بسم الله الرحمن الرحیم

کاربران گرامی سلام؛

x-shobhe: سال نو (1391) را به شما و خانواده محترم و همه ایرانی‌های مقیم داخل و خارج از کشور تبریک و تهنیت عرض می‌نماییم و از ارتباط مستمر و صیمیانه‌ی شما و هم چنین سایت‌ها و وبلاگ‌هایی که سؤالات، شبهات و پاسخ‌های مندرج در این سایت را درج یا لینک نمودند، سپاسگزاریم.

حول، دگرگونی است. انتقال از شرایط و وضعیت (حال) موجود به شرایط و وضعیت دیگر را «تحول» می‌گویند، پس تحویل به معنای همان آغاز دگرگونی در شرایط و وضعیت طبیعت است.

با گردش زمین به دور خورشید فصول و ماه‌ها پدید می‌آیند، شرایط و اوضاع دگرگون می‌شوند و از آنجا که در هر گردشی، آخر به اول می‌‌رسد، دوباره فصل بهار آغاز می‌گردد که لحظه‌ی این آغاز را «تحویل» می‌نامند.

تحول و تحویل فقط در طبیعت نیست، بلکه در وجود، شخصیت و منش آدمی نیز مکرر و دائماً تحولی رخ می‌دهد و اساس این است که حتماً رخ دهد. چرا که اگر حرکت و گردش نباشد، حیاتی نخواهد بود. چه خوش سرود مولوی: «هر زمان نو می‌شود دنیا و ما – بی‌خبر از نو شدن اندر بقا».

اما، مهم و مؤثر برای آدمی، نو شدن و خروج از حالی و ورود به حال دیگری - هر چه که باشد - نیست، بلکه مهم این است که این تحول و نو شدن، رو به رشد باشد. حیات‌بخش باشد. بهار باشد.

از طبیعت و قوانین حاکم بر آن درس‌های بسیاری می‌توان آموخت، شاید بتوان گفت که طبیعت و چرخه‌ی آن، آیئنه‌ و نمود مادی وجود است: «چرخ با این اختران، نقض و خوش و زیباستی – صورتی در زیر دارد آن چه در بالاستی».

در طبیعت نیز هر تحول و تحویلی رو به بیداری، زندگی، تازه شدن، نشاط، حیات دوباره و تولید و فزونی ندارد. گاه آفتابی سوزان و خشک‌سالی همه دستآوردهای بهار را می‌سوزاند و گاهی پاییز و زمستان سر می‌رسد. اینها هم تحول و دگرگونی است.

زندگی آدمی نیز همین‌طور است. هر کسی به اراده‌ی خود خورشیدی برگزیده و در منظومه‌ای قرار می‌گیرد و به دور خود و خورشید خود می‌چرخد، اما پس از انتخاب خورشید و قرار گرفتن در منظومه‌‌ی منتخبش، دیگر محکوم قوانین آن است. گاه فاصله‌ی سیاره‌ی وجود با خورشید منتخبش آنقدر زیاد است و قوانین ثقل، چگالی، جاذبه و ... آن به گونه‌ای است که سبب می‌گردد یک دور گردش به دور خورشیدی سال‌ها به طول ‌انجامد.

پس، رسیدن تحویل در طبیعت، هیچ دلیلی نیست که در «من» نیز تحویل و نو شدن و حیات دوباره‌ای آغاز شود. چه بسا خورشید و منظومه‌ی منتخب «من» شرایط دیگری داشته باشد. لذا مهم است که کدام «خورشید» را انتخاب کرده و خود را در کدام منظومه قرار می‌‌دهم.

خداوند متعال به انسان فرمود که اگر تحول و تحویلی رو به رشد می‌خواهی، خورشید «ولایت» من را انتخاب کن تا وجودت از شب‌های ظلمانی و خواب سرد و زمستانی متحول شود. بیدار شوی و به روشنایی و گرمای حیات بخش نور برسی و همیشه بهار باشی. و اگر خورشید ولایت من را نپذیری، به «حول» خورشید دیگری خواهی چرخید و در منظومه‌ی دیگری قرار خواهی گرفت که شب‌ها و خواب‌های سرد آن بسیار طولانی و چه بسا همیشگی باشد. چرا که از مسیر طبیعی «صراط مستقیم» خارج شده و طغیان کرده است.

«اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُونَ» (البقره، 257)

ترجمه: خدا سرپرست و كارساز (ولیّ) كسانى است كه ايمان آورده باشند، ايشان را از ظلمت‏ها به سوى نور هدايت مى‏كند و كسانى كه (به خدا) كافر شده‏اند، سرپرستشان (ولیّ‌شان) طاغوت است كه از نور به سوى ظلمت سوقشان مى‏دهد، آنان دوزخيانند و خود در آن بطور ابد خواهند بود.

و فرمود: و با معرفت، اطاعت، تبعیت و محبت به خورشید «ولایت من» که در ولایت پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) تجلی و تسری‌اش داده‌ام تا وسیله‌ی هدایت تو باشند، خودت را در این منظومه قرار بده، که همه‌ی فصولت حکیمانه و مفید باشد. وگرنه گردش، چرخش، تحویل و تحوّلت، هر چه که باشد، به فنا رفته و حاصل تلاش‌ات «حبط» می‌شود و اصل و فرع، سرمایه و سود را با هم خواهی باخت.

«الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ صَدُّواْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ * وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَ ءَامَنُواْ بِمَا نُزِّلَ عَلىَ‏ محَُمَّدٍ وَ هُوَ الحَْقُّ مِن رَّبهِِّمْ  كَفَّرَ عَنهُْمْ سَيَِّاتهِِمْ وَ أَصْلَحَ بَالهَُمْ * ذَالِكَ بِأَنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ اتَّبَعُواْ الْبَاطِلَ وَ أَنَّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ اتَّبَعُواْ الحَْقَّ مِن رَّبهِِّمْ  كَذَالِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ» (محمد ص، 1 تا 3)

ترجمه: كسانى كه كفر ورزيدند و جلوگيرى از راه خدا كردند اعمالشان را نابود مى‏كند * و كسانى كه ايمان آورده، اعمال صالح انجام مى‏دهند و به آنچه بر محمد نازل شده كه حق است و به راستى از ناحيه پروردگارشان است ايمان مى‏آورند خداوند گناهانشان را با مغفرت خود محو مى‏كند و دل‌هایشان را اصلاح مى‏فرمايد * و اين بدان جهت است كه آنها كه كافر شدند باطل را پيروى كردند و آنان كه ايمان آوردند حق را كه از ناحيه پروردگارشان است پيروى نمودند. خداوند براى مردم اين چنين مثل مى‏زند.

باید توجه داشت که تحویل، در هر چه که به هر شکلی صورت پذیرد، نه از سیطره‌ی علم و حکمت الهی خارج است و نه از حیطه‌ی مشیّت، قوت و استیلای او.

از این روست که ذکر و حرف رمز سیدالشهداء،‌ حضرت امام حسین علیه‌السلام، در صحنه‌ی کربلا و روز عاشورا که قیامی برای ایجاد دگرگونی (تحول) رو به رشد در اسلام وارونه شده و مسلمان غفلت زده و بیداری همه‌ی انسان‌ها در طول تاریخ نمود، «لا حول و لا قوة الاّ بالله» بود. چرا که هیچ دگرگونی و قوتی برای ایجاد آن وجود ندارد، مگر به اذن و اراده‌ی «الله جل جلاله» و تحت سیطره‌ی قوانین خلقت او.

در هر حال سیاره‌ی زمین به دور خورشید منظومه شمسی می‌گردد و اول بهار تحویلش می‌رسد، اما این دگرگونی در طبیعت است و نه در «من». لذا مهم این است که «من» کِی خورشید حیات بخش وجودم را می‌شناسم و بر می‌گزینم و در منظومه‌ی آن قرار می‌گیرم و چه زمانی تحویل «من» می‌رسد؟ لذا حضرت ثامن الائمه (ع) در دعا به هنگام تحویل و آغاز دگرگونی در طبیعت، از خداوند متعال که هر انقلاب، دگرگونی و تحویلی در حیطه‌ی علم، حکمت و قدرت اوست، تحویل و تحول در «حال خودمان» را مسئلت می‌نماید:

*- یا مُقلّب القُلوبِ و الأبصار – ای انقلاب کننده در دل‌ها و دیده‌ها (بصیرت‌ها)؛

انقلاب، زیر و رو شدن است، برگرداندن است و انسان تا دلش و دیده‌اش (جهان‌بینی‌اش) دگرگون نشود، زیر رو نشود، پرده‌های خود‌بینی و ماده‌گرایی‌اش به زیر نیافتد و خورشید فطرتش در افق قرار نگیرد، و تا بصیرت و نوع نگاهش به حیات متغییر نگردد، منقلب نمی‌شود و همان‌طور منجمد می‌ماند.

*- یا مُدبّر الّیل و النّهار – این تدبیر کننده‌ی شب و روز؛

رشد صعودی و یا نزولی ما در این عالم، در این دنیا و روی کره‌ی زمین است و در حیطه‌ی «مکان» و «زمان» حرکت می‌کنیم. لذا شبانه روز هستند که بر ما می‌آیند و می‌گذرند و ما را گریزی از آنها نیست. و اختیاری هم در تغییر و تدبیر آنها نداریم. تدبیر این شبانه روز در اختیار اوست. حال «من» چه تدبیری در امور خود کنم در مکانی که تدبیرش با «من» نیست و در زمانی که تدبیرش با «من» نیست؟! پس بهتر آن که تدبیر امور خود را نیز به او بسپارم و با طغیان از این مسیر خارج نگردم.

*- یا مُحوّل الحَولِ و الاَحوال – ای کسی که دگرگونی‌ و دگرگونی‌ها (به صورت مستمر) را تو دگرگون می‌کنی.

بیان شد که هیچ دگرگونی و تحوّلی، خارج از قوانین و حکومت او نیست و گریزی از قواعد عالم خلقت نیست. «لاٰ یُمکِنُ الفِرار مِن حُکومَتِک – فرار از حکومت تو امکان ندارد» و کسی هم قدرت ایجاد دگرگونی ندارد، مگر به اذن و اراده‌ و قدرت او.

*- حوّل حالِنا إلیٰ اَحْسَنِ الحال – حال ما را در جهت بهترین حال‌ها متحول نما.

آری، مهم این است که تحویل «من» فرا رسد، وگرنه تحویل طبیعت سودی به حال من ندارد. باید دگرگونی در شرایط و اوضاع «من» ایجاد گردد. اما نه هر نوع دگرگونی‌ای، بلکه بهترین دگرگونی‌ها و بهترین شرایط و اوضاع که معلول انتخاب و گردشی عالمانه، حکیمانه، بصیرانه و مستمر به دور خورشید ولایت است. آن وقت عید «من» فرا می‌رسد.

عیدتان مبارک. سردبیر

کلمات کلیدی:  یادداشت   نوروز