بسم الله الرحمن الرحیم؛

سلام دوستان! 

در جلسه نخست بیان شد که   "انتخاب"، کاری است که در هر ثانیه انجام می‌دهیم و شاید توجه نداشته باشیم که "اصول" ثابت و متغیری دارد. اصولی که چه در انتخاب دوست، رشته تحصیلی و شغل، و چه در انتخابات رییس جمهور، دولت و مجلس و ...، جاری می‌باشد.

**- نکته‌ی بسیار مهمی که در این بخش به آن اشاره می‌کنیم، مقوله‌ی بسیار مهم "قضاوت" می‌باشد، که در جلسه اول، به صورت تیتر و مختصر به آن اشاره گردید.

اگر دقت کنید، به ویژه در دو ساله‌ی اخیر، جوّ تبلیغاتی بسیاری گسترده‌ای راه افتاده، مبنی بر این که «ما حق قضاوت نداریم!" و این را به جملات متفاوتی: چون «قضاوت کار خداست و دیگران حق قضاوت ندارند و ...»، تبلیغ و فراکنی کردند. تا آنجا که از مجری تلویزیون، بازیگر تأتر و سینما، تا شخصیت سیاسی و حتی گاه شخصیت مذهبی، یا ورزشکار، در لابلای سخن خود، هر چند که هیچ ربطی هم نداشت، گفت: «ما حق قضاوت نداریم».

این القا غلط، یک تقلید از فرهنگ غرب منحط غرب است؛ البته در آنجا چون به هیچ وجه حرف از خدا به میان نمی‌آید، می‌گویند: «ما حق قضاوت نداریم، چون خبر نداریم و چه بسا خودمان هم باشیم، در همان موضع قرار گرفته و همان کار را بکنیم و ...»!

این تبلیغات غلط، مکمل عملی نظریه‌های نوین و مبتنی بر «مفهوم مطلق نداریم»، «ارزش و ضد ارزش نداریم»، «خوب و بد» نداریم، «حق و باطل نداریم» و ...، می‌باشد، چرا که هر قضاوت و انتخابی، مبتنی و متکی بر همین مفاهیم، اصول، ارزش‌ها، محک‌ها و ملاک‌ها می‌باشد.

دروغ بزرگ:

در هر حال شعار «ما حق قضاوت نداریم»، یک دروغ بزرگ است و البته خودش نوعی «قضاوت» است. یعنی دادگاهی تشکیل شده برای این که داوری و قضاوت کند که آیا ما حق قضاوت داریم یا نداریم، و در نهایت قاضی حکم داده است که "نداریم"!

قضاوت، قبل از هر انتخابی:

بیان شد که ما آن به آن، در حال "انتخاب" هستیم؛ و حال باید دقت کنیم که "هر انتخابی، پس از قضاوت و داوری" توسط ما صورت می‌گیرد. یعنی بین دو یا چند چیز قضاوت و داوری می‌کنیم و بر اساس شاخصه‌ها و اهداف مورد نظر، رأی داده و یکی را "انتخاب" می‌کنیم.

فرض کنید می‌خواهید به یک جمعی وارد شوید. برایتان مهم است که موضوع، هدف و بافت این جمع چگونه است؟ مثلاً یک تجمع دوستانه در پارک، رستوران، کافی شاپ است، یا در خانه‌ی یکی از اعضای آن جمع؟ - به خاطر تجدید دیدار است یا جشن تولد، نامزدی، عروسی، و یا عزا و ...؛ پس به تناسب هر کدام، بین پوشاک خود قضاوت می‌کنید و یکی را انتخاب می‌کنید. اگر دو دست کُت و شلوار یا کُت و دامن، یا پیراهن داشته باشید که هر دو مناسب باشند، بازهم به تناسب رنگ و ...، قضاوت می‌کنید و بعد از آن که به نفع یکی رأی دادید، آن را انتخاب می‌کنید.

تمامی جوایز علمی یا هنری دنیا بر اساس «قضاوت و داوری» اعطا می‌گردد – اعضای یک هئیت و تیم علمی یا ورزشی، بر اساس قضاوت و داوری بین واجدین شرایط می‌باشد - هنگامی که به فروشگاهی می‌روید و یک قلم کالا را بین هزاران قلم انتخاب می‌کنید، ابتدا بین آنها قضاوت می‌کنید و سپس انتخاب می‌کنید – تمامی قبولی‌ها و ردی‌ها، یا برد و باخت‌ها و ...، همه بر اساس «قضاوت» است، و بعد به ما القا می‌کنند که "ما حق قضاوت نداریم"‌.

قضاوت در انتخاب سیاسی:

در انتخابات سیاسی نیز ابتدا "قضاوت" می‌شود و سپس "انتخاب" صورت می‌گیرد. تمامی تبلیغ‌ها به نفع جناح موافق و ضد تبلیغ‌ها علیه جناح مخالف، برای تأثیرگذاری در اذهان عمومی جهت قضاوت آنهاست.

این اصل در همه دنیا یک شکل است. در امریکا یا کشورهای اروپایی، بین دو حزب رقابت وجود دارد و هر کدام سعی دارند که به مردم بگویند: «در قضاوت به نفع ما رأی دهید و سپس ما را انتخاب کنید».

به همین جریان انتخابات در داخل جمهوری اسلامی ایران دقت کنید، چه می‌شود؟ هیچ، فقط هر جریانی سعی دارد تا قضاوت و داوری مردم (اذهان عمومی) به نفع او تمام شود، تا او را انتخاب کنند.

هنوز که هنوز است، دولت هر کاری که بکند، یا حتی نکند، خودش را با سال 92 مقایسه می‌کند و به مردم می‌گوید: «ببینید که الان بهتر است»! آن مسئول گفته بود: «مردم خوشان می‌فهمند که آلودگی هوا، الان کمتر از سال 92 است!» - آن یکی می‌گوید: «مردم می‌بینند که شرایط اقتصادی و رونق بازار یا رشد تورم قیمت و ..، نسبت به سال 92 بهتر شده است و ...!»؛ خب چرا خودشان را با دیروز، یا ماه گذشته، یا شش ماه گذشته مقایسه نمی‌کنند؟ چرا که نتیجه حاصله، به نفع هدف آنان نیست، آنها می‌خواهند مردم در قضاوت و داوری به سود آنان حکم دهند، تا در انتخابات، آنها را انتخاب کنند.

عدل و قسط:

پس، همان‌طور که "انتخاب" کاری آن به آن است و ما هر لحظه در حال انتخاب هستیم، قضاوت نیز آن به آن است و هر لحظه در حال قضاوت و داوری هستیم و اساساً مبتنی بر قضاوت و داوری خود صدور رأی کرده و سپس انتخاب می‌کنیم.

پس در این قضاوت و انتخاب، آن چه که مهم است، «عدل و قسط» به هنگام قضاوت و داوری، و آگاهی و بصیرت، به هنگام "انتخاب" می‌باشد. خواه انتخاب معبود و رب برای پرستش و بندگی باشد، خواه انتخاب دین و آیین، خواه انتخاب یک رنگ، یا یک نوع از خوراکی‌ها برای شام امشب، خواه انتخاب رهبر، رییس جمهور، نماینده مجلس و ... .

 

مرتبط:

جلسه اول - اصولی در "انتخاب" وجود دارد که هر کسی باید بداند تا درست انتخاب کند.

 

 

کلمات کلیدی:  یادداشت   انتخاب