پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): ابتدا باید با خود بیندیشیم که «چه فرهنگی و چگونه، بر اذهان عمومی مسلمانان القا کرده است که "شادی مساوی است با گناه و اگر گناه نباشد، شادی هم نیست"؟! تا جایی که پرسیده می‌شود: «اگر گناه نکنیم، چگونه شادی کنیم»؟!

از سطح پایین شروع کنید؛ همه‌اش جشن عروسی در "باغ تالار"، و آن سراسر با گناه و حرام نیست! برخی اگر در مجلسی سخنی برای غیبت نداشته باشند، دیگر حرفی برای گفتن ندارند! – برخی دیگر اگر یکی را به سخره نکشند و تحقیر نکنند، دیگر هیچ راهی برای مطرح کردن خود ندارند! – دختر سه تا پنج ساله‌اش را در مهدی می‌گذارد که باله، رقص یا انگلیسی بیاموزد و گمان دارد که اگر آموخت، دیگر رستگار شده و اگر نیاموخت، دیگر انگیزه و استعدادی برای زندگی فردی و اجتماعی ندارد – به شهرستان‌ها و دهستان‌های کوچک‌تر که می‌روی، می‌بینی دختر 5 ساله را آرایش کرده و وسط جمع به رقص وا می‌دارند و نامش را می‌گذارند شادی!

در مدارس، تعریف شادی چیست؟ برنامه‌های شاد در صدا و سیما چگونه است؟ شب میلاد امام معصوم علیه السلام است و شادی با جشنی که سراسر آواز و لودگی است محقق می‌گردد و جالب آن که با هزینه‌های میلیاردی، به صورت رسمی برگزار شده و در رسانه‌ی ملی نیز به نمایش در می‌آید!

●- مجلس عروسی که خودش فرهنگ منحط دیرینه‌ای دارد! در دهاتش نیز مادر بزرگ 70 ساله، در حالی که چادر را هفت دور به دور خود پیچیده است، بلند می‌شود و آن وسط یک قری می‌دهد و می‌گوید: «عروسی است» گویی واجب است که در عروسی حتماً قر بدهند و اگر گناه نکنند، بد یُمن می‌شوند! از همان گذشته‌های دور، در مراسم عروسی چنین می‌خواندند: «گل به سر عروس یالّا – داماد رو ببوس یالّا دوماد تو رو بوسیده غنچه لبتو چیده»! آیا این اوج بی‌غیرتی نیست؟!

اکنون، برخی از اشخاص مؤمن را نیز می‌بینید که صرف نظر از تجملات و اسراف‌ها و ...؛ عروسی مختلط می‌گیرند، اجرای موسیقی زنده می‌آورند، بزن و بکوب و آن هم در باغ، یا خانه راه می‌اندازند و خلاصه جوانان را در موقعیتی قرار می‌دهند که خودشان در شرایط عادی، عمراً به آن دست یابند، بعد می‌گویند: «عروسی است دیگر، یک شب است دیگر»! گویی در این شب، حلال و حرام و محرم و نامحرمی نیست و عقل سلیم، اخلاق حسنه، شخصیت و شرع اسلام و ... ، مراسم عقد و عروسی را مستثنا نموده‌اند!

●- بدیهی است که در این جوّ، برای کسانی که با این فرهنگ تربیت و بزرگ شده‌اند، هر کاری کنید که ثابت شود "شادی فقط گناه نیست"، قابل تصور نیز نمی‌باشد، چه رسد قابل باور!

ندیدید به هر فسادی روی می‌آورند و در توجیه می‌گویند: «مردم تفریحی ندارند»!

*- در خانه، تالار یا باغ‌تالار مراسم گرفتن و به حد وسع و توان، پذیرایی نمودن، چه اشکالی دارد؟

*- آیا خوشحالی همگان از این پیوند، الزاماً باید با رقص، قر کمر و باسن، و جنباندن دست و پا ابراز شود؟! یا دیدارهای صمیمانه، تبریک‌های صمیمانه، همراه با تبسم، لبخند و سرور واقعی، بیانگر

خوشحالی از این پیوند نمی‌باشد؟

*- آیا اگر مرد نوامیس خود را با آن پوشش و آرایش وسط نریزید تا همگان بهره ببرند، و خود نیز با نگاه‌ هیز و آلوده به زن و بچه دیگران ننگرد، و زن نیز تمام شخصیت و ارزش خود را در بدنش محدود ننماید و آن را نیز مقابل همگان به معرض نمایش نگذارد، و پیچ و تاب چرخشش ندهد، تبریک و شادی محقق نمی‌گردد؟!

*- حالا جهت گرم شدن مجلس، ممکن است کسی از خواننده‌ی مولودی خوانی نیز دعوت کند که چند دقیقه‌ای بخواند و دیگران کف بزنند؛ اما آیا حتماً باید خواننده و آوازه‌خوان باشد، با گروه موسیقی بیاید و مراسم مناسب یک "کاباره" را اجرا کند تا نامش را عروسی و شادی بگذارند؟!

*- آیا اگر عروس خانمی که برای عروسی و شب زفاف آرایش و زینت شده، وسط خیابان و میدان شهر، در کنار شوهر بی‌غیرت و سایر خویشان و وابستگانش نرقصد تا تمامی رهگذران نیز فایده‌ای ببرند، عروسی و شادی محقق نمی‌گردد؟!

●●●- حالا به شما می‌گویند: «پس چه کنیم»؟! قضیه همان «مردم تفریح ندارند» است! آیا انتظار دارند که شما مجلس آنها را کارگردانی و مدیریت کنید و مثلاً بگویید: مجلس شامل این برنامه‌ها و کارها باشد؟! مثلاً بگویید: از ساعت 20 تا 20:15 دقیقه جوک بگویید، از 20:15 تا 20:22 دقیقه پدران داماد و عروس روی سن بروند و ...؟!

سالانه هزاران دختر و پسر، ازدواج نموده و مجالس عقد و عروسی بسیار شاد و بدون گناه برگزار می‌کنند؛ حالا هر کس به سبک و سیاق فرهنگ خودش، به تناسب امکانات مالی یا سایر شرایط خودش.

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه