فرازی از دعای کمیل

 يَا إِلٰهِى وَسَيِّدِى وَمَوْلاىَ وَرَبِّى، صَبَرْتُ عَلَىٰ عَذابِكَ، فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَلَىٰ فِراقِكَ، وَهَبْنِى صَبَرْتُ عَلىٰ حَرِّ نَارِكَ، فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَىٰ كَرامَتِكَ ؟ أَمْ كَيْفَ أَسْكُنُ فِى النَّارِ وَرَجائِى عَفْوُكَ؟

اللهم صل على محمد وآل محمد وعجل فرجهم والعن أعداءهم أجمعين

ای خدا و آقا و مولا و پروردگارم، بر فرض که بر عذابت شکیبایی ورزم، ولی بر فراقت چگونه صبر کنم؛ و گیرم ای خدای من بر سوزندگی آتشت شکیبایی کنم، اما چگونه چشم انداختن به بزرگ منشی و سخاوتت را تاب آورم؛ یا چگونه در آتش، سکونت گزینم و حال آنکه امید من گذشت و چشم پوشی توست؟

 

عذاب های روحی، همیشه شدیدتر و طاقت فرساتر از عذاب های جسمی می باشند؛ سوختن دست کجا و سوختن دل؟! عذاب قهر محبوبی که تو را بسیار دوست می داشت، تو را خلق کرد، ربوبیت نمود و روزی بخشید، اما تو در حق او غفلت و بی وفایی کردی، اکنون که به توجهش نیازمندتری، با چه عذابی قابل مقایسه است؟! جای این توجهات، تفکرات، نگرانی ها، ناله ها و لابهها، همین دنیاست؛ آنجا نیز خواهم فهمید و فریادها بر می آوریم، ولی دیگر دیر شده و فایده ای نخواهد داشت.

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   دعا