ایکس – شبهه: با صراحت می‌توان نظر داد، اما بدون مصلحت‌اندیشی نمی‌توان انتخاب «اصلح» نمود. البته منظور مصلحت‌اندیشی واقعی است و نه شعاری. بالاخره هر کسی باید مصالح نظام، کشور و ملّت را در کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت در نظر بگیرد و با کارشناسی یا مشورت با اهل فنّ «اصلح» را انتخاب کند.

در هر حال با قید این که آن چه بیان می‌گردد نظر ماست که آزادنه بیان می‌شود و دلیلی ندارد که حتماً همگان موافق باشند و نیز با حفظ احترام همه نامزدها، به صراحت اعلام می‌کنیم که «هیچ کدام» از آقایانی که تا کنون مطرح شده‌اند را «اصلح» نمی‌دانیم، مگر آن که طبق معمول مجبور باشیم «خیر الموجودین» را انتخاب نماییم، چرا که اصل مشارکت عموم در تقریر سرنوشت خود و مملکت است.

شاخص کلّی در نظر ما همان است که مقام معظم رهبری فرمودند؛ یعنی امتیازات دولت فعلی را داشته باشد، منهای ضعف‌های آن. بدیهی است که این تنها شاخصه رشد است.

اما در خصوص جزئیات، شاخص‌ها و ملاک‌ها بسیارند که فقط می‌توان به برخی از اهمّ آنها اشاره نمود. به نظر می‌رسد اگر برای خود روشن کنیم که بر اساس چه ملاک‌هایی به چه کسانی رأی نمی‌دهیم، روشنگرتر از آن است که بگوییم به چه کسی رأی می‌دهیم و چرا؟

*- بی‌تردید شرط اول اعتقاد به نظام و تمامی اصول و چارچوب‌های آن است و هر کس که اعتقاد راسخ و التزامی ندارد، اساساً نباید نامزد شود و اگر بشود قطعاً منافق است و از همان اول به مردمش دروغ می‌گوید.

*- ما رئیس قوه‌ی مجریه می‌خواهیم و نه نظریه‌پرداز (ایدئولوگ). لذا کسانی که این جایگاه قدرت را برای رواج و القای نظریه‌های اعتقادی یا سیاسی خود می‌خواهند، نمی‌توانند آن طور که باید به فکر نیازها و ضرورت‌های کشور و مردم باشند.

*- اشخاصی که گرایشات حزبی یا جریانی خود را اولی از مصالح و نیازهای نظام، کشور و مردم می‌دانند، مفید نخواهند بود.

*- افرادی که از هم اکنون امکانات مادی و معنوی حکومتی (بیت‌المال) را صرف تبلیغات خود یا نامزد مورد نظر خود می‌کنند، به هیچ شرع و اصولی پایبند نیستند.

*- اشخاصی که به دنبال کسب ثروت بوده و هستند، افرادی که برای تبلیغات و جذب آرای مردم به هر ترفندی متوسل می‌گردند و میلیاردها تومان برای تبلیغات مستقیم و غیر مستقیم هزینه می‌کنند و متأسفانه کسی هم نمی‌پرسد که شما از کجا این سرمایه را به دست آورده‌اید؟ اساساً نه تنها با احکام اولیه اسلام (حلال و حرام) آشنایی ندارند، بلکه اعتقادشان به خدا و قیامت نیز محکم نیست. لذا بی‌تردید پس از نشستن بر مسند قدرت نیز سیاست‌های ماکیاولی را دنبال خواهند کرد، لذا نه تنها مفید نخواهند بود، بلکه مضرّ نیز هستند.

*- به دنبال رئیس جمهوری هستیم که خود را قدرت و حربه‌ای در مقابل ولایت فقیه یا مجلس و سایر نهادهای قانونی نداند.

*- رئیس جمهور و دولتی می‌خواهیم که امور مربوط به دین، اعتقادات، احکام [حکمت نظری] را به فقها، علما، دانشمندان و صاحب‌نظران این عرصه واگذار نماید و خود به دنبال اداره‌ی امور کشور و اجرای طرح‌ها و برنامه‌ها در عرصه‌های متفاوت اقتصادی، سیاسی، امنیتی، فرهنگی، اجتماعی و ... باشد، چرا که رئیس قوه مجریه است.

*- رئیس جمهور و دولتی می‌خواهیم که «اقتصاد و سیاست» را در عرصه‌‌های داخلی و خارجی در اولویت قرار دهد و با بصیرت، برنامه‌ریزی، دقت و همّت والا عمل نماید.

*- رئیس جمهور و دولتی می‌خواهیم که خود و این ملت را در مقابل قدرت‌ها ذلیل نبیند و جهان را امریکا و چند کشور متحدش فرض نکند و گمان ننماید که همه رشد و سعادت در گرو جلب رضایت آنهاست. ما تجربیات تلخی را پشت سر گذاشته‌ایم.

*- به نظر ما نامزدهایی که اساساً روحیه‌ی «نظامی‌گری» داشته و دارند، برای ریاست قوه مجریه و اداره امور کشور اصلح نیستند.

*- نامزدهایی که سابقه‌ی فکری، اعتقادی، سیاسی و اجرایی آنان موجود و نزد همگان مشهود است و معدل کارشان نیز مطلوب نبوده، نمی‌توانند کار جدید خارق‌العاده‌ای بنمایند و برگشت به گذشته نیز مطلوب هیچ کشور و ملّتی نیست. به قول حافظ: «مَن جَرّبَ المُجَرّب، حَلّت بِهِ النّدامَة» - یعنی هر کس تجربه شده را دوباره تجربه کند، ندامت و پشیمانی حق اوست.

نتیجه:

در مجموع چنان چه بیان گردید، در میان نامزدهای مطرح موجود هیچ کدام را اصلح نمی‌دانیم و امید است شرایطی ایجاد گردد که مردم مجبور نشوند به حداقل رضایت دهند. بدیهی است اگر فرد واجد الشرایط بهتری نامزد نگردد، بالاجبار در بین نامزدهای مطرح، یکی را به عنوان «اصلح در میان بقیه» انتخاب خواهیم کرد.

خوب است کاربران گرامی نیز ذیل همین متن، نظر خود را در خصوص شرایط و شاخصه‌های ایجابی و سلبی رییس جمهور اصلح و مفید بیان نمایند.