ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: خیر منافاتی ندارد.

الف – فرقی که نیست:

*- خداوند متعال تعلیم می‌دهید که بگوییم ایمان آوردیم به خدا، به آن چه بر پیامبر ما (ص) نازل نمود و به آن چه بر سایر انبیا نازل نمود، چرا که همه آنها انبیای الهی هستند، همه به سوی توحید دعوت نمودند، لذا یک دین بیشتر وجود ندارد که آن نیز اسلام است، پس «دین» در همه یکی بوده، بلکه شریعت (قوانین و احکام) متفاوت بوده است، لذا همه بگویید که ما مسلمانیم:

« قُلْ آمَنَّا بِاللّهِ وَمَا أُنزِلَ عَلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَقَ وَيَعْقُوبَ وَالأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَى وَعِيسَى وَالنَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ» (آل‌عمران، 84)

ترجمه: بگو: ما به خدا و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط (پيامبران از اولاد يعقوب) نازل شده و آنچه به موسى و عيسى و پيامبران از جانب پروردگارشان داده شده ايمان آورديم، (و در اعتقاد به نبوت و بعث از طرف يك مبدأ) ميان هيچ يك از آنان جدايى نمى‏افكنيم و ما تسليم اوييم.

*- خداوند متعال تعلیم می‌دهد که همه‌ی آنها انبیای الهی بوده‌اند و به سوی او دعوت می‌کردند، لذا در بشریت، نبوت و دعوت یکی هستند، در خلقت و بندگی و هدف یکی هستند؛ لذا کسی نگوید: من این را قبول دارم، اما آن یکی را قبول ندارم؛ چنان چه در آیه‌ی دیگری تصریح نموده است که هر کس یکی از انبیا را رد کند، گویی همه آنان را رد کرده است.

هم چنین کسی نگوید: پیامبر ما، فرزند خداست – دیگری بگوید: خود خداست – دیگر بگوید: پدر خداست و ...، خیر بلکه همه مخلوق، عبد و البته برگزیده‌ی خدا به نبوت بوده‌اند. پس در ایمان، باید به همه انبیای الهی، به همه کتب آسمانی و به ملائک خدا ایمان بیاورید.

«آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَمَلآئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ» (البقره، 285)

ترجمه: فرستاده ما بدانچه از جانب پروردگارش به سوى او نازل شده ايمان آورده و مؤمنان همگى به خدا و فرشتگان و كتاب‏ها و فرستادگان او ايمان آورده‏اند (و گفتند) ميان هيچ يك از فرستادگان او فرق نمى‏گذاريم، و گفتند: شنيديم و اطاعت كرديم، پروردگارا عفوت را مى‏طلبيم، و بازگشت (همه) به سوى توست.

الف – فرقی که هست:

خداوند متعال هیچ دو موجودی را عین هم نیافریده است، لذا نه تنها نفرمود که انبیا از هر حیث عین هم هستند، بلکه همان‌گونه که تصریح نمود: برخی از مؤمنین اولای بر برخی دیگرند – برخی منافقین اولای بر برخی دیگرند و ...، تصریح نمود که برخی از انبیا و رسولان، اولای به برخی دیگر هستند و فرمود برخی از فضیلت‌های بیشتری برخوردار می‌باشند:

«تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ مِّنْهُم مَّن كَلَّمَ اللّهُ وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِم مِّن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَلَـكِنِ اخْتَلَفُواْ فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ وَمِنْهُم مَّن كَفَرَ وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلُواْ وَلَـكِنَّ اللّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ» (البقره، 253)

ترجمه: از اين فرستادگان، برخى را (كه ذكرشان گذشت) بر برخى برترى داديم، از آنان كسى هست كه خدا با وى سخن گفت (مانند موسى)، و برخى را چندين درجه بالا برد، (مانند پيامبران اولوا العزم) و عيسى بن مريم را دلايل روشن (معجزات آشكار) عطا كرديم و او را با روح القدس تأييد نموديم. و اگر خداوند اراده حتمى مى‏كرد، كسانى كه بعد آنها (از امت‏هاى آنان در طول تاريخ) آمدند پس از آنكه (آن همه) دلايل روشن به آنها رسيد با هم نمى‏ جنگيدند، ولى اختلاف كردند، پس برخى از آنان ايمان آوردند و برخى كافر شدند (و جنگ‏ها در جهان به راه انداختند). و حتما اگر خدا مى‏خواست نمى‏ جنگيدند، و لكن خدا آنچه را اراده كند (مختار قرار دادن بندگان در عقايد و اعمال) انجام مى‏دهد.

نتیجه:

پس انبیا و رسولان الهی، در انسان، بشر و عبد خدا بودن مثل یک دیگرند، هیچ کدام فرشته، پدر یا پسر و یا پسرخاله‌ی خدا نمی‌باشند – در نبوت و یا رسالت نیز یکسانند، همگان از سوی یک خدا برانگیخته شده‌اند – در دعوت به پرستش خدا و دوری از کفر، شرک، و نفاق و معصیت نیز فرقی بین آنان نمی‌باشد؛ اما در مقام و مرتبه‌ی وجودی و فضیلت‌ها متفاوت می‌باشند.

 

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن