الصَّلَاةَ (نماز) شناسی از قرآن مجید / 2

«اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ» (طه، 14)

آنچه را از كتاب (آسمانى) به تو وحى شده تلاوت كن، و نماز را برپا دار، كه نماز (انسان را) از زشتی‌ها و گناه بازمى‌دارد، و ياد خدا بزرگتر است؛ و خداوند مى‌داند شما چه كارهايى انجام مى‌دهيد!

●- در این آیۀ کریمه، دو امر و دو حکمت بیان شده است. امر نخست "تلاوت قرآن مجید" است، که کلام الله می‌باشد – و امر دوم اقامۀ "صلاة – نماز".

اما، حکمت نخست اشاره به یکی از مهم‌ترین آثار نماز می‌باشد. برخی گمان دارند که «كه نماز (انسان را) از زشتی‌ها و گناه بازمى‌دارد» یعنی به صورت خودکار مانع از زشتی و گناه می‌شود؛ پس با خود می‌گویند: «من اهل نماز گناهکار بسیاری را می‌شناسم، از جمله خودم»! اما "نهی"، یک نوع فرمان است، فرمان به انجام ندادن.

کسی که با خدا سخن می‌گوید، او را حمد می‌نماید، «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ» می‌گوید و او را تسبیح می‌نماید، نماز به او فرمان می‌دهد که از زشتی و گناه اجتناب ورزد.

حکمت دوم آن که تلاوت قرآن مجید و اقامه نماز با تمام عظمت و هیچ عبادت دیگری به خودی خود هدف نیستند، بلکه تماماً وسایل الهی برای قُرب به خودش می‌باشند، لذا فرمود: «وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ – ذکر (یاد خدا بزرگترین است». یعنی هدف، قُرب به اوست.

 

www.x-shobhe.ir 

www.x-shobhe.com

 

 

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   سوره عنکبوت   «نماز شناسی از قرآن»