فتنه‌‌ها و فتنه‌گران آخر الزّمان / 4- مطلوبیت خلاف و محبوبیت خلافکار

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: يَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ لايُقَرَّبُ فيهِ اِلاَّ  الْماحِلُ، وَ لايُظَرَّفُ فيهِ اِلاَّ الْفاجِرُ، وَ لايُضَعَّفُ فيهِ اِلاَّ الْمُنْصِفُ. يَعُدُّونَ الصَّدَقَةَ فيهِ غُرْماً، وَصِلَةَ الرَّحِمِ مَنّاً،  وَالْعِبادَةَ اسْتِطالَةً عَلَى النّاسِ. فَعِنْدَ ذلِكَ يَكُونُ السُّلْطانُ (نهج البلاغه، حکمت 103)

امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: مردم را روزگارى آيد كه جز سخن چين مقرّب نشود، و غير از بدكار خوش طبع و مقبول نيفتد، وجز  منصف را ناتوان نشمارند. كمك به محتاجان را خسارت دانند، صله رحم را منّت گذارند.

سخن‌چینی، بدکاری، بی‌انصافی، بخل از کمک به دیگران، قطع صله ارحام و ...، همیشه در میان انسان‌ها یا جوامع متفاوت وجود داشته است، اما به عنوان یک رفتار ناهنجار، نه به عنوان یک "فرهنگ" و یک "عادت رفتاری در عموم". وقتی می‌فرماید: جز سخن‌چین مقرب نشود و یا به غیر از بدکار مقبول نیفتد و ...، یعنی یک فرهنگ عمومی شده است. نه در میان ایرانی‌ها، مسلمانان و یا شعیان؛ بلکه در کل جهان بشریت. و این از مهلک‌ترین فتنه‌های آخرالزمانی است.

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   «فتنه‌‌ها و فتنه‌گران آخر الزّمان»