پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): شما با چه علم، معرفت و اشرافی تشخیص دادید که وقت ظهور رسیده و یا ایشان کاری نمی‌کنند؟!

آیا شما واقعاً مسلمان و شیعه هستید و از گسترش ظلم و جنایت علیه مسلمانان جهان به تنگ آمده و از منتظران ظهور می‌باشید؟! البته ان شاء الله که همین‌طور است؛ اما در ضمن دقت نمایید که [بلا نسبت] بسیاری از کفار و مشرکان، از این راه و با این ماسک وارد می‌شوند تا نسبت به اعتقادات، گرایشات، محبت، مودت و نیز انتظار حقیقی مردم، خدشه و شبهه وارد نمایند! چرا که حقیقتاً از این فرهنگ "انتظار" و پیامدهایش و البته ظهور و قیام منجی عالم بشریت (که خودشان نیز می‌دانند اتفاق می‌افتد) به شدت می‌ترسند.

اما، تا وقتی شیعیان امام زمان علیه السلام، این چنین فکر می‌کنند و به این راحتی به ایشان بی‌احترامی و اهانت می‌کنند، ایشان را متهم و حتی محکوم می‌نمایند که جمیع مسلمانان و به ویژه شیعیان را یاری نمی‌رسانند و سپس اثر بود و نبود ایشان را زیر سؤال می‌برند، برای چه و برای که ظهور نمایند؟!

ما باید خدا را شاکر باشیم که نه تنها تمامی شیعیان و یا حتی اکثریت آنها اینگونه فکر نمی‌کنند و نسبت به حجت الله، بقیة الله و امام زمان‌شان این همه بی‌معرفت، بی‌مهر و البته مدعی و جسور نیستند، بلکه بسیاری از آنان، در ایران، عراق، لبنان، نیجریه و ...، با جان و مال به میدان آمده‌اند تا امام زمان‌شان را یاری نمایند و اتفاقاً همین امر است که سبب تعجیل در گام آخر ظهور و آغاز قیام جهانی می‌گردد.

●- همین که ما و شما می‌گوییم: «پس چرا ظهور اتفاق نمی‌افتد»، یعنی نزدیک شدن زمان آن، چرا که نشان می‌دهد "انتظار فرج" به صورت جدی‌تر فراگیر شده است.

●- اما، دقت نماییم که اگر قرار بود که امام زمان علیه السلام، به خاطر ازدیاد ظلم ظهور و قیام نمایند، اصلاً غیبت نمی‌نمودند! چرا که سابقه‌ی ظلم و جنایت علیه مسلمانان و به ویژه شیعیان، به همان لحظات احتضار و رحلت رسول اعظم صلوات الله علیه و آله می‌رسد، چنان که تمامی امامان را به شهادت رساندند و با بریدن سرهای شیعیان سر سفره، به اشتها آمدند و از آن سرها، ستون‌ها ساختند و به جایی رسید که هر طفلی به نام "علی، حسن و حسین" را کشتند و حتی تا نزدیک به دو قرن، در قنوت نماز، برای ثواب بیشتر، به ایشان فحش و لعن می‌فرستادند.

در زمان جنگ جهانی دوم، نزدیک به 9 میلیون از جمعیت کمتر از 20 میلیونی ایران، به خاطر ظلم انگلیس‌ها، نیروهای متفقین و سپس آلمان‌ها، از گرسنگی و بیماری کشته شدند و امروزه در این عصر تمدن، تکنولوژی، ارتباط، حقوق بشر، حقوق بین الملل و ...، از بوسنی در دل اروپا گرفته تا میانمار در آسیای شرقی، نسل‌کُشی مسلمانان با وقاحت و وحشیگری تمام از سوی متمدن‌های مدعی لیبرال دموکراسی و حقوق بشر و صلح جهانی، ادامه دارد و حتی پهپادهای امریکایی، مجالس عقد و عروسی و یا عزا را در افغانستان و ... بمباران می‌کنند!

