پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): آنها نگران بهشت و جهنم خداوند متعال و عاقبت مردم نیستند، بلکه این فرافکنی‌ها فقط و فقط به منظور منحرف کردن اذهان عمومی صورت می‌پذیرد و اگر مطالعه‌ای تحقیقاتی صورت پذیرد، به وضوح آشکار می‌گردد که تمامی تجربیات گذشته را نیز مجدداً علیه اسلام به کار می‌گیرند و این مطلب [بهانه کردن رحمت الهی برای نفی عذاب]، دورغ‌هایی می‌باشد که در اصطلاح به "اسرائیلیات"، معروف است، یعنی همان خرافه‌های عوام فریبانه‌ی سران قوم بنی‌اسراییل، که سبب انحراف یهودیان و مسیحیان گردید.

سران قوم یهود نیز برای توجیه و تطهیر جنایات و ظلم‌های خود می‌گفتند: ما یا عذاب نمی‌شویم و یا فقط چند روزی معذب خواهیم شد!

« ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَعْدُودَاتٍ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ» (آل‌عمران، 24)

ترجمه: اين بدان سبب بود كه آنان [به پندار خود] گفتند: «هرگز آتش جز چند روزى به ما نخواهد رسيد»، و برساخته‌ها (حرف‌های من درآوردی)، آنان را در دين‌شان فريفته كرده است.

و البته کفار و مشرکین نیز به دو دسته تقسیم می‌شوند: یکی گروه آنان که به طور کلی ملحد هستند – گروه دیگر خدا را باور دارند، اما معاد، حساب و کتاب و نتیجه اعمال را نفی می‌کنند.

اهداف:

در این سخنانی که گاه به صورت سخنرانی و گاه به صورت شعار در فضای مجازی، یا حتی منبر شایع می‌گردد، اهداف [استراتژی] خاصی تعقیب می‌شود که حول محورهای ذیل می‌باشد:

الف – تحریف ظاهر و اگر نشد باطن وحی و دین؛

ب – ایجاد تشکیک در باورهای اعتقادی مردم و بالتبع تزلزل در ایمان که منجر به فروریزی و خروج از ایمان می‌گردد؛

ج – عادی سازی  و شیوع گناه (و حتی تشویق، به بهانه‌ی این که خداوند سبحان، رحمان و رحیم است، پس کسی را عذاب نمی‌کند).

دلایل مدعیان چیست؟!

در مورد توحید و معاد، شناخت به دو دسته تقسیم می‌شود که عبارتند از: « استدلالی و خبری ». مثلاً این که با استدلال عقلی اثبات شود که معادی هست، یک مقوله است؛ اما این که بیان شود آنجا چه خبر است، مقوله‌ی دیگری است که با استدلال عقلی درک نمی‌شود،؛ بلکه همه "اخباری" است که با وحی می‌رسد، و این اخبار مبتنی بر همان شناخت اولیه‌ی عقلی نسبت به توحید و نبوت (وحی) مقبول واقع می‌شود.

●- حال آنان که مدعی می‌شوند، آخرتی هست، ولی جهنمی در کار نیست، چون خداوند سبحان مهربان، رحمان، رحیم و غنی (بی‌نیاز) می‌باشد، باید دلیل بیاورند و بگویند که «آیا دلیل عقلی دارند و یا در قرآن کریم چنین فرموده است، و یا به خودشان وحی‌ جدیدی نازل شده است؟!»

دلیل عقلی ساده:

این که به هر بهانه‌ای مدعی شوند «در آخرت جهنم و عذابی نیست»، مثل این است که بگویند: اگر مزرعه‌ای را آتش بزنید، آتش نمی‌گیرد – یا اگر اسید روی دست بریزد، پوست و گوشت را آب نمی‌کند – یا اگر باران ببارد، جایی و چیزی مرطوب نمی‌گردد! یا بگویند: کسانی که تحصیل علم می‌کنند، با آنان که نمی‌کنند برابرند!

