پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

ابتدا بسیار توجه داشته باشیم که اسلام عزیز، دین جادو و جنبل نیست که کسی وِردی بخواند و الفاظی بگوید و چنین و چنان شود، بلکه اسلام، دینِ سراسر علم و حکمت می‌باشد.

از این‌رو، می‌بایست در آن چه به صورت وحی و یا احادیث موثق بیان شده است، کاملا دقت، تفکر و تأمل نمود و اگر ابهامی ایجاد شد، آن را با توجه به آیات و احادیث دیگر و مثال‌های ذهنی و براهین عقلی، روشن و درک نمود.

الف - در آیات قرآن مجید، به غیر از دستور به علم، عقل، تفکر و تأمل، آیاتی وجود دارد که به صورت مستقیم، امر بر گفتن و خواندن نموده است، مانند: «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ - قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ - قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ - وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ و ...»، حال اگر کسی اینها را بگوید و اصلاً نفهمد که چه می‌گوید و یا به آن چه می‌گوید باور نداشته باشد، انتظار دارد که به صرف گفتن، چه اتفاقی بیفتد؟! آیا از عوام النّاس گرفته تا خوارج یا وهابی‌ها و داعشی‌ها، این آیات را نخوانده و نمی‌خوانند و آثارش باید برای همه یکسان باشد؟!

ب - امام صادق علیه السلام فرمودند:

«لَوْ قُرِئَتِ الْحَمْدُ عَلَی مَیِّتٍ سَبْعِینَ مَرَّةً، ثُمَّ رُدَّتْ فِیهِ الرُّوحُ مَا کَانَ ذَلِکَ عَجَبا» (الکافی، ج ۲، ص۶۲۳)

- اگر سورۀ حمد هفتادمرتبه بر مُرده‌ای خوانده شود و او زنده گردد، جای شگفتی نیست.

و این در حالیست که مسلمانان دست کم روزی ده‌بار این سوره را در نمازهای واجب می‌خوانند، اما حتی قلب بسیاری از خودشان نیز زنده نمی‌شود، چه رسد به زنده شدن مُرده!

حکایت

می‌گویند: بین روستایی و مسجدش، یک رودخانه بود و پل عبور نیز کمی دورتر بود.

روزی امام جماعت خواست تا از عظمت سورۀ حمد بگوید و گمان کرد که مردم کششِ فهم احادیث مربوطه را ندارند، لذا گفت: «این سوره آثار عجیبی دارد، تا آنجا که اگر کسی آن را بخواند، می‌تواند از روی رود رد شود و نیازی نیست که تا پل برود و برگردد.»

ظهر روز بعد امام جماعت به مسجد آمد و دید جوانی پیش از او رسیده و نشسته. جوان گفت: «حاج آقا دیر آمدید!» و او گفت: «پسرم! تا بروم تا پل و برگردم تا مسجد، طول می‌کشد»؛ جوان گفت: «خب شما هم مثل من سوره حمد را می‌خواندید و از رود عبور می‌کردید!» امام جماعت نگاهی به او انداخت و فهمید، و گفت: «پسرم! حمد خواندن تو با من متفاوت است»!

با خدا زرنگی نکنیم

آثار و برکاتی که برای سوره‌ها و آیات بیان شده، به جای خود، اما کسی نباید گمان کند که می‌تواند با خدا زرنگی کند؛ قواعد و قوانین و مقدرات (اندازه‌ها) را بپیچاند و به اصطلاح مشیّت الهی را دور بزند!

فرض کنید که مجرمی به 5 سال حبس محکوم شده و تازه وارد زندان شده است؛ او با خود بگوید: «اگر در خواندن سوره نبأ مداومت داشته باشم، یک ماهه، نه تنها آزاد می‌شوم، بلکه به حج نیز مشرف می‌گردم»!

یا فرض کنید، فردی اصلاً توان مالی برای ادارۀ زندگی و خانواده را ندارد و حتی از سلامتی و سایر شرایط نیز برخوردار نمی‌باشد. او هیچ اقدامی نکند و بگوید: «این سوره را می‌خوانم تا در همین ماه به حج و یا زیارت (عُمره) مشرف شوم»!

بله، استثناء وجود دارد. شاید کسی او را میهمان کند، ولی اینها استثنائات است.

حجّ و عُمره

حجّ یا عمره نیز به صرف رفتن و آمدن فیزیکی محقق نمی‌گردد، بلکه هر کسی به تناسب فهم، درک، توجه و خلوصش بهره می‌برد، و چه بسا کسی به حج یا عمره مشرف نشوند، اما به مقام، درجه و ثوابش برسند و از حجاج نوشته شوند.

در بیشتر دعاهای ماه مبارک رمضان، توفیق حجّ مسئلت شده است؛ چرا که در فیض زمانی (ماه مبارک رمضان) قرار گرفته‌ایم و اکنون فیض مکانی (حجّ) را نیز خواستاریم.

اما، در فرازی می‌گوییم:

«اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی حَجَّ بَیْتِکَ الْحَرَامِ فِی عَامِی هَذَا وَ فِی کُلِّ عَامٍ ...»

