ایکس – شبهه: ممکن است کسی به زیارت مشرّف گردد [که معمولاً این گونه افراد به کسی نمی گویند، مگر آن که مکلف باشند]، اما هر کس ادعای مشاهده نماید و مدعی شود که آن حضرت را می‌بیند، دروغگو و افترا زننده است. (و هُوَ کَذّاب مُفتَر). لطفاً به نکات ذیل عمیقاً دقت شود:

الف – در امریکا و اروپا رسم است که تقریقاً سالی یک بار میزان عوامی، خرافه‌گرایی و شایعه پذیری مردم را مورد سنجش و مطالعه قرار می‌دهند تا اگر در حدّ مناسبی بود از آن بهره‌وری سیاسی و اقتصادی کنند و اگر تقلیل یافته بود [افکار عمومی رشد و بصیرتی یافته بود]، به آن دامن بزنند تا مجدد تشدید یابد. چرا که علم، آگاهی، هوشیاری و بصیرتِ افکار عمومی به هیچ وجه مطلوب و مفید برای نظام سلطه و سلطه‌گران نمی‌باشد. لذا شاهدیم ضمن آن که خرافه‌گرایی در قالب رمل و اسطرلاب، فال ورق، فال قهوه، فال چای، جن‌گیری و جن‌بازی، حتی قرار دادن عروسک پشت دروازه تیم فوتبال، حتی نمایش آدمک‌هایی از جنّ در المپیک 2012 در لندن و ...، بسیار رواج دارد و فیلم‌های تخیلی، روح و ارواحی بسیاری ساخته می‌شود، همه ساله یکی دو شایعه بسیار عجیب و به مراتب غیر علمی (مثل پایان دنیا) را ترویج می‌کنند و بازخوردهای آن را مورد سنجش و مطالعه قرار می‌دهند.

ب - بدیهی است که به این جوّ را در کشورهای تحت سلطه [به ویژه اسلامی] بیشتر دامن می‌زنند و البته از راه خودشان وارد می‌شوند. یعنی از راه ایجاد اعوجاج در اعتقادات اسلامی.

اعتقاد به قیامت و اعتقاد به ظهور حضرت مهدی عجّ الله تعالی فرجه الشریف، در میان همه اعتقادات مسلمین، دو شاخصه و محوری است که بیش از دیگر مباحث با منافع نظام سلطه‌ی استکبار جهانی منافات دارد، چرا که بیش از سایر اعتقادات سبب پایداری و مبارزه می‌گردد. – انتظار فرج، یک مقوله کاملاً سیاسی و مبارزاتی است - از این رو بیش از سایر مبانی اعتقادی مورد هجمه قرار می‌گیرند.

تولید روزافزون امام زمان‌های جعلی توسط نظام فراماسونیِ شیطان‌پرست انگلیس، پس از دوره امپراطوری بر جهان و ساختن «سید باب» و بالتبعِ او «بهاییت» برای شیعیان ایران و گسترش آن به هندوستان و نیز غلام احمد قادیانی برای شیعیان پاکستان و هندوستان، مشابه آنان برای شیعیان اردن و سایر بلاد عربی و ...، شدت بیشتری یافت.

ج – در ایران و به ویژه پس از پایان جنگ تحمیلی، که از سویی آرامشی برای رشد علمی مردم به وجود آمده بود و از سوی متقابل ضرورت تشدید جنگ نرم و ضد تبلیغ در موضوعات و عرصه‌های متفاوت را برای غرب اجتناب ناپذیرتر و مضاعف می‌کرد، مکرر و مستمر اشخاصی پیدا شدند که ادعاهای عجیب و غریبی داشتند! از شیطان‌پرستی علنی گرفته تا بازی‌های یوگایی و بودایی به نام عرفان. عرفان حلقه، عرفان کیهانی (طاهری)، عرفان روشنفکری، عرفان ریاضتی، کلاس اخلاق و ... .

ج – افراد زیادی پیدا شدند که ادعای ملاقات با حضرت کردند، افرادی پیدا شدند که حتی ادعای نیابت خاص و پنهان کردند، حتی افرادی پیدا شدند که به زنان نابارور (با خوراندن هرمون) القا می‌کردند که به بارداری یاران حضرت برای ظهور متفخر شده‌اند، افرادی برای ظهور وقت تعیین کردند، افرادی کلاس‌های آموزشی و تربیتی گذاشتند، پول‌های کلانی گرفتند، هدیه‌هایی در حدّ طلا و جواهر و حتی آپارتمان و ویلا گرفتند ... و متأسفانه این شیوه در جلسات بانوان بیشتر رواج یافت.

عده‌ای هم همیشه دنبال حرف مفت هستند، به تعبیر قرآن کریم مشتری سخن لهو و بیهوده هستند، تابع شایعه هستند، اصلاً حوصله کمی مطالعه یا شنیدن دو کمله حرف منطقی ندارند، اما برای خرافات مال و جان می‌دهند! و البته فروشندگان و خریداران این سخنان، همه منحرف، منحرف کننده و اهل عذاب هستند.

«‌وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ‌«

ترجمه: و برخى از مردم كسانى‏اند كه سخن بيهوده را خريدارند تا [مردم را] بى[هيچ] دانشى از راه خدا گمراه كنند و [راه خدا] را به ريشخند گيرند براى آنان عذابى خواركننده خواهد بود.

دقت‌های لازم:

الف - اگر قرار بود خداوند متعال کسی را از ساعت ظهور یا قیامت مطلع نماید، آن را بر زبان پیامبراکرم (ص) و اهل عصمت (ع) جاری می‌نمود.

خداوند سبحان قطعیت ظهور و نیز حتمیّت برپایی قیامت را مکرر در آیات قرآن کریم تصریح نموده است و پیامبراکرم (ص) و اهل عصمت (ع) نیز مکرر به آن متذکر شده‌اند و همان‌هایی که به ما علم، اطلاع، آگاهی و بصیرت دادند که ظهور قطعی و در نهایت برپایی قیامت حتمی است، مکرر فرموده‌اند که کسی از زمان آنها اطلاعی ندارد.

زمان این وقایع با مطالعات تخصصی، عبادات شبانه روزی و ریاضت‌های من درآوردی نیز بر کسی معلوم نمی‌شود، چه رسد به این که هر کسی بخواهد ادعای دیدار کند و زمان (حتی تقریبی) تعیین نماید.

ب – دقت شود که اساساً زمان ظهور حضرت مهدی عجلّ الله تعالی فرجه الشریف، یک زمانی قطعی و نوشته شده در تقویم نیست که کسی بخواهد از آن مطلع گردد، بلکه کاملاً منوط به شرایط و زمینه‌های مساعد می‌باشد و کاملاً به رشد «مردم» بستگی دارد.

این که چه مردم بخواهند و چه نخواهند، ظهور وعده‌ی قطعی حق تعالی است و در وعده‌ی او نیز هیچ تخلفی صورت نمی‌پذیرد یک امر است، اما این که این وعده کِی محقق می‌گردد، امر دیگری است که به «تقدیر» یعنی اندازه‌ها، علت‌ها و معلول‌ها بستگی دارد. لذا زمان ظهور به تناسب رشد جامع بشری و مساعد شدن زمینه‌ها جلو می‌افتد و به تناسب عقب گردها به تعویق می‌افتد، که به آن «بداع» نیز می‌گویند. پس هیچ کس نمی‌تواند زمان مشخصی را تعیین نماید.

ج – اگر زمان ظهور قطعی و ثابت بود، تمامی اصول «انتظار» و بالتبع ویژگی‌ها و وظایف «منتظر» بی‌معنا بود. بدیهی است که اگر مسلمان بداند که مثلاً 200 سال دیگر ظهور واقع می‌شود، دیگر منتظر نخواهد بود، در حالی که مسلمانان منتظر در عصر غیبت، باید هر لحظه امید و انتظار ظهور را داشته باشند که بتوان آنان را منتظر نامید – مسلمان 700 سال پیش چگونه می‌توانست یک منتظر باشد، در حالی که می‌دانست چندین قرن تا ظهور مانده است؟! از سوی دیگر، اگر زمان قطعی شده بود، دیگر «دعا برای تعجیل در فرج و ظهور حضرتش (عج)» که توصیه همه ائمه اطهار (ع) است، معنایی نداشت. چرا که «تعجیل یا تأخیر» با قطعیت مغایر است.

د – امروز فردی به نام «یمانی» در عراق و افراد زیادی با اسامی متفاوت در ایران، دکان و دستگاهی برای ایجاد انحراف در شناخت و باور «مهدویت و ظهور» به راه انداخته‌اند. افرادی مثل دکتر طاهری حلقه‌های عرفانی تشکیل داده‌اند و... ! این مثلاً «سید یمانی» در عراق و نیز در خوزستان یار جمع می‌کند، شاگردان طاهری کلاس‌های فراوانی در ایران و خارج از کشور به راه انداخته‌اند و البته پول خوبی هم می‌گیرند، خانم مبلغه‌ای (ل.آ) جلسات و طرفداران پر و پا قرصی دارد و متأسفانه به تعداد این افراد و جریانات انحرافی روز به روز مثل رشد قارچ سمّی افزوده می‌شود.

جالب آن که بسیاری از آنان دستگیر شدند، اما پس از آزادی مجدداً به فعالیت خود ادامه دادند – بسیاری از آنان هواداران صاحب نام و صاحب منصبی دارند که نهایت سوء استفاده از آنان را به ویژه به هنگام گیرافتادن می‌کنند ... و جالب‌تر آن که همه آنها پس از جذب عوام و گذران دوره مقدماتی، اولین آموزه‌های‌شان [تحت عنوان ارتباط مستقیم با خدا]، ترک نماز، ترک روزه، ترک فقه و احکام فقهی، ترک دعا، ترک تلاوت قرآن، ترک خواندن ادعیه، توسل و زیارات و خلاصه کنار گذاشتن اسلام و معلمان قرآن کریم است.

 

کلمات کلیدی:  گوناگون