سایر اعمال ظاهریشان نیز هیچ سودی برای هدایت آنها ندارد. اینک به آیات ذیل توجه فرمایید:
«وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمينَ» (الأنبیاء - 107)
ترجمه: و ما تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستادهايم.
«تَبارَكَ الَّذي نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعالَمينَ نَذيراً» (الفرقان -1)
پر برکت (مبارک، لایق بزرگی) است آن خدايى كه اين فرمان (قرآن) را به بنده خويش نازل كرد تا بيمرسان جهانيان باشد.
«وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ كَافَّةً لِلنَّاسِ بَشيراً وَ نَذيراً وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ» (سبأ - 28)
ترجمه: ما تو را نفرستاديم مگر براى همهی انسانها، که از خطا و گناه بازشان دارى، و نيز نويدبخش و بيمرسان باشى، و ليكن بيشتر مردم نمىدانند.
«إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذي بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمينَ» (آل عمران - 96)
ترجمه: اولين خانه عبادتى كه براى مردم بنا نهاده شد، آن خانهاى است كه در مكه واقع است، خانهاى پر بركت كه مايه هدايت همه عالميان است. (این آیه نشان میدهد که جهانیان به اسلام و به قبلهی مکه دعوت شدهاند).
«وَ مَا تَسَْلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ» (یوسف - 104)
ترجمه: تو براى پيغمبرى از آنان مزدى نمىخواهى، كه آن (قرآن) جز يادآورى براى جهانيان نيست.
«إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ» (ص - 87)
ترجمه: اين قرآن به جز تذكر براى عالميان نيست.
حال آیا کسی که با استناد مغرضانه به یک آیه نتیجه گرفته است که «اسلام» فقط برای اعراب است! آیا با خواندن یا شنیدن دهها آیهی دیگر دال بر جهانی بودن اسلام، قبول میکند که این دین آخر و جهانی و برای همه است؟ یا هم چنان بر عناد و لجاج خود پافشاری خواهد کرد و خواهد گفت:
«وَ قالُوا قُلُوبُنا في أَكِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونا إِلَيْهِ وَ في آذانِنا وَقْرٌ وَ مِنْ بَيْنِنا وَ بَيْنِكَ حِجابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنا عامِلُونَ» (فصلت -5)
ترجمه: مىگويند دلهاى ما از پذيرفتن آن چه ما را به سويش مىخواني در غلافهايى روى هم (تو در تو و ضخیم) است و در گوشهايمان سنگينى است و بين ما و تو حجابى است، تو كار خود كن كه ما نيز كار خود خواهيم كرد.
«وَ قالُوا قُلُوبُنا غُلْفٌ بَلْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَقَليلاً ما يُؤْمِنُونَ» (البقره - 88)
ترجمه: و گفتند: دلهاى ما در غلاف است، بلكه خدا به خاطر كفرشان لعنتشان كرده و در نتيجه كمتر ايمان مىآورند.
کلمات کلیدی:
قرآن