خداوند متعال در قرآن کریم نیز گاه خبر از وقایع می‌دهد و گاه استدلال عقلی ارائه می‌دهد و گاه استدلال را در قالب سؤالی مطرح می‌کند که "عقل" به آن یک پاسخ می‌دهد، و گاه تذکار عقلی می‌دهد. مانند:

« وَمَا يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ * وَلَا الظُّلُمَاتُ وَلَا النُّورُ * وَلَا الظِّلُّ وَلَا الْحَرُورُ» (فاطر، 19 به بعد)

ترجمه: و نابينا و بينا يكسان نيستند * و نه تيرگی‌ها و روشنايى * و نه سايه و گرماى آفتاب *

« وَمَا يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلَا الْمُسِيءُ قَلِيلًا مَا تَتَذَكَّرُونَ » (غافر، 58)

ترجمه: و نابينا و بينا يكسان نيستند و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏‌اند [نيز] با [مردم] بدكار [يكسان] نيستند، چه اندك پند مى‌‏پذيريد (این اصول عقلی و تجربی را متذکر می‌گردند).

دلایل قرآنی:

در قرآن مجید، صد‌ها آیه در مورد معاد، حساب و کتاب، پاداش و مکافات (عذاب) و بالاخره بهشت و جهنم وجود دارد و به کرات تصریح نموده که جایگاه کافر، مشرک، منافق، ظالم، مفسد و مجرم، جهنم است، به واسطه‌ی آن چه خود کرده‌اند، اگر چه به حسب ظاهر در دنیا از اهل کتاب (قرآن، تورات و انجیل بوده) باشند:

« إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُولَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ » (البیّنة، 6)

ترجمه: كسانى از اهل كتاب كه كفر ورزيده‏ اند و [نيز] مشركان در آتش دوزخند [و] در آن همواره مى‏ مانند اينانند كه بدترين آفريدگانند (بدترین مخلوقات).

« ذَلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَرُسُلِي هُزُوًا » (الکهف، 36)

ترجمه: اين جهنم سزاى آنان است چرا كه كافر شدند و آيات من و پيامبرانم را به ريشخند گرفتند.

این مدعیان کافر و ظالمند:

بنابراین، کسانی که به هر بهانه‌ای مدعی می‌شوند: «خدا عذاب نمی‌کند و جهنمی در کار نیست»، نه تنها از عقل شناختیِ خود را مدفون و معیوب کرده‌اند، بلکه کافرند؛ به جهت این که اولاً بنیادی‌ترین اصول اعتقادی پس از توحید که "معاد" می‌باشند را تکذیب می‌کنند، و ثانیاً قرآن کریم را تکذیب می‌کنند! و ثالثاً به خداوند متعال و رسولان او صلوات الله علیهم، دروغ و افترا می‌بندند و رابعاً عزم خود را به دور کردن مردم از "خدا، ایمان و تقوا" و کشاندن آنها به گناه جزم گرده‌اند! پس نه تنها کافر، بلکه ظالم نیز هستند و جایگاه ظالم در جهنم است.

رحمت خدا:

قطعاً از هر کدام بپرسید: «رحمت یعنی چه؟»، پاسخ درستی نمی‌دهند، چنان که حتی در ترجمه‌های معتبر، رحمت به "مهربانی" معنا شده است! البته نه این که کوتاهی شده باشد، بلکه واژه‌ی واحد و مشخصی برای جایگزینی نداریم، مگر آن که در یک یا چند سطر تشریح کنیم.

رحمت، در اصل وجود بخشی است، وجود نیز هستی و کمال است و کمال نیز حد و انتها ندارد. لذا فرمود: «رحمت من واسعه است و همه چیز و همگان را شامل می‌گردد» - «رحمت من، بر اسمای دیگرم سبقت دارد (چرا که اول وجود می‌بخشد و بعد به آن وجود سایر فیوضات را می‌رساند)» - رحمت من برای اهل ایمان و تقوا مستمر است (رحیم) - چنان که بیان شد کمال حدّ یَقِف ندارد، پس مؤمنان در جنت الهی نیز مسیر رشد، تعالی و قرب بیشتر را می‌پیمایند و ... .