- خدایا مرا روزى کن حج بیت الحرام در این سال و در همه سال ... .

و در فرازی دیگر می‌گوییم:

«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ ... أَنْ تَکْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرَامِ‏؛ الْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئَاتُهُمْ‏»

- اى خدا از تو درخواست مى‌کنم ... که نام مرا از حجاج بیت حرامت بنویسی، (همانها که) حجشان پسندیده و سعیشان پذیرفته و گناهانشان آمرزیده است و اعمال بدشان بخشوده شده است.

استجابت

در عین حال، می‌دانیم که خداوند سبحان، سمیع، بصیر و مجیب الدّعوات می‌باشد، پس آثار قرائت آیات قرآن مجید را از هیچ کسی که خالصانه بخواند و البته توجه هم داشته باشد، دریغ نمی‌نماید و هیچ دعایی را بی‌پاسخ نمی‌گذارد.

اما، باید دقت داشته باشیم که توسل به آیات و دعا، فقط یک بخش از کار می‌باشد که بخش مهم و مؤثری هم هست، اما تمام کار نیست.

اگر دقت نماییم، در برخی از آیات فرموده: «چنین و چنان کنید، لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ - لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ - لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ و ...» یعنی: باشد که مورد رحمت قرار گیرید - باشد که به فلاح و رستگاری برسید - باشد که متقی گردید و ...»؛ این یعنی چه؟ یعنی کارها و شرایط دیگری نیز لازم است.

گاهی تمامی شرایط و امکانات لازم، برای کسب فیض و رسیدن به خیر و برکتی، آماده و مساعد شده است، اما یک یا چند مشکل و گره وجود دارد که چه بسا خودمان از آن بی‌خبر باشیم! ما چه می‌دانیم که در زمین و آسمان و کائنات چه خبر است؟ - چه کرده‌ایم و چه مشکلاتی را خود به وجود آورده‌ایم و یا دیگران برای ما به وجود آورده‌اند - مقدرات (اندازه‌ها) چه چیزهایی را معین و مقدر کرده است؟! لذا با توسل به آیات، توسل به اهل عصمت علیهم السلام، توکل و دعا، صدقه، صله ارحام و ...، خداوند آنها را برطرف می‌نماید.

 

 ●- و چه بسا خداوند سبحان، بابت این مداومت، توفیقی دهید که در همان ماه، کاری کنید که جزو حجاجی که حج‌شان قبول شده قرار گیرید. کارهای بسیاری وجود دارد که برابر با چندین حجّ مقبول و مشکور می‌باشد.

سورۀ نبأ

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ * عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ * الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ * ...»

- به نام خداوند رحمانِ رحیم * آنها از چه چيز از يكديگر سؤال مى‌كنند؟! * از خبر بزرگ و پراهميّت * همان خبرى كه پيوسته در آن اختلاف دارند.

دربارۀ فضیلت و خواص سورۀ النبأ و قرائت یا تلاوت آن، احادیثی بسیاری وجود دارد.

هر چند که ظاهر آیات، سؤال و اختلاف دربارۀ قیامت است، اما حقیقت و سرّ آن "ولایت" است، و البته جداسازی‌ها در قیامت نیز بر اساس "ولایت" می‌باشد.

پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، به امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:

«يا عليُّ‌، أنتَ حُجَّةُ اللّه‌‌، و أنتَ بابُ اللّه‌‌، و أنتَ الطَّريقُ إلَى اللّه‌‌، و أنتَ النَّبَأُ العَظيمُ‌، و أنتَ الصِّراطُ المُستَقيمُ‌، و أنتَ المَثَلُ الأعلى». (عيون أخبار الرِّضا : 2/6/13)

- اى على! تو حجّت خدايى، تو باب خدايى، تو راه رسيدن به خدايى، تو آن خبر بزرگى، تو آن صراط مستقيمى، تو آن نمونه برترى.

حضرت امام صادق علیه السلام، در روایتی تصریح نمودند که «منظور از نبأ عظیم در این سوره، ولایت امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌باشد» (بحارالانوار، ج24، ص352)

●- حال کسی که با این معرفت، سورۀ النبأ را قرائت کند و به ولایت نزدیک شود، ثواب صدها و هزاران حجّ مقبول را نمی‌برد؟ و آیا حج بی‌ولایت، مقبول و مشکور است؟!

●- بنابراین، بر قرائت و تلاوت سورۀ النبأ، مداومت می‌نماییم تا درجات معرفت و ایمان‌مان افزایش یابد، در صف حجّاج حقیقی قرار گیریم، و البته امیدواریم که توفیق حجّ یا عُمره و انجام مناسک آن نیز روزیمان شود؛ نه این که اگر ظرف یک ماه، مشرف نشدیم، در احادیث تردید نماییم!

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

امام صادق (ع) می‌فرمایند‌: «هر کس بر خواندن سورۀ نباء مداومت داشته باشد، ماه تمام نشود تا خانۀ خدا را زیارت کند». اما بسیاری مداومت دارند و این زیارت میسر نمی‌شود! لطفاً توضیح دهید.

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/Naba/11979.html

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن   حج   حج   سوره نبأ