ایکس – شبهه: گناه، که عصیان در برابر اوامر خداوند متعال است، ضایع کننده تقوا، اخلاق، تخریب کننده ساختار شخصیتی فرد و اجتماع، سبب انحراف و اعوجاج در افکار عمومی، رواج دهنده فرهنگ منحط و ... می‌باشد. از این رو نه تنها خود گناه، بلکه زمینه گناه، ابزار گناه، بدل گناه، تشبه به گناه، عادی سازی گناه، رواج گناه، تبلیغ گناه، آموزش گناه و ... نیز همه گناه است. و حتی در فرهنگ غنی اسلام، افشای گناه نیز خودش گناه است، چرا که تبعات و آثار سوئی چون آبروریزی، عادی سازی، رسوایی که مانع از بازگشت و توبه می‌گردد و ... به همراه دارد.

اگر به قوانین مدنی کشورهای متفاوت دقتی شود، عین همین رعایت در حقوق و احکامشان مشاهده می‌گردد. به عنوان مثال حمل چاقو به همراه در خارج از خانه، حمل سلاح سرد محسوب شده و جرم است و مجازات‌های سنگینی هم دارد. حال آن که چاقو الزاماً برای وارد نمود جراحات یا قتل دیگران نیست و بی‌تردید کمترین مصرفش جرم و جنایت است.

در تمامی کشورها رانندگی پس از مصرف نوشیدنی الکلی (ولو بسیار اندک) جرم سنگینی است. اما در برخی از ایالات کانادا، حتی حمل بطری مشروب در حالی که درش باز شده است در داخل خودرو جرم سنگینی است. یعنی در عین حال که نوشیدن مشروب جرم نیست، خرید و فروش آن نیز آزاد است، اگر پلس در خودرویی بطری درباز پیدا کند، آن را متوقف نموده و راننده را به شدت جریمه می‌نماید. چرا که می‌گوید: باز بودن در بطری، یعنی احتمال داشت که بنوشی، یا هر موقع که دلت خواست بتوانی بنوشی. پس باز بودن در بطری مشروب، یعنی زمینه‌سازی و مساعد نمود شرایط وقوع جرم.

یا مثلاً اگر کسی با طنابی که معمولاً برای بند رخت یا بسته‌بندی استفاده می‌شود، شکل طناب دار درست کند و آن را در خیابان به دست بگیرد، یا چوبی در دست گرفته و راه برود (در حالی که همه عصاهای عالم چوبی است) جرم است و پلیس او را بازداشت می‌کند و ... .

این ممنوعیت‌ها همه به خاطر جلوگیری از مقدمه جرم است که می‌تواند سبب ساز یا عادی کننده یا رواج دهنده جرم نیز باشد. به همین دلیل نزدیک شدن به جرم، خودش جرم است. ادای جرم، جرم است. حمل ابزار جرم، جرم است و ... .

خداوند متعال همان طور که در قرآن کریم می‌فرماید به مال یتیم (برای تصاحب)، به زنا و به ربا و ... اصلاً نزدیک نشوید، می‌افزاید به «فحشا» یعنی جرم و جنایت و در یک کلمه گناه، چه آشکار باشد یا پنهان، نزدیک هم نشوید.

«قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ وَ لا تَقْرَبُوا الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتي‏ حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ ذلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ» (انعام/151)

ترجمه: بگو: «بياييد آنچه را پروردگارتان بر شما حرام كرده است برايتان بخوانم: اينكه چيزى را شريك خدا قرار ندهيد! و به پدر و مادر نيكى كنيد! و فرزندانتان را از (ترس) فقر، نكشيد! ما شما و آنها را روزى مى‌‏دهيم و نزديك كارهاى زشت نرويد، چه آشكار باشد و چه پنهان! و انسانى را كه خداوند محترم شمرده، به قتل نرسانيد! مگر بحق (و از روى استحقاق) اين چيزى است كه خداوند شما را به آن سفارش كرده، شايد درك كنيد.

لذا ورق بازی (پاسور باشد یا پوکر یا ...)، تا وقتی اصل و ذات این بازی برای قمار است، حتی اگر مورد قمار هم قرار نگیرد و بازی دوستانه‌ای باشد نیز حرام است. و بدانیم که حتی تشبه به گناه یا عمل گناهکاران، به غیر آثاری چون عادی سازی و دیگر مواردی که بیان شد، آثار سوء دیگری نیز در اخلاق و روان فرد و جامعه باقی می‌گذارد.

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه