ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: خیر. بلکه شباهت یا نزدیکی اسم‌ها سبب بروز این اشکال در ذهن شده است.

الف – جناب عباس، عموی پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله بود. او چندین پسر داشت و نام یکی از آنها «عبدالله» بود [نه عبیدالله]. این جناب عبدالله بن عباس، معروف شد به «ابن عباس». پس «ابن عباس»، لقب یا کنیه‌ی عبیدالله نیست.

ب - «ابن عباس»، فرد دانشمند، مؤمن و محدث موثقی بود. چنان چه امروزه نزد عامه (اهل سنّت) نیز از محدثین و راویان موثق احادیث حضرت رسول الله صلوات الله علیه و آله می‌باشد.

ج – عبدالله بن عباس، ملقب به "ابن عباس" نیز چند پسر داشت که نام یکی از آنها «عبیدالله» بود. این فرزند بود که از سوی امام حسن مجتبی علیه السلام، به فرماندهی سپاه منصوب گردید.

د – عبیدالله نیز دو پسر داشت که هر دو به مکر معاویه به قتل رسیدند، چنان چه در اسناد معتبر تاریخی ثبت شده: «وقتی که کار معاویه محکم شد بسر بن أرطاة را به سوی حجاز فرستاده تا شیعیان امیر مومنان را بکشد؛ و نماینده حضرت در مکه عبید الله بن عباس بود ؛ وی به دنبال عبید الله آمد ولی نتوانست او را بیابد؛ پس به وی خبر دادند که عبید الله دو فرزند کوچک دارد ؛ پس به دنبال آن دو فرستاده ایشان را پیدا کرده و از مخفیگاه بیرون آوردند ... پس دستور داد سر آن دو را از بدن جدا کردند. وقتی که خبر این ماجرا به مادرشان رسید نزدیک بود که قالب تهی کند ... بعد از مدتی بسر و عبید الله در نزد معاویه به هم رسیدند؛ پس معاویه رو به عبید الله (وخطاب به بسر) گفت: آیا این پیر مرد (عبیدالله) را میشناسی، ای کسی که دو پسر بچه را کشتی؟ گفت‌: آری من آن دو را کشته‌ام! که چه؟

عبید الله گفت‌: اگر شمشیر داشتم می فهمیدی (که چه)! بسر گفت‌: بیا و این شمشیر را بگیر و با دستش به شمشیری اشاره کرد؛ معاویه جلوی او را گرفته و او را بازداشت و گفت‌: وای بر تو ای پیرمرد دیوانه! می‌خواهی به کسی شمشیر بدهی که دو پسرش را کشته‌ای‌؟ انگار که شیردلان بنی هاشم را نمی‌شناسی‌؛ قسم به خدا اگر شمشیر را به او بدهی در ابتدا تو را کشته و سپس من را می‌کشد‌؛ عبید الله گفت‌: خیر‌؛ در ابتدا تو را می کشتم و سپس به سراغ بسر می‌رفتم‌.» (امالی شيخ مفيد ص 306 ش 4)

ﻫ – البته در نسخی از کتب تاریخی، مانند: «یعقوبی، پيشين، ج 2، ص 141»، آمده است که عبیدالله خود را در قبال یک میلیون درهم، به معاویه فروخت.

نکته:

روش‌ها و حقه‌های معاویه لعنة‌الله علیه، بسیار پیچیده بود. یکی از روش‌ها این بود که فرمان قتل می‌داد و هر گاه که فضا علیه‌اش می‌شد، قاتل را متهم و خودش را مبرا نشان می‌داد. چنان چه در مواجه‌ی بسر با عبیدالله چنین کرد.

از جمله حقه‌ها این بود که سران را می‌خرید و از جمله حقه‌ها این بود که شایع می‌کرد فلانی و فلانی هم در مقابل پول یا وعده سمت و مقام، به من پیوستند؛ تا اعتمادها به یاران امام حسن علیه السلام سست شود و مردم (به ویژه سپاهیان) متفرق شوند. و البته موفق هم شد. (چنان چه این ترفندها در شایعه‌سازی، امروزه نیز از موفق‌ترین تئوری‌های توطئه می‌باشد)

بسیاری از این شایعات آن قدر شدید بود و در اذهان مورد قبول واقع شده بود، که بعدها به عنوان یک واقعیت تاریخی نقل و ثبت شد. هر چند که عمدتاً از ضعف سند و مضمون برخوردارند.

 

 

کلمات کلیدی:  تاریخی