ایکس – شبهه (نکته‌ها، به قلم شما) : 

عید قربان نزدیک می‌شود، اگر در حکمت آن اندکی تأمل و تعمق کنیم، قربانی‌های خوبی پیش‌کش خواهیم کرد. پس دعوت به یک قربانی مقبول و مؤثر در نزول برکات، رفع مشکلات و برآورده شدن حاجات را بپذیریم و با پیامک، وایبر، واتس‌آپ و ...، همگان را دعوت به مشارکت نماییم.

مشکلات فردی، اجتماعی، زمینی و آسمانی بسیار است، همه گرفتاری دارند و بسیاری برای حل و رفع مشکلات خود، دست به دعا بلند می‌کنند، نذر می‌کنند، ذکر می‌گویند، سفره می‌اندازند، صدقه می‌دهند و حتی نزد فال بین و رمال هم می‌روند تا برای‌شان پیشگویی و مشگل‌گشایی کند.

برخی می‌گویند: در همه اقوام و ادیان، دعای باران هست، در دعاهای اسلامی و به نقل از اهل عصمت علیهم السلام نیز نماز و دعای باران وجود دارد، پس چرا علما و صالحین و مردم، جمع نمی‌شوند تا نماز و دعای باران بخوانند، تا این خشکسالی، که اثرش را در سلامت و اقتصاد همه مردم می‌گذارد خاتمه یابد.

ولی باور بفرمایید، اگر همه علما و تمامی مردم نیز نماز و دعای باران بخوانند، بعید است به خاطر آن بارانی ببارد، چنان چه بسیاری از مشکلات، به رغم این همه دعا و نذر و ...، حل نمی‌شود. به قول آیت‌الله حائری شیرازی: خدا فرمود اول استغفار کنید، بعد فرمود: بسویش بازگردید (توبه کنید) - « اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إلَیه»

قربانی هابیل و قابیل:

برگردیم به بحث قربانی. همه می‌دانیم که قدمت امر به قربانی از سوی پروردگار عالم و نیز عمل به آن توسط بندگان، به هابیل و قابیل می‌رسد.

این قصه‌ی هندی را رها کنید که آنها سر "دختر" یا "معشوقه و همسر" دعوای‌یشان شد و بالاخره قابیل زد هابیل را کشت. اینها به قول معروف "اسرائیلیات"، یعنی دروغ‌هایی است که وارد تفکر دینی مردم شده است.

واقعیت این بود که که خداوند متعال به آنها فرمود: هر یک چیزی را به عنوان قربانی بیاورید و برای من به آتش بکشید و بسوزانید. قابیل با خود گفت: "حال که باید به آتش بکشانم و بسوزانم، چیزهای بی‌ارزشم را می‌برم" – و هابیل هم با خود گفت: "چون برای خدا قربانی می‌کنم، بهترین‌ها را می‌بریم و در محضرش می‌سوزانم". خلاصه آن که، قربانی هابیل قبول شد، و قابیل نیز حسادت کرد و او را کشت.

قربانی حضرت ابراهیم علیه السلام:

به حضرت ابراهیم علیه‌السلام نیز دستور داده شد تا پسرت اسماعیل را که در سالخوردگی به آن رسیدی و نزد تو عزیزترین است، بیاور و قربانی کن. او هم اطاعت امر کرد، اما خدا قوچی فرستاد و فرمود: قربانی تو قبول شد، نمی‌خواهد پسرت را قربانی کنی، این قوچ را به جای آن قربانی کن.

قربانی حیوانیت:

در واقع فرمود: تو نفس حیوانی و حیوانیت خود را [که این قوچ سمبل و نماد آن است] برای خدا قربانی کن، کافیست. خودت رها و انسان می‌گردی.

قربانی مستمر:

امر به قربانی در همه ادیان الهی سابقه دارد و سایرین نیز از همان‌ها یاد گرفته و برای بت‌های خود قربانی می‌کنند.

به نظر می‌رسد که از حکمت‌های امر به قربانی، این است که بدانیم همگان هر لحظه در حال قربانی کردن هستند و اختصاص به یک دین، یک قوم، یک روز و ... ندارد. همگان و در هر آنی، محبوب‌های کوچک‌تر را در راه محبوب‌های بزرگ‌تر قربانی می‌کنند. حتی اگر پولی بدهند و کفشی بخرند، پول را در راه به دست آوردن کفش قربانی کرده‌اند. هر لحظه عمر، برای رسیدن آمال لحظه و لحظات بعد، قربانی می‌شود. لذا تعلیم داد که همیشه "حیوانیت" یا همان نفس را قربانی کنید.

یک قربانی ارزشمند و مقبول:

عید قربان نزدیک است. هر کدام با در نظر گرفتن حاجات کلی (انسانی، جهانی، ملی و ...)، و هم چنین حاجات شخصی، تصمیم بگیریم، اراده کنیم و همت نماییم که حتماً و حتماً در روز عید قربان، حتی اگر شده "یک گناه" و آن هم فقط برای "یک روز و یک بار"، برای خدا قربانی کنیم و بعد دست به دعا برداریم.

به عنوان مثال: اگر کسی نماز نمی‌خواند و یا نمازش قضا می‌شود، سعی کند در آن روز نفس را تنبیه کند، حتماً نماز به وقت بخواند و حتی به جماعت بخواند – اگر کسی در تلاوت قرآن کریم اهمال دارد، سعی کند در روز عید قربان، حتی اگر شده ده آیه را بخواند و ده دقیقه در آن چه خوانده تأمل کند – اگر کسی خدایی ناکرده به دروغ، غیبت، افترا، سخن‌چینی و این گناه‌های زبانی عادت کرده است، با خود تصمیم جدی بگیرد که در این روز به هر قیمتی که شده، حتی یک دروغ یا غیبت را نیز نگوید – اگر کسی عادت به بد حجابی دارد، در عید قربان، سر این نفس حیوانی را برای خدا ببرد و حجابش را [حتی شده برای یک روز] رعایت کند – اگر کسی خدایی ناکرده عادت به هیزی یا شنیدن لغو و هر صدای حرامی دارد، در این روز چشم و گوش حیوانی را قربانی کند، تا چشم و گوش انسانی‌اش باز شود – همین‌طور در رفتار با پدر و مادر و همسر و فرزند – صله ارحام - در کسب و کار – در انجام درست مسئولیت‌هایی که بر عهده دارد و ... .

بیایید اول خودمان تصمیم بگیریم و سپس به جای این همه سخن لغو در امکانات ارتباطی، دوستان و آشنایان را به وسیله پیامک، وایبر، واتس‌آپ و ...، دعوت به "قربانی یک گناه" در روز عید قربان کنیم. بعد دست به دعا برداریم، باران بخواهیم، گشایش در گرفتاری‌ها بخواهیم، برآورده شدن حاجات بخواهیم، رزق و برکت بخواهیم، ببینیم چه می‌شود؟

ذوق و سلیقه در پیامک‌های کوتاه و چگونگی دعوت با خودتان – برای بنده نیز با کامنت بفرستید، بسیار استفاده خواهم کرد.

مرتبط: 

  ■ آیت‌الله حائری شیرازی: در اجلاس اخیر خبرگان رهبری، نطق قبل از دستوری داشتم که به نظر بعضی از عزیزان، از احمقانه‌ترین و بی‌ارزش‌ترین مطالب بود

منبع: ایکس – شبهه / نکته‌ها (به قلم شما)

www.x-shobhe.com

 

 

کلمات کلیدی:  یادداشت   حج