«ایکس - شبهه»: فرهنگ ازدواج در هیچ مکتب و دینی چون اسلام، مورد توجه جدی قرار نگرفته است. خواستگاری یعنی درخواست ازدواج. لذا فرقی نمی‌کند که پسر از دختر درخواست ازدواج کند و یا دختر از پسر چنین درخواستی داشته باشد. اما باید به نکات ذیل توجه داشت:

الف – خواستگاری، ‌مرحله‌ی پس از پسند و انتخاب فرد مناسب برای همسری است. لذا دختر یا پسر باید ابتدا و قبل از دیدن یک چهره، ملاک‌های خود برای انتخاب همسر را خوب بشناسند و خوب انتخاب کنند. پس از این مرحله اگر فردی را برخوردار از این ملاک‌ها دیدند، پیشنهاد ازدواج هیچ منعی ندارد. چه از سوی پسر به دختر باشد و چه از سوی دختر به پسر.

  ب – همان‌طور که بیان شد، خواستگاری یعنی درخواست و پیشنهاد ازدواج. پس کسی باید این درخواست را از طرف مقابل داشته باشد و یا این پیشنهاد را به او عرضه کند که اگر پاسخ مثبت گرفت،‌ بتواند با وی ازدواج کند. لذا پیشنهاد ازدواج چه از سوی پسر به دختر و چه از سوی دختر به پسر، باید پس از فراهم نمودن همه‌ی شرایط لازم برای ازدواج صورت بپذیرد. و گرنه چنین پیشنهادی دیگر پیشنهاد یا درخواست «ازدواج» نیست.

  ج – پیشنهاد ازدواج از سوی دختر به پسر، مقبول است، اما چنان چه گفتید: عرف نیست. چرا که در فرهنگ اسلامی ما [بر عکس همه‌ی مذاهب، مکاتب و فرهنگ‌های کهن و نوین]، زن از مقامی والا، حرمت، تقدس، حیا و نقش مهمی در تشکیل و حفظ کیان خانواده به عنوان اصیل‌ترین کانون اجتماعی یک جامعه دارد. به همین دلیل اصل خواستگاری دختر از پسر مقبول است، اما شکل آن «اگر چه ابتدا دختر خواهان باشد» فرق می کند. یعنی به منظور احترام و حفظ همان جایگاه، حرمت و حیا، تدبیری می‌شود که ابتدا نظر پسر نیز به صورت مستقیم یا غیر مستقیم راجع به دختری که او را برای ازدواج پسندیده پرسیده شود و اگر پاسخ مثبت بود، ترتیبی داده می‌شود که پسر مراسم خواستگاری را انجام دهد. و البته این فرهنگ ضمن آن که بسیار حکیمانه است، از زیبایی‌ها و لطافت‌های خاص خود که با فطرت پسر و دختر سازگاری دارد نیز برخوردار می‌باشد.

کلمات کلیدی:  گوناگون