پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

شبهه همیشه با طرح «اگر - پس» همراه است؛ چنان که می‌گویند: «اگر از جانب خدا و معصوم هستند، پس چرا انتقام نمی‌گیرند؟!» در این شبهات، مقصود اصلی، نفی و انکار اصل موضوع می‌باشد؛ یعنی می‌خواهند امامت و عصمت را رد کنند، نه این که پاسخی منطقی برای چرایی‌ها بگیرند!

●- کسی می‌گوید: «اگر این امامان معصوم و از جانب خدا هستند»، که هیچ شناخت و باوری نسبت به امر ولایت و امامت ندارد؛ چه رسد به این که شخص امام و ولیّ الله را بشناسد! برای چنین کسی، ملاک امام بودن این است که با قدرت غیبی، تمامی دشمنانش را نابود سازد و یا پاسخ هر هتک حرمتی را با شمشیر بدهد!

یک - نیروی حقیقی، فقط از آنِ خداوند سبحان است، چنان که اذعان داریم، اصلاً هیچ حرکت و نیرویی و قوای محرکی جز او وجود ندارد «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ»؛ لذا اگر قرار باشد از نیروی غیبی استفاده شود، نیازی به اهل عصمت و عمل آنها نبود، بلکه خداوند قادر و قوی، خود در یک چشم بر هم زدن، دشمنانش را نابود می‌نمود. صاحب انتقام نیز خداوند سبحان است، اما بر اساس علم، حکمت و مشیتش انتقام می‌گیرد:

«فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ» (ابراهیم علیه السلام، 47)

- پس، هرگز گمان مبر كه خداوند در وعدهایی كه به پيامبرانش داده تخلف كند، چرا كه خداوند شکست ناپذیر و منتقم است.

دو - امامان علیهم السلام، برای انتقام‌گیری نیامده‌اند، بلکه برای هدایت مردمان آمده‌اند، لذا اگر در برابر هر دشمنی، از نیروی غیبی استفاده می‌نمودند، هیچ هدایتی صورت نمی‌پذیرفت؛ هر چند که انتقام پس از وقوع جرم نیز صورت پذیرد.

هنگام بعثت انبیای الهی، بیشتر مردمان کافر بودند و پس از بعثت و دعوت نیز بسیار کافر ماندند؛ آیا باید همگان را می‌کُشتند؟!

سه - اگر امامان در هر امری از علم غیب و نیروی فوق العادۀ خود استفاده می‌نمودند، دیگر مردمان به آنان تأسی نمی‌نمودند و از آنها تبعیت نمی‌نمودند و می‌گفتند: «شما علم و قدرتی دارید که ما نداریم، پس ما نمی‌توانیم از شما پیروی کنیم».

چهار - انتقام نیز فقط با سلاح (شمشیر) و کشتن دشمنان گرفته نمی‌شود، بلکه شکست دشمن در میدان یا در طول زمان، خودش انتقامی سنگین‌تر می‌باشد. بیندیشیم که پیروز میدان کربلا در روز عاشورا، سیدالشهداء علیه السلام بودند و یا یزید و عمر سعد و شمر؟!

پنج: استفاده از علم لدنی و نیروهای فوق العاده، فقط در جنگ و کُشتن خلاصه نمی‌شود، بلکه همین که می‌دانند چه کنند تا اسلام برای همیشه زنده بماند و مردمان برای همیشه از نور هدایت برخوردار باشند و هر لحظه بتوانند سوار بر کِشتی نجات شوند، همان علم لدنی الهی و نیروی فوق العادۀ الهی می‌باشد.

شش: شیوۀ دعوت و مبارزۀ اهل عصمت علیهم السلام، با دیگران متفاوت است. امیرالمؤمنین علیه السلام هنگامی که مالک اشتر را پیشاپیش سپاه خود به منطقه صفین اعزام می‌نمود، به او فرمودند:

«بر حذر باش از اینکه تو آغازگر نبرد باشی مگر اینکه آنها شروع به جنگ نمایند، تا اینکه در مقابل آنان قرارگیری و سخنانشان را بشنوی. مبادا دشمنی تو با آنان تو را به جنگ با آنان وادار کند قبل از اینکه آنان را دعوت [به حق] کنی و هر گونه بهانه و عذری را به طور مکرر بر آنها ببندی.»(منشورات مکتبه آیت الله مرعشی نجفی، ص153 - ابن اعثم الفتوح، دارالندوة الجدیدة، ج2، ص490)

هفت: هنگامى كه امیر مؤمنان با خبر شدند که گروهی از اصحابشان در جنگ صفين، در مقابل دشنام شاميان متقابلاً به آنها دشنام مى‌گويند، فرمودند:

«دوست ندارم كه شما دشنام دهنده باشيد. ولى اگر به توصيف اعمال و بيان حالشان بپردازيد، سخنتان به صواب نزديكتر و عذرتان پذيرفته تر است. به جاى آنكه دشنامشان دهيد، بگوييد: بار خدايا خونهاى ما و آنها را از ريختن نگه دار و ميان ما و ايشان آشتى انداز و آنها را كه در اين گمراهى هستند راه بنماى. تا هر كه حق را نمى‌شناسد، بشناسد و هر كه آزمند گمراهى و دشمنى است از آن باز ايستد.» (نهج البلاغه، خطبه 206)

●- بنابراین، نباید امر هدایت، امامت و ولایت و نیز رسالت اهل عصمت علیهم السلام را در انتقام گرفتن دید و نباید انتقام را فقط در کُشتن دید.

رسیدن به هر هدفی و انجام هر امری به زور سلاح، اندیشه و تنها راه‌کار جباران زمان و نظامات سلطه می‌باشد.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار؛ متشکریم.

پرسش:

شبهه می‌کنند که اگر این امامان معصوم و از جانب خدا هستند چرا با قدرتی که دارند از دشمنان خود انتقام نمی‌گیرند و به این هتک حرمتها واکنش نشان نمی‌دهند‌؟

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/shortanswer/12856.html

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه