پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

آیا شما (دیگران) تشخیص می‌دهید که سنگینی یک گناه چقدر است و تا کجا بد است؛ یا احکام را خداوند سبحان صادر می‌نماید و توسط رسولش صلوات الله علیه و آله، ابلاغ می‌گردد؟!

شاید این پرسش واقعاً بدون هیچ سابقه‌ای به ذهن برخی خطور کند و یا گمان نمایند که پرسش ذهنی خودشان می‌باشد، اما بدانیم و دقت نماییم که قرار است این مقوله با فرافکنی در فضای مجازی، در اذهان مطرح شود و به چالش کشیده شود و به موازات آن اهانت به مقدسات اسلامی، به ویژه علیه پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله افزایش یابد! چنان که در امریکا، فرانسه، انگلیس و حتی هند شاهدیم!

 

نظام استکبار تازه متوجه شده که مشکلش فقط فرمان امام خمینی رحمة الله علیه مبنی بر قتل سلمان رشدی نیست، بلکه حکم قتل در برابر سبّ النّبی، یک حکم شرعی در اسلام است که شیعه و سنّی آن را قبول دارند، لذا لازم دیده‌اند که بر اصلش بتازند.

●- در عین حال، در ساختار همین پرسشی که ابتدا فقط یک «چرا»ی ساده به نظر می‌رسد، چندین نکتۀ بسیار مهم وجود دارد که باید به آنها توجه نمود:

دین رحمت

مستکبران و ظالمان، همیشه در برخورد مسلمانان با جنایات و مظالم خود، به "اسلام دین رحمت است" متذکر می‌گردند!

ندانستن معنای درست "رحمت" و "دین رحمت"، سبب شده تا از یک سو درک درستی از معارف حاصل نگردد و از سویی دیگر، چه در مورد رحمت خداوند "ارحم الرّاحمین"‌، چه در مورد شخص پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله که "رحمة للعالمین" بودند و چه در مورد "دین رحمت" بودن اسلام عزیز، سوء استفاده‌هایی انجام پذیرد!

"رحمت" یعنی "وجود بخشی"؛ و سبقت داشتن رحمت خداوند متعال بر ظهور دیگر اسم‌هایش نیز برای این است که او ابتدا وجود می‌بخشد و سپس ربوبیّت می‌نماید، رزق می‌دهد، مورد مغفرت قرار می‌دهد و ...، که البته همه از مراتب و مصادیق وجود بخشی می‌باشند.

دین رأفت

معادل واژۀ "مهربانی" در فارسی، "رأفت" می‌باشد که البته هم خداوند متعال رئوف است، هم پیامبرش و اهل عصمت صلوات الله علیهم اجمعین -به ویژه نسبت به مؤمنین، نه ظالمان- رئوف هستند، و هم اسلام عزیز "دین رأفت" نیز می‌باشد.

«لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ» (التوبة، 128)

- به يقين، رسولى از خود شما بسويتان آمد كه رنجهاى شما بر او سخت است؛ و اصرار بر هدايت شما دارد؛ و نسبت به مؤمنان، رئوف (مهربان) و رحیم است (استمرار رحمت دارد) !

نقطۀ مقابل

اما معنا و مصداق "رحمت و رأفت" این نیست که هیچ نوع قهر، شدت، غضب و مجازاتی در کار نباشد و خداوند متعال و رسولانش به مردم بفرمایند: «اگر این طرف صورت شما سیلی زدند، آن طرف را بیاورید تا یکی دیگر هم بزنند»! این دروغی است که ظالمان ساخته و القا نموده‌اند!

بنابراین، در مقابل کفر، شرک، نفاق، فساد و جرم، هم خداوند متعال "شدید العذاب" است؛ چنان که فرمود:

«اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ وَأَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» (المائدة، 98)

- بدانيد كه خداوند سخت كيفر است و (در عین حال) خداوند آمرزنده و مهربان است.

 و هم فرمود که پیامبرش و هر کسی که با اوست، نسبت به کفار شدید هستند:

«مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ ...» (الفتح، 29)

- محمّد (ص) فرستاده خداست؛ و كسانى كه با او هستند در برابر كفّار سرسخت و شديد، و در ميان خود مهربانند ... .

بنابراین، رحمت و رأفت و مغفرت و نیز شدت، عقاب و عذاب، هر کدام تعریف، جایگاه، مورد و مصداق‌هایی دارند و اینها همه "اسماء کمالیه" می‌باشند و کمال فرد و جامعه نیز مستلزم برخورداری از تمامی این حالات می‌باشد؛ چنان که از یک سو دستور به عفو و گذشت از یکدیگر می‌دهد و از سوی دیگر در مقابله با کفر و ظلم، در جنگ و یا اجرای حدود و مجازات‌ها، رحمت، رأفت، مغفرت و کوتاه آمدنی در کار نیست و حتی به شدت برخورد دستور می‌دهد.

