«ایکس – شبهه»: در این عالم هستی، هیچ کاری از سوی هیچ موجودی – به ویژه انسان – بدون توسل به یک وسیله‌ی متناسب با خواسته و هدف صورت نمی‌پذیرد. حتی خوردن یک لقمه نان یا نوشیدن یک جرعه آب. کسب علم، امرار معاش و انجام هر امری نیز فقط با توسل به وسیله‌های متناسب با آن محقق می‌گردد و الا دستیابی ممکن نیست. لذا رد کردن اصل توسل، به طور کلی یک ادعای غیر عقلانی است.

 از موضوعات مادی که بگذریم، همه‌ی امور غیر مادی و معنوی نیز چنین است. تعلیم و تعلم و مطالعه، وسیله انتقال و کسب علم است، تزکیه وسیله‌ی رشد روحی است، قرآن کریم وسیله دریافت و اطلاع از وحی است، نماز وسیله‌ی تقرب به خداوند متعال و نگه‌دارنده از زشتی‌ها است، انجام سایر عبادات و حتی مستحبات و پرهیز از محرمات و حتی مکروهات، وسیله‌ی رشد و تقرب بیشتر است. مگر خداوند متعال وحی را بدون وسیله و واسطه فرستاد که کسی بخواهد با استناد به وحی و آیات قرآن توسل را نفی و تکذیب کند. مگر کسی بدون وسیله و واسطه آمده است که بتواند بدون وسیله‌ی و واسطه برگردد؟ پس تقرب به خداوند متعال نیز بدون توسل به وسایل متناسب و متفاوتی که خودش قرار داده محال است. لذا فرمود:

«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَةَ وَ جاهِدُوا في‏ سَبيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (الأنعام - 35)

ترجمه: اى افرادى كه ايمان آورده‏ايد از خدا بترسيد و وسيله نجاتى براى تقرب بخدا بدست آوريد و در راه خدا جهاد نمائيد، شايد رستگار شويد.

دقت شود که برخی از افراد – به ویژه افراد مریض – هنگامی که قصد می‌کنند در قرآن کریم موضوعی را بیابند، فقط مانند یک موتور جستجو «سرچ - search» به دنبال همان کلمه می‌گردند! و این روش اگر حاکی از لجاجت و عناد نباشد، مبین سطحی‌نگری و جهل است. هر چند که ضرورت «توسل» به صراحت کلمه نیز در قرآن کریم آمده است، اما وقتی خداوند متعال می‌فرماید: بگویید «لا إله الا الله» تا رستگار شوید، رسول و اولی‌الامر را اطاعت کنید تا از هلاکت نجات یافته و به فلاح برسید، نماز برپا دارید تا به کمال برسید، در خلقت زمین و آسمان و هر آن چه در آنهاست تعقل، تفکر و تدبر کنید تا به حقایق عالم هستی پی‌ببرید، مال یتیم نخورید تا آتش جهنم را به درون شکم‌هایتان نریزید و ...، همه و همه معرفی وسیله‌های نجات از هلاکت و حصول کمال و فلاح است که انسان باید به آنها توسل نماید. و بدیهی است که اگر «توسل» به وسیله‌های متناسب و معین شده از سوی خالق کریم، تنها راه تکامل و سعادت است، هیچ وسیله‌ای کامل‌تر و اولی‌تر از انسان کامل «معصوم» وجود ندارد. چنان چه حتی وحی را نیز به وسیله‌ی او به آنها داده‌اند. و درک وحی، تفسیر و تأویل وحی، تعیین و تکلیف کلیه‌ی وظایف و ... نیز به وسیله‌ی آنان صورت پذیرفته و می‌پذیرد. پس سرتاسر قرآن کریم دستور به توسل است.

اهل سنت نیز توسل را قبول دارند و نمی‌توانند قبول نداشته باشند، چرا که چنان چه بیان شد حتی نوشیدن یک جرعه آب نیز بدون توسل به وسایل متناسب میسر نیست. اساساً همه‌ی انسان‌ها متوسل هستند، منتهی اگر به حق توسل نکنند، حتماً به باطل توسل می‌کنند. حتی «وهابیت» که نه سنی است و نه اصلاً مسلمان و یک فرقه‌ی دست‌ساز انگلیس است نیز متوسل است، اما به متوسل به منبع فیض خود که همان «انگلیس، آمریکا – یا صهیونیسم و فراماسون» است می‌باشد.

پیش از این نیز نکات بسیاری در باب توسل با مستنداتی از اهل سنت درج شده است که به عنوان نمونه می‌توانید یکی از آنها را با کلیک روی عدد (1) مطالعه نمایید و یا با درج کلمه «توسل» در بخش جستجو در سایت به تعدادی از آنها دسترسی یابید.

کلمات کلیدی:  قرآن