پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): با سخن هر کسی منفعل نشوید که حتماً پاسخ عقلی و آن هم سریع بدهید. اولین حکم عقل در هر بحثی این است که "مدعی" دلایل اثباتی خود را ارائه دهد و مخالف یا قبول کند و یا با دلیل رد کند؛ نه این که یکی رد شود و بگوید: «از کجا معلوم؟!»، بعد هم از شما دلایل عقلی متقن و سریع بخواهد!
آیا طرف مقابل، دلیل متقن عقلی آورده که "قرآن میتواند کلام ملائک باشد"، بعد از شما خواسته که اگر دلیلی بر ردش دارید، اقامه کنید؟ یا همین طوری گفته: «از کجا معلوم»؟! خب، شما در جواب بقرمایید: «از کجا معلوم که کلام فرشتگان باشد؟ اگر دلیل عقلی یا حتی نقلی داری، اقامه کن».
*- دقت شود که بحث عقلی، این نیست که یک نفر حرفی روی هوا بزند و از شما دلایل عقلی برای نفیاش بخواهد! فرض کنید که شما چند دلیل نیز اقامه کردید، او فردا بگوید: «از کجا معلوم که کلام موجودات فضایی نباشد، پس با دلیل عقلی رد کنید؟!» – سپس بگوید: «شاید یک موجودات ناشناختهای زیر زمین هستند که این کار را کردهاند، حالا شما آن را با دلیل عقلی رد کنید و ...»!
بنابر این، باید دقت شود که این بحث نیست، چه رسد به این که «بحث عقلی» باشد؛ بلکه نوعی بازی دادن یا به قول معروف «فیلم کردن است»، که البته در فضای مجازی و عرصهی شبههپراکنی، بسیار رواج دارد و گاه دوستان از روی گرایشات دینی و اعتقادی و یا حتی دلسوزی برای طرف مقابل، گمان میکنند که حتماً باید در پی آن چه مدعی فرستاده بروند!
*- در عین حال، نکات ذیل، برای سؤال کنندهی گرامی و آشنایی سایر علاقمندان ایفاد میگردد، نه در پاسخ طرح کننده سؤال (مدعی).
الف – بپرسید: آیا قبول و باور کردهاید که قرآن وحی است و حالا تردید دارید که آیا از جانب خدا بوده یا فرشتگان؟! مگر فرشتگان "ربوبیت" دارند و هدایت کننده هستند که نزول وحی [جهت هدایت تشریعی] بر آنان لازم باشد.
ب – آیا فرشتگانی که مأموران و جنود الهی هستند، میتوانند از جانب خود [سر خود]، کسی را نبی [دریافت کننده وحی] قرار دهند و به او وحی کنند؟!
ج – قرآن کریم، کلام کدام فرشته میتواند باشد؟ آیا فرشتگان دیگر مدعی نمیشوند که پس ما نیز حرفهایی داریم؟!
د – چرا آن فرشته، خودش را معرفی نکرده است، تا مردمان بدانند این کلام کدام فرشته است؟
ﮪ – و بالاخره آن که این فرشتگان خدایی دارند یا ندارند؟ و آیا خداوند سبحان به آنها نمیگوید: «به چه اجازهای وحی نازل کردی؟!»
نکته:
یک - قرآن را چه کسی به انسانها ابلاغ نموده است؟ آیا به خودشان (انواع و اقسام مدعیان) وحی شده و یا از آسمان مثل ریزش باران، کتاب مجلدی فرو افتاده و یا آن که خیر، بلکه به پیامبری شده است؟ پس چه کسی باید بگوید که این کلام کیست و چه کسی نازل نموده است؟! خود آن پیامبر دریافت و ابلاغ کننده باید بگوید؟! یا هر کسی میتواند هر منبعی که دلش خواست را جعل و فرض کند؟! و اگر نتوانست اثبات کند، بگوید: «از کجا معلوم، شما خلافش را اثبات کنید؟!»
یا این که کتاب هدایت، در هالهای از ابهام قرار گرفته است که کسی نداند کلام کیست و چه کسی آن را نازل کرده است؟! پس چگونه و به کدام سو هدایتگر است؟!
