«ایکس - شبهه»: در متن این سؤال قید شده که طبعاً در آن زمان نه قرآنی داشتید و نه اهل بیت (ع) را می‌شناختید و .... .

پاسخ: البته که انسان رشد می‌کند و به میزان رشدی که دارد، پذیرش حقیقت از جانب او بسیار سریع‌تر انجام می‌گیرد. اما باید دقت شود که انسان همیشه انسان و از همین نوع بوده و «عقل» نیز «عقل» بوده است. اگر چه انسان‌های عصر امروز به لحاظ علمی و دسترسی به ابزار (تکنولوژی) بسیار پیشرفته‌تر از انسان‌های عصرهای گذشته هستند، اما «عقل» یا «فطرت» تغییری ندارد و عقل در پذیرش پذیرش یک ادعا و به ویژه ادعای نبوت، همیشه استدلال می‌خواهد. پس بدیهی است که نه تنها انسان آن روز به این راحتی نمی‌پذیرفته، بلکه انسان امروز نیز ابتدا نمی‌پذیرد و طلب آیه (نشانه)، دلیل و استدلال می‌کند.

اگر عقل به وسیله نفس محبوس نشده باشد، پس از مشاهده‌ی دلایل و بینه‌های روشن می‌پذیرد، چه در آن عصر و چه در این عصر. لذا شاهدیم که به ویژه در مباحث و مقولات عقلی، دانشمندانی در اعصار گذشته می‌زیستند که دنیای امروز کمتر شاهد چنین عقولی است. از ارسطو و افلاطون گرفته تا بوعلی و ملاصدرا. وجود شخصیت‌هایی چون حضرت خدیجه (ع)، سلمان، مقداد، ابوذر، کمیل و صدها و سپس هزاران شخصیت والامقامی که در آن روز دعوت حضرت (ص) را پذیرفتند نیز نمونه‌ای بس واضح است.

دقت به نکته ذیل نیز بسیار راهگشای پاسخ سؤال است: شخصی از امام صادق (ع) پرسید: بسیار دوست داشتم بدانم که اگر در زمان ظهور حضرت حجت (عج) بودم، نسبت به ایشان چگونه بودم؟ یعنی مواضع‌ام و میزان پذیرشم و ... چگونه بود؟ پاسخ فرمودند: همان گونه که اکنون هست. یعنی اکنون نسبت به خدا، اسلام، قرآن، پیامبر و امام چه معرفت و مواضعی داری، آن موقع نیز چنین خواهد بود. این قانون نسبت به گذشته نیز همین‌طور است.

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه