بزرگی و کرامت انسانی که از خود هیچ ندارد، به بزرگی اتصال و دعای اوست

فَاَسْئَلُ اللهَ الَّذى اَکْرَمَ مَقامَكَ‌، وَاَکْرَمَنى بِكَ اَنْ يَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِكَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ

پس از خداوندی که به شما کرامت داد و به نیز به واسطه شما کرامت عطا نمود، می‌خواهم تا خونخواهی شما را با (اطاعت از)، رهبری نصرت داده شده از اهل بیت محمد صلی الله علیه و آله، رزق من گرداند.

کرامت و بزرگواری فقط از آن خداست و اوست که به بندگانش بزرگی و بزرگواری می‌بخشد. انسان از خود هیچ ندارد، فقیر و نیازمند است، پس باید همچون اتصال قطره به دریا، به بزرگی متصل گردد تا خودش نیز بزرگ شود. پس وصل به امام حسین علیه‌السلام که کرامت یافته می‌شویم تا خودمان نیز کرامت یابیم (اَکْرَمَ مَقامَكَ‌، وَاَکْرَمَنى بِكَ). اما دوام این بزرگی، به بزرگی اهداف و خواسته‌هایی است که در قالب «دعا» از خدواند کریم و منّان مسئلت می‌نماییم. هر چه هدف بلندتر و خواسته بزرگ‌تر باشد، انسان مکرم‌تر می‌گردد. از این او عاشق حسین علیه‌السلام از خدا می‌خواهد به او نیز توفیق دهد و روزیش گرداند، تا همچون یاران ایشان، در کنار امام زمان خود به خونخواهی قیام کند. 

کلمات کلیدی:  حدیث امروز