پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): گاهی عدم اطلاع و آشنایی لازم با چگونگی یک امری سبب بروز سؤالات و شبهات گوناگون می‌گردد و گاهی نیز عدم آشنایی با مفاهیم کلمات و واژگان در جایگاه خودشان، سبب بروز این ذهنیات می‌گردد.

ما در زبان فارسی (و دیگران در زبان خودشان)، کلمات و مفاهیم گوناگونی را به معنای مصطلح و رایج بین خودمان به کار می‌بریم، اما بی‌تردید هر کلمه‌ای معنای خودش را دارد و گاه در ادبیات گوناگون، معنا یا حتی مفهومش متفاوت می‌شود.

به عنوان مثال: چه فرقی بین دیدن، نگاه کردن و نظاره نمودن وجود دارد؟ از نظر ما در محاوره هیچ فرقی ندارد. اما این کلمات چه در فارسی و چه در عربی معنای گوناگونی دارد. چنان که در آیه می‌فرماید: «آیا ندیدید؟» در آیه دیگر می‌فرماید: «آیا نظاره نکردید» و ... .

یا چه فرقی بین تعقل، تفکر، تأمل، تعلّم وجود دارد؟ در قرآن کریم امری را می‌فرماید: برای تفکر است – امری را می‌فرماید: برای تعقل است – امری را می‌فرماید برای اهل علم یا اهل تدبر می‌باشد. پس اینها با هم متفاوت هستند.

از جمله این کلمات که ویژه در مباحث مربوط به امام زمان، حضرت مهدی سلام الله علیه مطرح می‌گردد، همین "ارتباط" می‌باشد. چه فرقی بین دیدن، مشاهده نمودن و ارتباط وجود دارد؟

دیدن:

هر کسی ممکن است امام زمان علیه السلام را دیده باشد و یا ببیند؛ چه با ایشان تکلمی داشته باشد [چیزی بگوید یا بشنود] و یا نداشته باشد – و حتی چه ایشان را بشناسد و چه مانند هزاران نفری که در روز می‌بیند، اما نمی‌شناسد. چنان که در مورد دیدن ایشان، با به بکار بردن واژه‌ی "رؤیت"، گفته شده: " یَرونَهُ وَلا یَعرِفونَه – می‌بینیدش، ولی نمی‌شناسیدش ".

بنابراین، نه تنها بسیاری از بزرگان گذشته و حال به دیدن (ملاقات و زیارت) مشرف شده‌اند، بلکه چه بسا این توفیق برای بنده و شما نیز حاصل گردد و حتی بسیاری از کسانی که اصلاً مسلمان نیستند، ایشان را ببینند. چنان که بسیاری از کفار، مشرکین، منافقین و حتی ظالمین، اهل عصمت علیهم السلام را می‌دیدند.

مشاهده:

اما، مشاهده امر دیگری است. مشاهده یعنی آنچه برای دیگران در غیب است، برای کسی که ادعای مشاهده دارد، در ظهور و شهود می‌باشد. مانند نواب خاص در دوران غیبت صغفری که چهار نفر بودند. مردم دسترسی مستقیم به امام علیه السلام نداشتند، اما ایشان باذن الله و اجازه ایشان داشتند. آنها ادعای مشاهده داشتند و در این ادعا صادق نیز بودند، لذا نامه‌ها، پیام‌ها، سؤال‌ها و وجوهات مردم را جهت تقدیم به محضر ایشان می‌گرفتند و پاسخ هم می‌آوردند.

باب "مشاهده"، با پایان دوران غیبت سال (69 سال) بسته شد و با آغاز غیبت کبری بیان شد که دیگر مشاهده‌ای وجود ندارد و هرکسی که چنین ادعایی کند، یعنی به مردم بگوید که من چنین ارتباطی با امام زمان علیه السلام دارد، دروغگو و افترا زننده است؛ او به امام علیه السلام افترا بسته است: « أَلَا فَمَنِ ادَّعَى الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِیِّ وَ الصَّیْحَةِ فَهُوَ كَذَّابٌ مُفْتَر - بدانید هر كه پیش از خروج سفیانى و صیحه آسمانى ادّعاى مشاهده كند دروغگویی است که به ما افترا بسته است».

این یک اصل و قاعده‌ی محکم و کلی است که راه تمامی تخیلات، دروغ‌ها، فریب‌ها و شایعات گوناگون راجع به افراد مدعی را تا ظهور حضرت می‌بندد.

ارتباط امام زمان علیه السلام:

اما، "ارتباط" یک معنی وسیع و ژرف دیگری دارد. ارتباط، همان "وصل" بودن است. وقتی اتصالی برقرار شد، پس ارتباط نیز برقرار می‌شود.

به عنوان مثال: ترانس، سیم برق، انواع و اقسام لامپ‌های قوی و ضعیف، کلیدها و ... وجود دارد، برخی آنها را می‌بینند و برخی دیگر نمی‌بینند، اما همین که کلیدی زده شد و سیم و بالتبع لامپ‌ها به جریان الکتریسته وصل شدند، "ارتباط" بین برق، سیم، چراغ‌ها، روشنایی و کسانی که تحت آن قرار دارند و از نورش بهره می‌برند، برقرار می‌گیرد.

