س 376 - در مورد دوستی‌ها و ضرورت انتخاب دوست خوب بسیار شنیده‌ام. آیا اگر کسی به دیگری که به لحاظ دینی و مذهبی بالاتر است، پیشنهاد دوستی دهد، بد است؟ و آیا او می‌تواند قبول کند؟!
پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): دوستی، با ارتباط متفاوت است. دوستی از محبت قلبی سرچشمه می‌گیرد و در مودت ظهور و بروز می‌یابد. لذا "دوستی" به هیچ وجه پیشنهادی نیست.
●- ممکن است کسی که به دیگری، پیشنهاد ارتباطات بیشتر بدهد و سپس دوستی نیز کم و بیش ایجاد گردد، اما فرض کنید که کسی به دیگری بگوید: «لطفاً بیا یک دیگر را دوست داشته باشیم»!
بله، در کل بیان می‌شود که یک دیگر را دوست داشته باشید، به یکدیگر مهر بورزید، اهل انزوا یا کینه و حسادت نباشید و ...؛ اما اینها همه توصیه و تعلیم است، نه پیشهاد دوستی.
●- بی‌تردید هر گونه رابطه‌ای با دیگران، محیط و ...، در ساختار شخصیتی انسان اثر می‌گذارد. از این رو در اسلام عزیز [قرآن، حدیث و سیره]، بسیار بر اهمیت ارتباطات و دوستی‌ها توجه داده شده است.
●- در انتخاب دوست و دوستی، اهداف و انگیزه‌ها بسیار مهم‌تر از اشخاص می‌باشند، چرا که انسان دوست را به خاطر همان اهداف و انگیزه‌های خودش انتخاب می‌نماید.
●- در دوستی، آن چه نقش‌آفرین است، هم سنخی در محبت است، نه اختلاف سطح محبّ با محبوب.
*- به عنوان مثال: خداوند متعال، آن دسته از بندگانش را که او را دوست دارند، دوست می‌دارد و به همین خاطر گناهان‌شان را می‌بخشد تا با پاکی، طهارت و قابلیت ظهور اسمای او سنخیت پیدا کنند.
« قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ » (آل‌عمران، 31)
ترجمه: بگو: «اگر خدا را دوست می‌دارید، از من پیروی کنید! تا خدا (نیز) شما را دوست بدارد؛ و گناهانتان را ببخشد؛ و خدا آمرزنده مهربان است.»
*- کسانی که خداوند سبحان را دوست دارند، بالتبع ایمان، تقوا، طهارت ظاهری و باطنی، توبه (روی‌آوری) و سایر کمالات که همه اسماء الله است را دوست دارند و در نتیجه اهلش را نیز دوست دارند؛ خداوند سبحان نیز مؤمنان، متقیان، طاهران و توبه کنندگان را دوست دارد.
●- پیامبر اکرم و اهل عصمت علیهم السلام و تمامی ناصحان حقیقی، بالتبع محبت خداوند رحمان و رحیم، بندگان خدا را دوست دارند؛ به مؤمن نیز دستور محبت و مودت نسبت به آنها داده شده است، در حالی که هم سطح نیستند، اما سنخیت محبت وجود دارد.
●- بنابراین، اگر کسی محبتش به مظاهر دنیا و بالتبع به فسق، فجور و فساد بیشتر باشد، محیط و دوستان هم سنخ با محبت قلبی خودش را پیدا می‌کند؛ هر چند که باطل، همیشه دشمنی دارد، هیچ گاه دوستی حقیقی ندارد و نتیجه‌ی دوست انگاشتن آن نیز جز ضرر و خسران نمی‌باشد.
- تعداد بازدید : 1492
- 12 فروردین 1396
- نسخه قابل چاپ
- اشتراک گذاری
کلمات کلیدی: پاسخ های کوتاه
س 289 - دلیل ازدواج‌های تو در تو فامیلی سران نظام چیست بعضی منافقان آن را بهانه کرده‌اند. لطفا سریعتر پاسخ دهید. (تاریخ اسلام / کاشمر) 
س 290- لطف کنید معنای واقعی بخشش و بخشیدن را بگویید. زمانی که من از شخص یا افرادی بخاطر ظلمی که به من کرده‌اند ناراحت می‌شوم حتی کینه به دل می‌گیرم، آن وقت سفارش می‌شوم که ببخشم تا خدا هم گناهان مرا ببخشد ... - آیا صرف اینکه زبانی بگویم بخشیدم کافیست؟ در حالی که من قلبا هنوز نبخشیدم و حتی از خدا تقاضای قصاص آن فرد یا افراد را دارم تکلیف من چیست؟ (دیپلم، مشهد) 