جهنم و عذاب الهی نیز از رحمت اوست؛ نه این که چون او رحمان و رحیم است، پس جهنم و عذاب ندارد! وجود بخشی به جهنم و تحقق عذاب، رحمت است – جدا کردن مؤمن و متقی، از کافر و ظالم رحمت است – رساندن هر کسی به نتایج مواضع و آن چه انجام داده، رحمت است و ... .

عفو، مغفرت، جود و کرم الهی:

بله، خداوند متعال نه تنها رحمان و رحیم است، بلکه عفُو و غفور نیز هست - مخلوقات خود را دوست دارد که خلق کرده است و برای رشد و کمال خلق کرده است و پیمودن مسیر رشد نیز افت و خیر دارد، لذا امکان بلند شدن پس از افتادن را به همگان داده است.

می‌فرماید: همگان را می‌بخشم، تمامی گناهان را می‌بخشم، مورد عفو (بخشش)، مغفرت (پوشش)، جود (سخاوت) و کرم (بزرگواری) قرار می‌دهم، پس از رحمت من ناامید نشوید که این را مانند شرک نمی‌بخشم و ... – پس عفو، مغفرت، جود و کرم نیز چون وجود بخشی می‌کنند، رحمت هستند:

« قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ » (الزّمر، 53)

ترجمه: بگو اى بندگان من كه بر خويشتن زياده‏ روى روا داشته‌ايد، از رحمت‏ خدا نوميد مشويد؛ در حقيقت ‏خدا همه گناهان را مى‌‏آمرزد كه او خود آمرزنده [و] مهربان (هستی بخش) است.

[در این آیه دقت شود به استقلال اسم‌های فاعلی "غفور" که با آن می‌بخشد (يَغْفِرُ الذُّنُوبَ) با اسم "رحیم"، برای الله جلّ جلاله]

در واقع گناه هستی و کمال انسان را ضایع نموده و از بین می‌برد و او با عفو و مغفرت خویش، درباره وجود می‌بخشد (رحمت).

●- منتهی تمامی اینها شامل کسانی است که طالب آن باشند؛ یعنی اگر کافرند، ایمان بیاورند – اگر مشرک هستند، موحد شوند – اگر فاسد و فاسق هستند، خود را اصلاح کنند و از خداوند سبحان پروا دارند و تقوا پیدا کنند – اگر ظالم هستند، دست از ظلم بردارند و حقوق مردم را برگردانند و بالاخره آن که با "استغفار" (طلب پوشش) و سپس با "توبه" برگردند.

●●- این خیلی متفاوت است با این که بگویند: برو با خیال راحت کفر، شرک، نفاق بورز و به فسق، فساد، ظلم و گناه مشغول شو که خداوند متعال ارحم الراحمین است، جهنم و عذابی ندارد و ...؛ این که مسخره کردن و نفی عدل و حکمت الهی می‌باشد.

نکته:

دقت کنیم که هستی، علیمانه، حکیمان، قانومند و نظام‌مند خلق شده است، پس علت و معلول و اثر، تأثیر و تأثر، یا عمل و نتیجه‌ی آن همیشه وجود دارد.

بنابراین، این خود انسان است که به خودش ظلم می‌کند، اعمال خوبش را نیز [مانند کسی که کاشته‌ی خویش را به آتش می‌کشد] حبط می‌کند، و خویش را به آتش می‌کشد.

پس، خداوند قادر، او را به نتایج می‌رساند، برای آدم خوب و کار خوب، پاداش مضاعف نیز می‌دهد، اما به آدم بد و کار بدش، ذره‌ی ظلم نمی‌ماید. او ارحم الراحمین است.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

می‌گویند (حتی برخی از روحانیون): خداوند، رحمان و رحیم و بی‌نیاز است، پس غضب و عذاب ندارد! لطفا با چند دلیل عقلی و قرآنی توضیح دهید.

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8716.html

 

@x_shobhe

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی