ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: قبل از بیان نظر در خصوص مفید یا غیر کاربردی بودن آموزش زبان عربی، باید به آن آموزگار گفت: «شما معلم بسیار بی‌وجدان و مضری هستید. چرا که درسی را تدریس می‌کنید که آن را بی‌فایده می‌دانید! لذا با این نگرش و انگیزه، کسی هم چیزی از شما یاد نمی‌گیرد. شما فقط برای حقوق و دستمزد درس می‌دهید و به دانش‌آموز نیز می‌گویید: فقط برای نمره درس بخوان. آیا شما معلم‌اید؟» به ایشان بفرمایید: «با توجه به این شخصیت، علم و بینشی که از خودتان نشان دادید، به نقطه نظراتتان نیز نمی‌شود اعتماد کرد.»

و البته بفرمایید که درد شما را می‌دانیم. مشکل شما فایده یا غیر کاربردی بودن زبان عربی نیست؛ وگرنه خودتان می‌دانید که فراگیری هیچ زبانی بی‌فایده نیست، چنان چه امروزه در دبیرستان‌های کشورهای پیشرفته اروپایی، چندین زبان آموزش داده می‌شود که معمولاً دو زبان اجباری و یک زبان اختیاری است. برخی روسی انتخاب می‌کنند، برخی عربی، برخی اسپانیایی، برخی چینی، ژاپنی یا هندی و یا ... . هیچ کدام نیز غیر کاربردی قلمداد نمی‌گردد.

بفرمایید: درد اصلی شما این است که «عربی» زبان قرآن است و شما خواسته یا ناخواسته مایلید ضد تبلیغ کنید تا جوانان مسلمان به فراگیری زبان کتاب آسمانی‌شان بی‌رغبت شوند و از آن دور گردند. وگرنه شما به عنوان یک معلم، باید بدانید که فراگیری هیچ زبانی، حتی آلبانیایی، غیر کاربردی نیست، چه رسد به عربی.

*- امروزه دانش‌آموزان ایرانی، از مهد کودک گرفته تا دانشگاه، زبان انگلیسی را فرا می‌گیرند و معمولاً پس از لیسانس هم نمی‌توانند دو جمله‌ی کامل بیان کنند. آیا می‌گویند: تدریس انگلیسی حذف شود؟! یا می‌گویند: خیر، لازم است، زبان بین‌المللی است و این روش تدریس است که ناکارآمد است؟

*- زبان عربی هم همین طور است. نه تنها زبان اصلی قرآن و حدیث (یعنی منابع اصلی دین ما) عربی است و حتی اگر کسی بخواهد اسلام را نقد و نفی کند، باید عربی بداند، بلکه بسیاری از متون اصیل علمی، فلسفی، اخلاقی، ادبی، تاریخی و ...، به زبان عربی است – تعاملات ما در روابط بین الملل با کشورهای عرب‌زبان که همسایگان هستند، بسیار ضروری و پر اهمیت است – زبان محاوره بخشی از مردم کشور خودمان نیز عربی است و ...؛ پس چرا می‌گویند: «غیر کاربردی است و فایده‌ای ندارد؟!»، معلوم است که بغض دیگری دارند.

*- اگر ما وزیر آموزش و پرورش بودیم، اول معلم‌ها را اصلاح می‌کردیم و ناصالحان حقوق‌بگیر را که مقاصد دیگری را در لوای تدریس تعقیب می‌کننداخراج می‌کردیم تا حقوق محصلین ضایع نشود، بعد کتب آموزشی را تکمیل می‌کردیم، بعد روش آموزش را تغییر می‌دادیم و مثل سایر کشورها، فراگیری کامل دو زبان اجباری و یک زبان اختیاری را در برنامه تحصیلی قرار می‌دادیم. مگر چه فرقی بین سلامت، هوش، حافظه و استعداد یک دانش آموز ایرانی با اروپایی وجود دارد؟ چرا او می‌تواند و باید زبان‌های گوناگون را یاد بگیرد، اما برای ما غیر کاربردی است؟!