پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): آیا مقصود پرسش، بیان قرآن کریم است و یا بررسی علل بروز اختلافات و ناهنجاری‌ها در زندگی مشترک؟! آهنگ و ساختار پرسش چنین می‌نماید که بیان خداوند متعال در قرآن کریم، مورد پرسش واقع شده است! پس باید از همین منظر مورد بررسی و پاسخ قرار گیرد.

همیشه ابتدا راجع به چگونگی اصل یک گزاره و سپس نسبت دادن آن به گوینده مطمئن شوید، و سپس اگر در مورد آن پرسش یا شبهه‌ای داشتید، طرح و تحقیق نمایید.

یکی از علل اصلی بروز سؤالات و شبهات راجع به اسلام این است که راجع به "متن" هیچ تحقیقی نشده است، بلکه به شنیده‌ها اکتفا می‌شود، سپس همان به اسلام انتساب داده می‌شود و سپس یک پرسش چند وجهی راجع به آن مطرح می‌گردد!

حال اگر یکی بپرسد: «خداوند متعال در کجا فرموده که همسران شما مایه آرامش شما هستند؟»، شما چه پاسخی دارید؟ و اگر ثابت شود که در هیچ کجا چنین نفرموده، بحث تمام است! و شما ناگاه متوجه می‌شوید که عجب خطایی کردید و حالا باید بروید از ابتدا، موضوع را در قرآن و حدیث و ... مطالعه نمایید. البته در متون غیر اسلام نیز همین‌طور است. مثل این که به شما بگویند: افلاطون، ارسطو، یا هگل یا رورتی چنین گفته‌اند، و یا فلانی چنین گفته است، و سپس شما در آن اشکال نمایید، و پس کلی بحث و گفتگو و شاید هم مجادله، بفهمید که اصلاً آنها چنین چیزی نگفته‌اند!

آیه‌ی مورد بحث و ترجمه آن به شرح زیر می‌باشد:

«وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ»  (الروم، 21)

ترجمه: و از نشانه‏ هاى او اينكه از [نوع] خودتان همسرانى براى شما آفريد تا بدانها آرام گيريد و ميانتان دوستى و رحمت نهاد. آرى در اين [امر] قطعا نشانه‏‌هايى هست براى مردمى كه مى‏‌انديشند.

●- اگر دقت شود، در آیه هرگز نفرموده که "همسران شما مایه آرامش شما هستند"، بلکه فرموده امر ازدواج بین زن و مرد را قرار داده تا شما در آن به آرامش برسید.

حال این که چه زمانی ازدواج کنیم؟ چگونه انتخاب نماییم؟ چه کسی را برای همسری برگزینیم؟ چگونه ازدواج نماییم؟ پس از ازدواج برای حفظ کیان خانواده چه کنیم و ...؟ امور دیگری هستند که برای هر کدام نیز توصیه‌های متقن و آموزش‌های فراوانی در آیات قرآن کریم و احادیث وجود دارد.

مثل این است که بگویند: «مدرسه را محل تحصیل قرار داده‌اند» یا «کسب و تجارت را برای تأمین معاش قرار داده‌اند».

●- امر ازدواج، به عنوان تشکیل نخستین و مقدس‌ترین کانون زندگی اجتماعی، مسئله‌ی ساده‌ای نیست و اداره و حفظ این کانون، به گونه‌ای که سبب آرامش و بالتبع رشد و کمال و تشکیل و تثبیت خانواده‌ای موفق گردد نیز امر ساده‌ای نیست، بلکه مستلزم تعقل، تفکر و تدبر می‌باشد، لذا فرمود در امر ازدواج، و سپس پیدایش "مودت و رحمت" بین زن و شوهر، نشانه‌هایی هست، برای کسانی که فکر می‌کنند « لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ».

بنابر این، اگر کسی بدون تعقل و تفکر، صرفاً مبتنی بر نیاز جنسی، و یا سایر خواست‌های هوای نفسِ زودگذر، محاسبات غلط، اهداف خُرد و سبک و ...، قصد ازدواج نمود، موردی را پسندید و اقدام به ازدواج نمود و سپس در اداره، حفظ و تقویت بنیان‌های کانون خانواده نیز بدون فکر عمل نمود؛ نباید زیاد هم انتظار رسیدن به نتایج مطلوب تا آخر عمر داشته باشد. به عنوان مثال:

*- دختر خانم، تا اخذ مدرک کارشناسی ارشد، به فکر ازدواج نمی‌افتد و اگر بتواند، می‌خواهد پس از اخذ دکتری ازدواج کند! خب، سن جوانی را از دست داده و به این راحتی خواستگاری مناسب برایش نخواهد بود، لذا برای ازدواج امتیاز و تخفیف در شاخص‌ها می‌دهد و به سرعت هم با مشکلاتش مواجه شده و پشیمان می‌شود.

*- آقا پسر، در یک میهمانی، در پارک، خیابان، همسایگی و ... چشمش به دختری افتاده و خوشش آمده و جلو رفته و او نیز گفته که دوست نمی‌شوم، بلکه باید به خواستگاری بیایی. آقا پسر چنان مجذوب شده که دیگر نه می‌بیند، نه می‌شنود، نه می‌فهمد و نه ...؛ خب معلوم است که سه چهار ماه پس از ازدواج، دیگر هیچ انگیزه و کشش خاصی برای او وجود نخواهد داشت.

●- در آموزه‌های اسلامی، که هر چه عقل و علم بیشتر رشد می‌کنند، بیشتر تصدیق می‌کنند و انصافاً که به قول آیت الله جوادی آملی، عقل نه تنها تصدیق، بلکه تعظیم می‌کند؛ مباحث بسیار گوناگونی در باره‌ی ازدواج و خانواده وجود دارد. از اهمیت ازدواج گفته شده، تا سنّ مناسب، تا چگونگی همسر یابی، تا چگونگی ازدواج، تا چگونگی همسرداری، تا چگونگی تعاون در حل مشکلات، تا چگونگی رفع اختلافات  و اگر نشد، تا چگونگی طلاق و... . حال مسلمانان کدامش را تا چه حد رعایت می‌کنند که به هنگام مواجه با مشکلات عدیده در سطح اجتماع، به یاد آیه‌ی قرآن کریم افتاده و می‌پرسند: «مگر نفرمود فلان، پس چرا اینطوری شد»؟!

●- فرمود: پاک با ناپاک ازدواج ننماید که این دو برای هم مناسب نیستند – فرمود: در سنین پایین‌تر ازدواج نمایید – فرمود: ازدواج را سخت نگیرید – فرمود: با کفو [همتا، هم‌تراز] خود ازدواج کنید – فرمود: مهریه را سنگین نگیرید – فرمود: مراسم تشریفاتی و افراطی را کنار بگذارید و اسراف در زندگی نداشته باشید – فرمود: چشم و هم چشمی را کنار بگذارید – فرمود: نسبت به هم گذشت و سازش داشته باشید – خوش اخلاق باشید – تقوا پیشه کنید – سوء ظنّ نداشته باشید - به هنگام اختلاف شدید، از هر طرف یک نماینده‌ای به قصد اصلاح بیاید و مسئله را جمع کنید – به هنگام طلاق، مرد زن را از خانه و زندگی‌اش بیرون نکند – مهریه را کامل بدهد – زن ریحانه است، نه قهرمان برای تحمل و رفع مشکلات و معضلات – فرمود: بیش از طاقتش به او تحمیل نکنید ... و دستورالعمل‌های دیگر.

زنجیره:

فرض کنید که کسی تصویر بسیار زیبایی را روی جعبه‌ی یک پازل ببیند و به امید ساختن این تصویر، آن پازل را خریداری نماید؛ سپس هر قطعه‌اش را به گوشه‌ای پرتاب کند و حتی برخی از قطعاتش را گم کند؛ سپس معترض شود: «پس چه شد، مگر نگفته بود که این پازل، برای ساختن چنین تصویری می‌باشد»؟!

امور زندگی [چه فردی و چه اجتماعی]، همچون قطعات یک پازل و یا حلقه‌های یک زنجیره، به هم متصل می‌باشند. سببیت، اتصال و آثار هر قطعه یا حلقه، در شکل‌گیری مجموعه، نقشی مستقیم دارد؛ تا جایی که ساده‌ترین امور مادی، در والاترین امور معنوی، نقش و اثر دارد؛ چنان که اگر شب شام سنگین و چرب بخورید و دیر بخوابید، نماز شب که هیچ، بلکه حتی از انجام فریضه در اقامه‌ی نماز صبح نیز باز می‌مانید و آن چه نباید بشود، می‌شود!

شعار و شعور:

بنابراین، با هیچ امری، به ویژه معارف، آموزه‌ها و احکام اسلام عزیز که همه امر و نهی پروردگار عالم برای رشد، کمال و سعادت و فلاح بشر در دنیا و آخرت می‌باشند، شعاری برخورد ننمایید؛ شعاری که مبنا و تکیه‌گاهش "شعور = دقت، نازک بینی، بصیرت، ظرافت در اندیشه" نباشد، هیچ اثری جز جنجالی زودگذر ندارد.

هر گاه می‌شنوید که خداوند متعال در قرآن مجید چنین فرموده و یا اهل عصمت علیهم السلام در موضوعی چنان فرموده‌اند، حتماً تحقیق و مطالعه نمایید که اولاً این نقل قول و انتساب درست باشد، و ثانیاً دقت شود که چه فرموده‌اند، و ثالثاً به لوازم و جوانب آن توجه شود.

●- تمامی عاقبت‌ها، سرنوشت‌ها و نتایجی که در آموزه‌های اسلامی مطرح شده است، مشروط به "اگر" می‌باشند؛ چرا که از یک سو نظام "علیّ و معلولی" بر عالم هستی حاکم است، و از سویی دیگر، در بسیاری از امور ما، به ویژه هر کجا که جای "اختیار، انتخاب و اراده" باشد، "جبر" حاکم نشده است. پس، "اگر" تحصیل علم نمایید، با سواد می‌شوید – "اگر" بهداشت را رعایت نمایید، سالم‌ می‌مانید – "اگر" هدایت پذیر باشید، هدایت می‌شوید – "اگر" تعقل و تفکر نمایید، راه می‌یابید – "اگر" ایمان بیاورید و عمل صالح انجام دهید، به خیر، صلاح و فلاح می‌رسید ...؛ اما "اگر" چنین ننمایید چه؟! حتی در امر امامت و ظهور امام زمان علیه السلام، فرمود: خیر است برای شما، "اگر" از مؤمنین باشید «بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ».

امر مقدس ازدواج [در هر دین، مکتب، مذهب و آئینی] نیز همین‌طور است. مقدمات و مؤخراتی دارد که باید مبتنی بر "تعقل و تفکر و تدبر" باشد؛ اگر نشد، نتیجه معکوس می‌شود.

 

مشارکت و هم افزایی (پرسش و نشانی لینک پاسخ)، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی .

پرسش:

قرآن جامعیت دارد و فرموده که «همسران شما مایه آرامش شما هستند»؛ اما شاهدیم که همسرانی مایه‌ی اختلاف، آزار، طلاق و ... می‌شوند؟!

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9860.html

 پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

 

  

         

کلمات کلیدی:  قرآن   ازدواج