دو – اگر کسی قرآن کریم و وحیانیت آن را قبول ندارد که هیچ، و نباید بر سر منبع نزول آن بحث کند، اما کسی که قبول دارد و حالا تردید دارد که کلام خداست یا فرشتگان، باید قرآن را بخواند و ببیند که در آن چه فرموده است. اگر هیچ آیهای را نخواند، جز همین یک آیه: « وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ وَلَوْ أَنْزَلْنَا مَلَكًا لَقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا يُنْظَرُونَ - و گفتند: «چرا فرشتهاى بر او نازل نشده است؟» و اگر فرشتهاى فرود مىآورديم، قطعاً كار تمام شده بود؛ سپس مهلت نمىيافتند»، کافی بود که بدانند کلام خداست، نه هیچ موجود دیگری!
سه – اگر در قرآن مجید خواند که این کلام خداست، و باز هم تردید کرد و گفت: «از کجا معلوم کلام فرشتگان نباشد و شما دلیل عقلی بر رد آن بیاورید؟!»، باید بگویید:
اگر کسی حتی فرض کند که این کلام غیر خداست، در این صورت باید مدعی شود که [العیاذ بالله]، یا خداوند سبحان دروغ گفته که این کلام من است – یا فرشتگان دروغ گفتهاند که این کلام خداست – یا دریافت و ابلاغ کننده وحی (نبی)، دروغ گفته که این کلام خداست – و یا (بالتبع) هرسه دروغ گفتهاند!
●- بنابر این، هدف اصلی از طرح اینگونه سؤالها و شبهات [شاید – از کجا معلوم و ...]، نفی وحیانیت و حقانیت قرآن کریم است، نه این که آیا کلام خداست یا فرشتگان و یا حتی (به قول دگراندیشان و قرائت جدیدیها) سخنان شخص نبی و رسول صلوات الله علیه و آله؛ چرا که مفروض داشتن هر کدام، یک نتیجهی واحدی، مبتنی بر «دروغ و جعل» میباشد که به خداوند متعال، فرشتهی نزول وحی از جانب حق تعالی و پیامبر دریافت کننده و ابلاغ کننده نسبت داده میباشد؛ و البته افترا و تهمت به همه آنها نیز میباشد.
چند آیه:
« وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ » (المائده، 49)
ترجمه: و ميان آنان به موجب آنچه خدا نازل كرده، داورى كن و از هواهايشان پيروى مكن و از آنان برحذر باش؛ مبادا تو را در بخشى از آنچه خدا بر تو نازل كرده به فتنه دراندازند. پس اگر پشت كردند، بدان كه خدا مىخواهد آنان را فقط به [سزاى] پارهاى از گناهانشان برساند، و در حقيقت بسيارى از مردم نافرمانند.
« ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِي الْكِتَابِ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ » (البقره، 176)
ترجمه: چرا كه خداوند كتاب را به حق نازل كرده است، و كسانى كه در باره كتاب [خدا] با يكديگر به اختلاف پرداختند، در ستيزهاى دور و درازند.
« إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ » (آلعمران، 77)
ترجمه: كسانى كه آنچه را خداوند از كتاب نازل كرده، پنهان مىدارند و بدان بهاى ناچيزى به دست مىآورند، آنان جز آتش در شكمهاى خويش فرو نبرند. و خدا روز قيامت با ايشان سخن نخواهد گفت، و پاكشان نخواهد كرد، و عذابى دردناك خواهند داشت.
فرشتگان شاهدند:
برخی از فرشتگان (حضرت جبرئیل علیه السلام و جنود او)، مأموران نزول وحی الهی میباشند و البته آنها و بسیاری دیگر از فرشتگان، شاهدان این نزول میباشند، نه این که قرآن کلام آنها باشد:
« لَكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِمَا أَنْزَلَ إِلَيْكَ أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَالْمَلَائِكَةُ يَشْهَدُونَ وَكَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا » (النساء، 166)
ترجمه: ليكن خدا به [حقانيت] آنچه بر تو نازل كرده است گواهى مىدهد [او] آن را به علم خويش نازل كرده است و فرشتگان [نيز] گواهى مىدهند و كافى است خدا گواه باشد.
مشارکت و همافزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)
لطفا مرا با دلیل عقلی قانع کنید که قرآن کریم کلام ملائکه نمیتواند باشد. باید سریع جواب آن را جواب بدهم؟
http://www.x-shobhe.com/shobhe/8161.html
کلمات کلیدی:
قرآن