جرم اهانت به مقدسات و فحاشی

نبابید جرم "اهانت به مقدسات و فحاشی" به قدر "کار بدی است" کوچک شمرده شود!

جهان غرب که از اوایل قرن نوزدهم به ساختار حقوقی جامعه پرداخته، برای "اهانت به مقدسات و فحاشی" جایگاه ویژه‌ای قائل شده و ضمن گسترۀ مصادیق فحاشی و اهانت، قوانین بسیار سختی برای مرتکبین وضع نموده است.

می‌گویند: «چون نمی‌شود تعریف خاصی برای اهانت و فحاشی ارائه داد، باید گفت: هر گونه سخنی که با کرامت انسانی منطبق نباشد، زشت به نظر آید، نفرت پراکنی کند، تهدید قلمداد شود و به آبرو و مقدسات کسی اهانت کند [از جمله در زمینه دینی و ناموسی]، فحاشی و جرم محسوب می‌شود.»

طبق قانون مجازات آلمان، ماده 130، فحاشی و به ویژه اهانت به مقدسات، تا 5 سال حبس دارد، به اضافۀ مجازات‌های مدنی دیگر.

*- البته از آنجا که تمامی قوانین این کشورها منطبق با اهداف و منافع سیاسی می‌باشد، آنها فقط هولوکاست را مقدس شمرده‌اند، لذا نه تنها اهانت، بلکه هرگونه تشکیک در آن چه خود ساخته و بافته‌اند را جرمی نابخشودنی قلمداد می‌کنند که مجازات‌های سنگینی دارد! و اگر می‌گویند: «اهانت به مقدسات، ادیان و ... جرم است»، فقط به خاطر این است که کسی جرأت نکند به "ایسم"ها و شیطان‌پرستی فراماسونی آنان اهانت کند، و اگر اهانتی نسبت به پیامبر اکرم (ص) و حتی حضرت مسیح (ع) و سایر مقدسات بشود و حتی کاریکاتور بکشند و درج کنند، می‌گویند: «در کشور ما، آزادی نظر، بیان و قلم، وجود دارد»!

*- شاید گفته شود که پنج سال حبس، با مجازات قتل قابل قیاس نیست؛ اما محکوم کردن به محرومیت تمامی حقوق اجتماعی و البته قتل تمامی مخالفین، به ویژه در رابطه با قصه هلوکاست، با طرق گوناگونی چون ترور، تصادف و ... را که هم چنان ادامه دارد و حتی در امریکا به عنوان حق حکومت به تصویب قانونی رسیده است و همه روزه شاهد آن هستیم، نباید نادیده گرفت.

اهانت به مقدسات و فحاشی در اسلام

اسلام و حقوق در اسلام، و بالتبع قوانین و احکام اسلامی، مانند قوانین کشورها، من‌درآوردی نمی‌باشد که بخواهند به بهانۀ "رأی اکثریت"، آنها را ملغی کنند؛ بلکه همه حکم خداوند حکیم می‌باشد، چه اجرا کنند و چه نکنند. لذا او اجازه به اهانت و فحاشی نسبت به هیچ کس، به ویژه به آن چه نزد او مقدس است را نمی‌دهد.

خداوند سبحان، دین را برای تربیت فرد و جامعه فرستاده است؛ و در عین فرمان و تشویق به انکار، تکذیب و انتقاد نسبت به  هر گونه کفر، شرک و مظاهرش، و حتی لعن [که ناسزا نیست]، فرموده است: «به خدایان آنها ناسزا نگویید»؛ و دلیل آورده که آنها نیز متقابلاً به خدای شما فحش خواهند داد، و نه تنها خود به ضلالت و هلاکت بیشتر می‌افتند، بلکه فرهنگ، ادب، تربیت، تعامل، تقابل، کرامات اخلاقی و ... در جامعه تضعیف می‌شود و هرج و مرج به جای عقلانیت، منطق و اخلاق حاکم می‌گردد.

«وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذَلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ» (الأنعام، 108)

- و آنها را كه كفار به جاى خدا مى‌خوانند دشنام ندهيد كه آنها نيز از روى عداوت و نادانى به خدا دشنام دهند اين گونه ما براى هر گروهى كردارشان را آراستيم، سپس بازگشت آنها به سوى پروردگارشان است، پس آنها را از آنچه (در دنيا) انجام مى‌داده‌اند آگاه خواهد نمود.

