نهج البلاغه، خطبه 138
يَعْطِفُ الْهَوى عَلَى الْهُدى اِذا عَطَفُوا الْهُدى عَلَى الْهَوى،
هواى نفس را به هدايت برمى گرداند، آن زمان كه مردم مسير هدايت را به هوا(ی نفس) برگرداندهاند،
وَ يَعْطِفُ الرَّأْىَ عَلَى الْقُرْآنِ اِذا عَطَفُوا الْقُرْآنَ عَلَى الرَّأْىِ.
و رأى مردم را تابع قرآن میكند، آن وقتى كه قرآن را پيرو رأى خود كردهاند .
از اين خطبه است
حَتّى تَقُومَ الْحَرْبُ بِكُمْ عَلى ساق، بادِياً نَواجِذُها،
تا جنگ همچون شيرى خشمگين كه دندانهايش را بنماياند بر شما برپا گردد،
مَمْلُوءَةً اَخْلافُها،حُلْواً رَضاعُها، عَلْقَماً عاقِبَتُها.
پستانهايش پر شير، و مكيدنش شيرين، ولى پايان كارش تلخ است.
اَلا وَ فى غَد ـ وَسَيَأْتى غَدٌ بِما لاتَعْرِفُونَ ـ
بدانيد در فردا ــ و مىآيد فردا به چيزى كه نمىدانيد؛
يَأْخُذُ الْوالى مِنْ غَيْرِها عُمّالَها عَلى مَساوى اَعْمالِها،
حاكمى غير از اين حاكمان، كارگزاران حكومتها را به زشتى اعمالشان كيفر خواهد داد،
وَ تُخْرِجُ لَهُ الأرْضُ اَفاليذَ كَبِدِها، مَقاليدَها.
و زمين پاره هاى جگرش را براى او بيرون خواهد داد، و كليد گنجهايش را تسليم او خواهد كرد.
فَيُريكُمْ كَيْفَ عَدْلُ السِّيرَةِ، وَ يُحْيى مَيِّتَ الْكِتابِ وَالسُّنَّةِ.
پس او روش عدالت را به شما بنماياند، و آنچه از كتاب و سنّت متروك شده، زنده گرداند.
از اين خطبه است
در اشاره به خروج سفيانى، يا فتنه عبدالملك مروان
كَانّى بِهِ قَدْ نَعَقَ بِالشّامِ، وَ فَحَصَ بِراياتِهِ فى ضَواحى كُوفانَ،
گويا او را مىبينم كه در شام فرياد برداشته، و با پرچمهايش در حول و حوش كوفه مىگردد،
فَعَطَفَ عَلَيْها عَطْفَ الضَّرُوسِ، وَ فَرَشَ الأَرْضَ بِالرُّؤُوسِ.
و به اهل كوفه همچون شتر سركش روی مىآورد (حمله میکند)، زمين را از سرهاى بريده فرش مىكند.
قَدْ فَغَرَتْ فاغِرَتُهُ، وَ ثَقُلَتْ فِى الأَرْضِ وَطْاَتُهُ. بَعيدَ الْجَوْلَةِ، عَظيمَ الصَّوْلَةِ.
دهانش گشوده، قدمش در زمين سنگين، جولانش گسترده، و هيبتش عظيم است.
وَ اللّهِ لَيُشَرِّدَنَّكُمْ فى اَطْرافِ الأرْضِ حَتّى لا يَبْقى مِنْكُمْ اِلاّ قَليلٌ كَالْكُحْلِ فِى الْعَيْنِ.
به خدا قسم شما را در اين طرف و آن طرف زمين پراكنده مىكند تا از شما جز به مانند باقيمانده سرمه در چشم باقى نماند.
فَلاتَزالُونَ كَذلِكَ حَتّى تَؤُوبَ اِلَى الْعَرَبِ عَوازِبُ اَحْلامِها.
اين برنامه ادامه دارد تا عرب بر سر عقل آيد.
فَالْزَمُوا السُّنَنَ الْقائِمَةَ، وَالاْثارَ الْبَيِّنَةَ، وَ الْعَهْدَ الْقَريبَ الَّذى عَلَيْهِ باقِى النُّبُوَّةِ،
پس سنّتهاى برقرار را ملتزم شويد، و آثار آشكار و پيمان نزديكى را كه بقاى نبوت بر آن است پاى بند باشيد،
وَاعْلَمُوا اَنَّ لشَّيْطانَ اِنَّما يُسَنّى لَكُمْ طُرُقَهُ لِتَتَّبِعُوا عَقِبَهُ.
و بدانيد كه شيطان راههاى خود را براى شما هموار مىكند تا به دنبال او برويد.
کلمات کلیدی:
نهج البلاغه امام مهدی سفیان