بنابراین، چنان که بیان شد، اگر قرار بود که قیام به خاطر کثرت و گسترش ظلم باشد، اصلاً غیبتی صورت نمی‌گرفت؛ همین که پدر و پدران ایشان را ترور کردند، یعنی ظلم گسترش یافته و حاکم شده بود.

امامت و حکومت

●- امام علیه السلام، دو شأن دارند؛ یکی شأن "امامت" و کارهای مربوط به آن است که انتصاب الهی است و به خوشایند و تبعیت مردم ربطی ندارد، چنان که وقتی خداوند منّان، انبیا و رسولانش علیهم السلام را به سوی اقوام ارسال نمود، اکثریت جامعه کافر، مشرک و ظالم بودند و بسیاری تا آخر هم تسلیم (مسلمان) نشدند و حتی بسیاری از انبیای الهی را نیز به قتل رساندند!

اما، شأن دیگر امام علیه السلام، "حکومت" و امور مربوط به آن است که تا مردم نخواهند، محقق نمی‌گردد، چنان که امیرالمؤمنین علیه السلام، به رغم آن که از سوی خداوند متعال به عنوان "خلیفة الله" منصوب شده بودند و پیامبر اکرم برای حکومت ایشان، امام حسن و امام حسین و تا حضرت مهدی علیهم السلام، از همگان بیعت گرفتند، تا 25 سال نتوانستند حکومت کنند و سپس با اصرار مردم حکومت نمودند. اصرار مردمی که از ظلم دستگاه حاکمه خسته شده بودند، خلیفه را کشته بودند، و اینک نیز ایشان را به امامت قبول نداشتند، بلکه خواستار حکومت ایشان بودند، چون به عدالت مشهور بودند.

●- بنابراین، ظهور و قیام، برای استقرار حکومت جهانی است که مستلزم احساس نیاز  مردم به یک منجی الهی و برخورداری امام زمان علیه السلام، از یاران اولیه‌ی مؤمن، فهیم، بصیر، مدیر، مدبر، شجاع و صدیق برای اداره‌ی جهان می‌باشد. یارانی چون حضرات مسیح و خضر و مالک اشتر علیهم‌ الاسلام از گذشتگان و بزرگانی از این عصر؛ نه ازدیاد فساد، جنایت و ظلم. چنان که امروزه بیش از یک و نیم میلیارد مسلمان و بیش از نیم میلیارد شیعه وجود دارد، اما ایشان با 313 تن قیام می‌نمایند و سپس گروه‌های ده‌هزار نفری، صدهزار نفری و میلیونی از مسلمانان و اهل کتاب و ... به ایشان می‌پیوندند.

●- برخی گمان می‌کنند که کار امام زمان علیه السلام، در ریشه‌کنی کفر، ظلم، استکبار و نظامات سلطه، مانند کار آخر حضرت موسی علیه السلام است که عصایی را به زمین بکوبند، بعد به ناگاه راه برای مؤمنان باز شود و طاغوتیان و فرعونیان، همه غرق و هلاک گردند! البته حضرت موسی علیه السلام و قومش، سالیان زحمت کشیدند، مبارزه کردند، صبر و استقامت نمودند و این گام آخر بود.

●- برخی گمان دارند که اگر امام زمان، حضرت مهدی علیه السلام، امروز ظهور نمایند، فردا صبح تمامی سران نظام سلطه، استعفا داده، حکومت و کلید طلایی شهرها را تسلیم ایشان می‌نمایند؛ و تمامی سرمایه‌دارانی که سیاستمداران را مثل یک عروسک خیمه شب‌بازی می‌چرخانند، بانک‌ها، شرکت‌های نفتی، کارنجات صنعتی و ... را به ایشان تحویل می‌دهند و تمامی اربابان گسترش فساد و فحشا در عالم، شهادتین گفته و پس از استغفار و توبه، نماز شب نیز می‌خوانند!

