پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): لزومی به تردید در سلامت خودتان وجود ندارد، مگر آن که واقعاً احساس مشکل کنید و لازم باشد که به پزشک مراجعه نمایید. اما گاهی انسان می‌خواهد کار حرامی را توجیه کند و بهانه‌ی علمی برایش می‌آورد! مثلاً می‌گوید: بروم این فیلم را ببینم تا مطمئن شوم که مشکلی ندارم، و بدین بهانه، مایل است هر شب، یا در هر فرصتی خود را آزمایش کند!

و اما پاسخ:

"علم"، تجلی "علیم" است، پس محدود نیست که سؤال شود «تا چه حد؟!»؛ و در این حقیقت، هیچ فرقی نمی‌کند که موضوع تحقیق "علمی" چه باشد؟ خداشناسی، قرآن شناسی و اسلام شناسی باشد، یا انسان‌شناسی، زیست و جانورشناسی، یا روانشناسی، رفتارشناسی و ...! یا موضوع تحقیق علمی، امور فردی جسمی یا روحی و روانی باشد، یا امور اجتماعی، تعاون، ارتباطات، حقوق و ... . بنابر این "علم" محدود نیست.

●- اما کسب "علم"، چارچوب‌ها و شرط و شروط‌هایی دارد؛ وگرنه نه تنها مفید نمی‌افتد، بلکه هر چه بیشتر باشد، زیان‌بارتر نیز می‌گردد.

چه بسا شناخت علمی ما از توحید و معاد یا قرآن، به مراتب کمتر از ابلیس لعین و سایر شیاطین باشد، و چنان که می‌بینیم، رشد ما در علوم تجربی، طبیعت‌شناسی، صنعت (تکنولوژی) و ... نیز به مراتب کمتر از مستکبران و ظالمین می‌باشد؛ اما زیادتی علم آنها نه تنها مفید برای رشد و کمال انسان و جامعه واقع نشده، بلکه سبب وارد شدن صدمات، ضررها و خسران‌های جبران ناپذیر به بشر و جامعه‌ی بشری نیز گردیده است.

●- علوم مربوط به امور جنسی و روابط جنسی نیز مستثنا از این قواعد و چهارچوب‌ها نمی‌باشد، که اگر رعایت نشود، حتماً ضرر و زیان‌هایش، به مراتب بیشتر از فواید آن خواهد بود.

از جمله این چارچوب‌ها و شروط در کسب علم (نه مطلق علم)، عبارتند از:

یک – هدفدار بودن کسب علم.

ارزش و اثر هر کاری [اگر چه نماز و روزه باشد] و هم چنین فایده یا ضرر هر علمی [اگر چه علم به قرآن کریم باشد]، به "هدف" طالب، کسب کننده و عامل به آن بر می‌گردد.

بنابراین، کسی که دنبال علمی، از جمله علوم مربوط به نیازهای شهوانی انسان (مانند خوردن، خوابیدن، جماع و ... ) می‌رود، باید بدون این که خود را فریب دهد، "هدف" خود را تعیین کند، و هدف درست آن است که در طول هدف غایی [کمال و قرب الهی] باشد و انسان را رشد داده و برساند.

نکته:

یک - بسیاری خود را فریب می‌دهند! می‌خواهند مطالب جنسی (سکسی) بخوانند، یا عکس و فیلم و ... ببینند، می‌گویند: «کسب علم ضروری است و من دارم در این مورد به علوم و اطلاعات خود می‌افزایم»!

دو – "علم" باید مفید باشد. بله، علم محدود نیست، اما مفید بودن آن برای هر کسی متفاوت است؛ اینجاست که به فراگیری علم (نه خود علم)، حد و اندازه می‌خورد. یعنی محقق به ضرورت نگاه می‌کند.

بی‌تردید ضرورت فراگیری علوم جنسی، برای یک پزشک یا مشاور و ...، به مراتب بیشتر از مردمان عادی می‌باشد و مردمان نیز از ندانستن تخصصی این علوم، ضرری ندیده و نمی‌بینند.

به عنوان مثال: در علوم جنسی، یک علوم پایه‌ای وجود دارد که همه می‌دانند. حال یا این علوم در غریزه‌ی آنها سرشته شده (که پس از بلوغ آن را درک نموده و احساس نیاز می‌کنند)، یا از طریق دیگران نیز به صورت شفاهی و کتبی بیان شد و اکتسابی می‌باشد. اما ندانستن تمامی مسائلی که تا کنون کشف شده، ضرری به کسی نزده است.

انسان از همان روزی که خلق شد، به صورت "جفت = مذکر و مؤنث" خلق شد، با نیاز جنسی خلق شد، ازدواج کرد، با همسرش جماع نمود، صاحب اولاد گردید و در چرخه حیات شخصی و اجتماعی خودش، نقش‌آفرینی نمود؛ و هنوز هم همین‌طور است و خواهد بود، اگر چه همگان متخصص نبوده و نیستند، بلکه تحقیقات علمی و تخصصی توسط عده‌ای، می‌تواند در رشد و کمال سلامت مفید افتد.

علوم جنسی:

برخی گمان می‌کنند که علوم و امور جنسی، به میل مذکر و مؤنث (زن و مرد) به یک دیگر، جماع و یا طرق دیگر ارضای غریزه‌ی شهوت جنسی، مانند [العیاذ بالله)، استمناء، همجنس‌بازی، وطی با حیوانات و اشیا (مثل عروسک‌هایی که جدیداً در شرق و غرب به بازار آمده)، و اَشکال متفاوت و ممکن برای هر کدام ختم می‌گردد! که کاملاً خطاست. حتی اگر اوج و کمال ارضای شهوت جنسی را در مجامعت با جفت (زن و مرد = مذکر و مؤنث = نر و ماده) ببینیم، حیوانات و حتی حشرات، هم بسیار قوی‌تر هستند و هم بسیار درست عمل می‌کنند، و حال آن که اصلاً مطالعات علمی ندارند و بر اساس همان غریزه‌ی جنسی [که در جسم حیوانی انسان نیز وجود دارد]، عمل می‌کنند.

بنابراین، برای انسانی که به دنبال سلامت، رشد و کمال می‌باشد، اطلاعات و معلومات دیگری نیز در قلمروی همین نیاز و کشش و فعالیت جنسی قرار می‌گیرد. از اهداف و اخلاق گرفته، تا روح و روان، تا قوانین مربوطه در بهداشت، و نیز قوانین در چگونگی تعامل که در حدود و احکام مطرح می‌شود.

نکات:

الف - اگر دقت کنیم، فراگیری این دسته از علوم (برای عموم) به مراتب مهم‌تر، ضروری‌تر و مؤثرتر است تا این که فقط دائم دنبال این باشند که چگونه می‌توانند خود و یا طرف مقابل را بیشتر تحریک کنند، چگونه نزدیکی نموده و ارضا کنند؟! البته این نکات نیز مهم است، اما چنان که بیان شد، بخش کلان آن در خلقت جسم و غریزه نهادینه شده است و مواردی نیز در بیان شفاهی و کتبی منتقل می‌گردد.

ب - منتهی همان‌طور که بیان شد، اهداف متفاوت است و برخی خود را فریب می‌دهند. به بهانه و با توجیه «کسب علم برای مهارت بیشتر»، تمام توجهات خود را به «غریزه‌ی جنسی» متوجه می‌کنند و از همه چیز غافل می‌شوند - تمام ذهن خود را مشغول به نمایش گفتاری، نوشتاری و یا تصویری در روابط جنسی می‌نمایند، بالتبع به تحریک و ارضای مجازی روی می‌آورند که آسیب‌های جسمی، روانی، روحی و اخلاقی خودش را دارد؛ و بالاخره آن که تمام عمرشان صرف «تحریک و ارضا»‌ می‌گردد! این کسب علم نیست.

ج – به همین دلیل، اگر به افرادی که به این بهانه‌ها به سراغ تحریک خود و دیگران (به واسطه‌ی زیادتی تصاویر، رواج فحشا، بحث‌های نظری غلط و ...) می‌روند، گفته شود: «کمی هم در ارتباط با سلامت جسمی و نیز روحی و روانی امور جنسی مطالعه کنید – کمی هم در خصوص پیامدهای سوء رفتارهای ناهنجار بدانید – کمی هم در زیان‌های جبران ناپذیر آن چه اسمش را «آزادی جنسی» گذاشته‌اند مطالعه و کسب علم کنید؛ اصلاً رغبت نشان نمی‌دهند! مایلند انواع صحنه‌ها را بخوانند، ببینند و در ذهن خود تصور کنند و ...، و خود را توجیه کنند که «کسب علم در این خصوص لازم است و ما داریم علوم خود را در این خصوص ارتقا می‌بخشیم»!

 اخلاق جنسی با همسر:

کمتر اتفاق می‌افتد که جوانی (به ویژه پسران) با خود بیاندیشد که شاید در سایر امور و حتی سایر شهوات [مانند شهوت قدرت، شهوت شهرت، شهوت خوردن، شهوت پوشیدن، شهوت خودنمایی و ...] با همسر آینده‌ام دچار مشکل گردم، بنابراین لازم است که در این زمینه‌ها مطالعات بیشتر مطالعات علمی داشته باشم و خودسازی کنم – و یا - با خود بگوید: چگونگی ادب، تربیت، احترام، عشق ورزیدن، گفتار نیکو، رسیدگی، پوشیدن، تمیزی، خوش‌بویی و ... نیز در چگونگی روابط جنسی نقش مستقیم و حتی بیشتر از نقش ارتباطات فیزیکی دارد [ما که حیوان نیستیم]، بنابر این باید در این زمینه‌ها نیز از اطلاعات کافی برخوردار باشم!

بنابر این بیشتر رغبت‌ها و توجهات به خواندن مقالات یا رمان‌های روابط جنسی، یا دیدن عکس‌ها و فیلم‌ها، ریشه در میل به تحریک دارد که با پرچم دروغین «علم افزایی برای روابط بهتر» توجیه و تطهیر می‌شود. یعنی سراسر خودفریبی است.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

کسب اطلاعات و معلومات در امور و روابط جنسی، تا چه حد لازم است که سبب جلوگیری از بروز مشکلات، پس از ازدواج گردد؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8261.html 

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   روابط جنسی