فرهنگ غنی اسلام، فقط ناسزاگویی به مقدسات و سپس افراد را ممنوع ننموده، بلکه می‌فرماید، به جامدات نیز فحاشی نکنید! (مانند کسانی که به زمین و آسمان فحش می‌دهند]! چنان که پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند:

«لَا تَسُبُّوا الرِّيَاحَ فَإِنَّهَا مَأْمُورَةٌ وَ لَا تَسُبُّوا الْجِبَالَ وَ لَا السَّاعَاتِ وَ لَا الْأَيَّامَ وَ لَا اللَّيَالِيَ فَتَأْثَمُوا وَ تَرْجِعَ عَلَيْكُمْ». (علل الشرائع ج 2 ، ص 577، ح 1)

- به بادها ناسزا مگوييد كه آنها (از جانب خداوند) مأمورند و كوه‌ها و لحظه‌ها و روزها و شبها را ناسزا نگوييد كه گنهكار مى‌شويد و به خودتان بر‌مى گردد.

و نیز فرمودند:

«إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْجَنَّةَ عَلَى كُلِّ فَحَّاشٍ بَذِي‏ءٍ قَلِيلِ الْحَيَاءِ- لَا يُبَالِي مَا قَالَ وَ لَا مَا قِيلَ لَه‏» (كافي(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 323، ح 3)

- خداوند بهشت را بر هر فحّاش بد زبان بى‌شرمى كه باكى ندارد چه گويد و چه بشنود، حرام كرده است.

آیا مجازاتی شدیدترین از این وجود دارد؟!

سنگینی مجازات

در هیچ قانونی، به ویژه در اسلام، سنگینی مجازات برای این نیست که یک عده یاغی بگویند: «ما می‌خواهیم این جرم را مرتکب شویم، ولی چرا مجازاتش اینقدر سنگین است؟!»؛ بلکه وضع قوانین سنگین جزایی، ابتدا برای این است که کسی مرتکب نشود و اگر مرتکب شد، مجازات شود تا هم خو به سزای عملش برسد و هم جامعه درس و عبرت بگیرد.

در قوانین کشورهای اروپایی، اگر کسی یک نفر را به عمد بکشد و یا صد نفر را بکُشد فرقی ندارد، در نهایت محکوم به حبس ابد می‌گردد و اخیراً در برخی از کشورها مصوب کرده‌اند که حبس ابد نیز یعنی 20 تا 25 سال زندان! آیا چنین قانونی بازدارندگی لازم را دارد؟!

در همین قوانین، متفاوت است اگر کسی به یک فرد عادی سیلی بزند و فحش بدهد، تا به یک وکیل مجلس، یا وزیر یا نخست وزیر! هر چه مقام بالاتر باشد، جرم و مجازاتش سنگین‌تر می‌شود.

نمی‌شود گفت که این یک تبعیض است، چرا که اثر و بازتاب فاحاشی و سیلی به وزیر یا وکیل، با فحاشی و سیلی به یک شخص عادی، در فرهنگ، امنیت و اثر روی مردم متفاوت می‌باشد.

"سبّ النبی" یا سایر اهل عصمت علیه السلام، که امروزه در سیاست و روش جنگ نرم غرب علیه اسلام و مسلمین، به عنوان یک حربه استفاده می‌شود، نه تنها اهانت به یک شخص مقدس الهی (پیامبر) می‌باشد، و نه تنها دروغ و افترا بستن به او و تحقیر و تسخیف اوست، بلکه اهانت به مقدسات تمامی مسلمانان جهان می‌باشد - روح و روان بیش از یک میلیارد انسان را هدف قرار می‌دهد - ایجاد دشمنی و کینه‌ای عمیق می‌نماید - مانع از وحدت جامعه انسانی و حتی تحمل دیگران در جمع خود را می‌گردد - و جنایاتی چون مسلمان کشی از بوسنی در قلب اروپا تا میانمار در شرق آسیا را سبب می‌گردد؛ پس مجازات قتل برای چنین جرمی، کمترین مجازات‌ها نسبت به جرم، و شدیدترین مجازات‌ها نسبت به امکان مجازات در دنیا می‌باشد.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

چرا در اسلامی که دین رحمت است، مجازات "سب النبی" قتل است؟! درست است که توهین به مقدسات بد است، اما نه تا جایی که فتوای قتلش صادر شود؟!

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/right/11881.html 

 

 

کلمات کلیدی:  حقوقی و احکام