پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): رابطه گناه نظری «کفر، شرک، نفاق و ...» یا گناه عملی، با از بین رفتن کارهای خوب (صواب) که (ثواب = پاداش) در پی دارد، مانند رابطهی "علت و معلول" میباشد؛ و هم چنین است رابطهی کار خوب (صواب)، با از بین رفتن گناهان گذشته. چنان که فرمود: «کارهای خوب، کارهای بد را از بین میبرند»:
«وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِنَ اللَّيْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ ذَلِكَ ذِكْرَى لِلذَّاكِرِينَ» (هود علیه السلام، 114)
ترجمه: در دو طرف روز، و اوايل شب، نماز را برپا دار؛ چرا كه حسنات، سيئات (و آثار آنها را) از بين مىبرند؛ اين تذكّرى است براى كسانى كه اهل تذكّرند!
بنابراین، اگر بنده استغفار و توبه نماید و خداوند متعال نیز بپذیرد، با عفو گناه، "علت" از بین میرود، لذا "معلولش" که حبط اعمال است نیز از بین میرود و عمل خوبش از کتاب او پاک نمیشود.
«وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ» (الشوری، 25)
ترجمه: او كسى است كه توبه را از بندگانش مىپذيرد و بديها را مىبخشد، و آنچه را انجام مىدهيد مىداند.
●- ما در یک کلمهی فارسی میگوییم: «بخشش»، اما خداوند متعال "عفو" (بخشش گناه) دارد - مغفرت (پوشاندن گناه و آثارش) دارد – "صفح" (مانند یک صفحه کتاب ورق زدن = نادیده گرفتن) دارد – "محو" (به طور کلی از بی بردن) دارد، و البته لطف، جود و کرم دارد و ارحم الراحمین است.
●- از اسمای الهی، "تواب" است، یعنی بسیار توبه کننده! پس معنای توبه به طور کلی "بازگشت" است، چه بندهای از گناه به سوی او باز گردد، چه او نظر لطف و رحمتش را مجدد به بندهی خطاکارش بازگرداند.
●- لطف و رحمت الهی، از اینها هم بالاتر است، تا جایی که میفرماید: من برای بندهی استغفار و توبه کنندهام، به غیر از بخشش، کارها میکنم، از جمله آن که حتی بدیهایش را مبدل به خوبی میکنم!
«إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا» (الفرقان، 70)
ترجمه: مگر كسانى كه توبه كنند و ايمان آورند و عمل صالح انجام دهند، كه خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل مىكند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است!
●- اینطور نیست که هر گناهی، حتماً تمامی اعمال حسنهی گذشته را بسوزاند، مگر این که ارتداد، کفر و شرک باشد. لذا هر گناهی، آثار سوء خودش را دارد، چنان که در ابتدای دعای کمیل میخوانیم: گناهانی سبب پردهدری میشوند – گناهانی دعا را حبس میکنند و گناهانی نعمت را تغییر میدهند و ... .
●- تردید ننماییم که اگر تمامی اعمال خوب گذشته، حبط شده و سوخته باشد، کسی به این راحتی توفیق بازگشت نمییابد، بلکه باقی نگهداشتن و حبط ننمودن همان اعمال گذشته از جانب خداوند رحمان، از اسباب توجه، استغفار و توبهای میباشند که حاصل شده است.
تردید جایز نیست
تردید در رحمت، مغفرت، عفو، جود، کرم و لطف الهی، به هیچ وجهی جایز نیست و از گناهان نابخشودنی [مانند شرک] است، چرا که منشأ و مسئلهی این تردیدها، شخص و گناهانش نمیباشد، بلکه ضعف در خداشناسی، ایمان و باور وعدههای او میباشد؛ درو واقع چنین شخصی میگوید: «خدایا! تو گفتی که رحمت من واسعه است و من همه گناهان را یکجا میبخشم، اما من زیاد هم باور ندارم و تردید دارم»! خب، چنین تردیدی، تهمت و افترای به او نیز هست!
«قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ» (الزّمر، 53)
ترجمه: بگو: «اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كردهايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همهی گناهان را مىآمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است».
پس، حال که او تمامی گناهان را یکجا میبخشد، ما نیز باید در استغفار، توبه و دعا، ضمن آن که برای هر گناهی که میدانیم استغفار و سپس توبه میکنیم، از او بخواهیم که تمامی گناهان ما را یکجا ببخشد، و سپس به فضل و رحمتش امیدوار باشیم.
«اللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِى كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ، وَكُلَّ خَطِيئَةٍ أَخْطَأْتُها» (دعای کمیل)
ترجمه: خدایا! بیامرز برایم همه گناهانی را که مرتکب شدم و تمام خطاهایی که به آنها آلوده گشتهام.
●- پس، اگر با گناهانی که بابتش استغفار و توبه ننمودهایم، به آخرت نرویم، همه چیز حل است. ان شاء الله.
مشارکت و همافزایی (پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)
پرسش:
آیا واقعا با توبه حقیقی، اعمال نیک و صالح گذشتهی انسان که با گناه حبط و نابود شده است بر میگردد و ثوابش محفوظ است؟
پاسخ (نشانی لینک):
http://www.x-shobhe.com/shobhe/10561.html
پیوستن و پیگیری در پیامرسانها:
کلمات کلیدی:
پاسخ های کوتاه