x-shobhe: حرف زدن با نامحرم و یا شنیدن صدای زن نامحرم به خودی خود اشکال ندارد، بلکه اختلاط بی‌مورد یا سخن گفتن با غمزه، غنا و یا حتی عادی اگر احتمال تحریک، گناه و فساد برود اشکال دارد.

خداوند متعال حتی به زنان پیامبر اکرم (ص) که با دیگر زنان متفاوت بودند، امر به قطع کلام نمی‌نماید، بلکه می‌فرماید مبادا با نرمی و غمزه سخن بگویید تا به نامحرم احساس خوشایندی دست دهد و سخن گفتن معمولی را حتی برای آنان جایز می‌شمارد:

«يَنِسَاءَ النَّبىِ‏ِّ لَسْتنُ‏َّ كَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَاءِ إِنِ اتَّقَيْتنُ‏َّ فَلَا تخَْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِى فىِ قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا»(الأحزاب - 32)

ترجمه: اى همسران پيامبر! شما نظير احدى از زنان (معمولى) نيستيد اگر پرهيزكار باشيد. پس: مبادا به نرمى (با نامحرمان) سخن بگوئيد! تا آن كسى كه در قلبش مرض (هوسرانى) باشد به شما طمع كند. (بلكه) به طرز معروف و معمولى سخن بگوئيد.

پس، چنین حکمی وجود ندارد که زن به هیچ دلیلی با هیچ نامحرمی سخن نگوید و یا مرد به هیچ دلیلی صدای نامحرمی را نشنود. مثلاً زن به پزشک مراجعه نکند، تحصیل ننماید و همه‌ی ارتباطات اجتماعی او قطع شود و به جز با محرم مکالمه‌ای نداشته باشد و مرد در هیچ شرایط و به هیچ دلیلی صدای نامحرم را نشنود.

روایت وارده در باره‌ی خانم فاطمه‌ی زهراء علیهاالسلام نیز از این قاعده مستثنی نمی‌باشد و چنین نیست که ایشان با هیچ نامحرمی سخن نگفته باشند. بلکه بدون ضرورت با نامحرمی سخن نگفته‌اند.

مگر نه این است که وقتی به خانه‌ی ایشان حمله شد، ایشان از پشت در با هجوم‌آورندگان سخن گفتند؟ مگر نه این است که پس از اتمام حجت با ابوبکر (به سند شیعه و سنی) به او گفتند: دیگر تا قیامت با تو سخن نخواهم گفت؟ مگر نه این وقتی امام علی (ع) را با دستان بسته و ریسمان به گردن به مسجد می‌کشاندند، ایشان با آن وضعیت جسمی و مجروح از خانه بیرون دویدند و در جمع نامحرمان و نامردان حاضر شده و کمر امام را گرفتند تا از بردن وی ممانعت کنند و در همان جا به قنفذ دستور ضرب و شتم ایشان داده شد؟ مگر نه این که در مسجد حاضر شده و در جمع دشمنان و مسلمانان خاموش دنیا طلب خطبه خواندند و ابتدا خلیفه‌ی اول را مخاطب قرار دادند و سپس جوانان حاضر در مسجد را مخاطب قرار داده و با اعتراض، چگونگی دین و دنیایشان را متذکر شدند؟ و در خاتمه به هنگام رحلت نیز با عیادت کنندگان نامحرم خود سخن گفتند و پس از یادآوری فرمایشات پیامبر اکرم (ص) و تذکر به عملکرد و دنیاگرایی آنها، فرمودند که از شما راضی نیستم؟!

نکته‌ی قابل توجه دیگر آن که دفاع از اسلام و ولایت بر هر زن و مردی واجب است و چنان چه حضرت امام خمینی (ره) فرمودند: «حفظ نظام از اوجب واجبات است». پس بدیهی است که وجودهای مقدس حضرت فاطمه‌ی زهراء و زینب کبری علیهماالسلام نیز نه تنها از انجام این فریضه‌ی الهی کوتاهی نمی‌نمودند، بلکه آن را به نحو کمال و احسن انجام می‌دادند.

امروزه نیز همان طور است. نه تنها سخن گفتن ضروری با نامحرم اشکالی ندارد (مگر آن که احتمال مفسده داشته باشد)، بلکه اگر در جهت اشاعه‌ی فرهنگ غنی اسلام و دفاع از اسلام و ولایت باشد، چه بسا لازم و گاهی نیز واجب محسوب گردد.

کلمات کلیدی:  حقوقی و احکام   فاطمیه