این گمان‌ها و تخیلات بسیار غلط است و با هیچ منطق و سندی، به جز همان تخیلات خرافی، سازگاری ندارد. ایشان که قیام فرمایند، تازه اول هجوم عمومی و همه‌ی جانبه‌ی کفار، مستکبران و ظالمان جهان، بر علیه ایشان و تمامی مسلمانان، موحدان و آزادیخواهان جهان می‌باشد؛ جنگ‌ها به راه می‌اندازند و خون‌ها می‌ریزند

●- انقلاب اسلامی ایران که به استقرار یک حکومت اسلامی به نام جمهوری اسلامی ایران، به رهبری "ولیّ فقیه" منجر گردیده است، نه یک انقلاب جهانی است و نه یک حکومتی خارج از مرزهای کشور ایران به رهبری امام معضوم؛ اما آیا نظام سلطه آرام نشست و گفت: «حالا که شما چنین می‌خواهید و حق هم با شماست، پس ما کنار می‌کشیم و با شما کاری نداریم»؟! پس این همه تحمیل جنگ، ترور، تحریم، فتنه، ضدتبلیغ، جنگ نرم و اصرار بر گسترش فساد در عرصه‌های گوناگون، برای چیست؟!

کمک امام زمان علیه السلام:

کمک امام زمان علیه السلام، چگونه باید باشد که نیست؟! آیا گمان می‌شود که ایشان اگر بخواهند کمک کنند، یک چشمک می‌زنند و دشمنان غربی نابود می‌شوند، سپس با یک نگاه از گوشه‌ی چشم، دشمنان شرقی را نابود می‌کنند و سپس یک فوت می‌کنند تا تمامی منافقین و ستون پنجمی‌ها نابود شوند؟!

*- آیا پیروزی انقلاب اسلامی، کار مردمی بود که چیزی جز فریاد نداشتند و از زمین و هوا به گلوله بسته می‌شدند، یا نصرت الهی به دست حجتش بود؟!

*- آنچه که امروزه از داعشِ امریکایی در سوریه و عراق دیدید، پیش از آن در ایران اتفاق افتاد؛ جنگ داخلی در منطقه کردستان، با حکومتی که تازه انقلاب نموده و حتی ارتش هم نداشت! سبک جنایات داعش برای تصرف سوریه و عراق، همان سبک منافقان و کومله و ... در کردستان و همان سبک صرب‌ها در بوسنی بود و البته سابقه‌اش به گروه‌های تروریستی اسرائیلی، برای اشغال فلسطین و تشکیل دولت جعلی اسرائیل می‌رسد. حال آیا خودمان و بدون نصرت پیروز شدیم؟!

*- در حمله رژیم بعث، به ایرانی که با جمعیت 35 میلیونی انقلاب کرده بود و به لحاظ نظامی هیچ نداشت، تمامی کشورهای قدرتمند جهان شرکت داشتند! از آواکس‌ها و سیستم‌های امنیتی امریکا و حتی حمله مستقیم هوایی به کشتی ایران و هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری ایران از روی ناو امریکایی در خلیج فارس گرفته، تا هلی‌کوپترهای انگلیسی، میگ و تانک‌های T-72  روسی، بمب‌های شیمایی آلمانی، موشک‌های کروز فرانسوی، ناوهای ایتالیایی و ...، همه علیه ایران به کار گرفته شدند؛ اما نتیجه‌ی جنگ چه شد و پس از جنگ عاقبت ایران و کشور عراق به کجا انجامیده است؟! آیا این جز به نصرت الهی به دست حجتش علیه السلام می‌باشد؟!

*- مردم یمن، که هزاران هزار شهید داده‌اند و تمامی زیرساخت‌هایشان در صنعا و دیگر شهرها به سرعت ویران گردید و ...، چگونه در مقابل اتحاد سعودی و امارات، با آن همه تجهیزات و ثروت، چنان مقاومتی کردند که امروزه می‌توانند قلب عربستان و شهر شیشه‌ای دبی را هدف قرار دهند؟!

*- تار و مار کردن و اخراج شبه نظامیان داعشی که مجهز به آخرین سلاح‌های امریکایی و اروپایی بودند و حتی در سوریه سلاح شیمایی به کار بردند، چگونه محقق گردید؟!

البته که سردارانی شهیدی چون حاج قاسم سلیمانی و ابو مهدی المهندس و ...، فرماندهان سپاه امام زمان علیه السلام بودند، اما آیا گمان می‌شود که آنها به تنهایی و بدون امکان استفاده از نیروهای زیاد و سلاح‌های پیشرفته، با یکی دو هزار نفر نیروی محلی یا سربازان جان بر کف نیروی قدس و حشد الشعبی و ...، کار را با دفاع از حرمین آغاز نمودند و به نابودی کامل داعش و بازپس گیری اراضی وسیع اشغال شده در سوریه و عراق به اتمام رساندند؟! آیا نصرت الهی به دست توانای حجتش را نمی‌بینیم؟!

●- خلاصه اگر بخواهیم نصرت‌ها را [تا آنجا که برای همگان مشهود شده است] به شمارش درآوریم، مسلتزم تقریر چندین جلد کتاب قطور می‌شود.

ظهور نزدیک است، اما:

شیعه، همیشه و در هر لحظه منتظر ظهور است و همیشه آن را نزدیک می‌بیند، چنان که صبح‌ها در دعای عهد می‌گوید: «إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدا وَ نَرَاهُ قَرِيبا – آنها ظهور را دور می‌بینند و ما نزدیک می‌بینیم»؛ و البته شواهدی از زمینه‌سازی‌ها، آمادگی‌ها و شرایط لازم نیز دلایل متقنی بر نزدیک‌تر شدن ظهور است، ان شاء الله؛ اما گمان نشود که پس از ظهور، همه‌ی مشکلات عالم، با یک دم مسیحیایی و در یک چشم به هم زدن مرتفع می‌گردد و حتی گمان نشود که الزاماً همگان و حتی مسلمانان و شیعیان، همگی به راحتی ایشان، ظهور و قیام ایشان را می‌پذیرند! در روایت است که حتی عده‌ای از علما به قیام ایشان علیه ظلم و استکباری جهانی که منجر به جنگ و خونریزی می‌شود، اعتراض می‌کنند، چنان که هم اکنون نیز برخی از مسلمانان، شیعیان و حتی تحصیلکرده‌های حوزوی در سطوح متفاوت (حتی برخی از مجتهدین)، اهمیت، جایگاه، قدر، ارزش و اثر انقلاب، جمهوری اسلامی، ولایت فقیه و این ملت بزرگ مجاهد را نمی‌دانند و گاه دشمنی آشکار و پنهان نیز می‌ورزند!

نکته:

یکی از شیعیان در عصر امام صادق علیه السلام، بدون توجه به این که مقابل امام زمانش ایستاده و با او سخن می‌گوید، عرض کرد: «خیلی دوست داشتم بدانم که اگر امام زمان را درک می‌کردم و دوران ایشان بودم، چگونه بودم؟»، اما در یک جمله‌ی کوتاه، ولی ژرف و قابل تأمل فرمودند: «همانگونه که اکنون هستی»!

مشارکت و هم افزایی‌ - پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی

پرسش:

دیگر باید چه ظلم و جنایتی رخ دهد تا امام زمان ظهور نماید؟ شیعیان در تمام عالم، تحت ظلم و ستم هستند! چرا ایشان کاری نمی‌کنند و ...؟!

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10142.html

 

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

  

         

کلمات کلیدی:  اعتقادی   امام مهدی