ارتباط با امام زمان علیه السلام:

بدیهی است نه آن که ارتباطش با عالم هستی و از جمله انسان و بالاخص اهل ایمان و ولایت قطع باشد، امام است و نه آن که ارتباطش با امام زمانش قطع باشد، از امّت و اهل ولایت، امامت و تشیع آن امام محسوب می‌گردد.

امام، حجةالله، خلیفة‌الله و واسطه‌ی فیض و رحمت الهی به تمامی مخلوقات و از جمله انسان می‌باشد.

امام، کسی است که همگان را به امر خدا هدایت می‌نماید: « وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا – و قرار دادیم آنها را امامانی که به امر ما هدایت می‌کردند / الأنبیاء، 73 »

امامت، پایه و اساس اسلام است؛ دین و تمامی عبادات آن با "امام" کامل می‌گردد: « إِنَّ اَلْإِمَامَةَ أُسُ‏ اَلْإِسْلاَمِ‏ اَلنَّامِی وَ فَرْعُهُ اَلسَّامِی بِالْإِمَامِ تَمَامُ اَلصَّلاَةِ وَ اَلزَّکَاةِ وَ اَلصِّیَامِ وَ اَلْحَجِّ وَ اَلْجِهَادِ ... - به راستى امامت زمام دین و نظام مسلمین و عزت مؤمنین است امامت بنیاد پاک اسلام و شاخه با برکت آن است، بوسیله امامت نماز و روزه و زکاة و حج و جهاد درست مى‏شوند / امام رضا علیه السلام، اصول کافی، ج 1، کتاب الحجة ».

نبابراین، ارتباط شخص شریف امام زمان علیه السلام، با بندگان خداوند متعال و به ویژه اهل توحید، معاد، ولایت و امامت، هیچ گاه و لحظه‌ای منقطع نمی‌گردد.

ارتباط دو گانه‌ی مردم با امام زمان علیه السلام:

اما ارتباط مردم با ایشان، به دو گونه است: یک گونه‌ی آن را شاید بتوان به تکوینی و جبری تعبیر نمود، یعنی مردم هیچ اختیاری در آن ندارند، چرا که او خلیفة الله است و فیوضات الهی و ارزاق و ...، همه توسط ایشان در مجرای تحقق قرار می‌گیرد – شب قدر مقدرات همگان به ایشان ابلاغ می‌گردد – و نامه‌ی اعمال همگان و هم چنین آثار اعمال آنها تا روز قیامت، نزد امام هر عصر و زمانی احصاء (جمع) می‌شود:

« إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ » (یس، 12)

ترجمه: ماييم كه مردگان را زنده مى‏كنيم و آنچه كرده‏اند و آنچه از آثارشان بعد از مردن بروز مى‏كند همه را مى‏نويسيم و ما هر چيزى را در امامى مبين برشمرده‏ايم.

اما گونه‌ی دوم، اتصال و ارتباط اختیاری می‌باشد که بدیهی است فقط اهل ولایت و امامت از برکات آن بهره‌مند می‌گردند. هر سلام ما، هر زیارت ما، هر دعای ما و هر توسل ما، همین اتصال و برقراری ارتباط اختیاری می‌باشد. هر لحظه از "انتظار حقیقی – نه شعاری" ما، خودش اوج ارتباط است – هر سخن یا گامی که برای تعجیل در ظهور برداشته می‌شود، عین ارتباط است و این نوع از ارتباط است که ارزشمند، مفید، مرضی و مأجور (برخوردار) می‌باشد.

از صرف دیدن، کاری بر نمی‌آید، چنان که بیان شد، کفار شاید بیش از اهل ایمان، ائمه علیهم السلام را دیدند و حتی بعد از دیدن و شنیدن، به آنها ظلم کردند و یا کشتند!

اما، پیامبر اکرم و اهل عصمت علیهم السلام، در زمان حیات خودشان نیز مؤمنان، اصحاب، یاران و تابعین خالص، فهیم، بصیر و صدیقی داشتند که هیچ گاه آنان را ندیدند، ولی ارتباط‌شان یک لحظه هم قطع نشد. رابطه با حضرت حجت، امام مهدی علیه السلام نیز چنین است.

حدیث ارتباط – امام زمان علیه السلام:

«إنّا نُحیطُ عِلْماً بِأنْبائِكُمْ، وَ لا یَعْزُبُ عَنّا شَیْىءٌ مِنْ أخْبارِكُمْ». (احتجاج: ج 2، ص 497)

ترجمه: ما بر تمامى احوال و اخبار شما آگاه و آشنائیم و چیزى از شما نزد ما پنهان نیست.

« إِنَّا غَیْرُ مُهْمِلِینَ لِمُرَاعَاتِکُمْ وَ لَا نَاسِینَ لِذِکْرِکُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَکُمُ الْأَعْدَاءُ ...»

ترجمه: ا در رعايت حال شما كوتاهى نمى كنيم و شما را فراموش نمى‌كنيم، اگر جز اين بود گرفتاری‌ها بر شما فرود مى آمد و دشمنان، شما را ريشه كن مى‌كردند ...» (همان)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

آیا اگر بگوییم کسی با امام زمان (ع) ارتباط ندارد، سبب ضعف ایمان نمی‌گردد؟ چرا ارتباط ایشان با برخی به صورت مخفی برقرار است و با همگان نیست؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8653.html

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   امام مهدی