پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): کدام پیشرفت چشمگیر؟! مگر بشر چه می‌داند؟! بله پیشرفت علمی بشر در مقایسه با انسان هزار یا پنچهزار سال پیش، چشمگیر می‌باشد؛ اما خودش اعتراف دارد که هنوز حتی انواع جانوران خشکی و دریا در زمین را نشناخته است و حتی بدن خودش را کامل نشناخته است!

وقتی رسولان به امر خداوند سبحان فرمودند که پیش از خوردن نام خدا را یاد کنید، یک عده گفتند: «عوامانه و جزئی است»؛ امروزه می‌بالند که بشر به لحاظ علمی کشف کرده است که سخن خوب، در آب، گیاه، خوراک، تربیت جَنینی که هنوز به دنیا نیامده و  یا نوزادی که هنوز فهم سخن ندارد و ... اثر مثبت دارد!

در آموزه‌ها و احکام اسلامی فرمودند که «در اتاقی که نوزادی هست، همخوابی نکنید»! یک عده گفتند: این دیگر از آن آموزه‌های خرافی است! امروزه می‌بالند که «بشر کشف کرده است، که نوزاد هر چند نمی‌فهمد، اما با چشمش عکسبرداری می‌کند و در ذهنش برای همیشه نقش می‌بندند»! و همین طور است حکمت سایر احکام، که برخی در طول زمان با کشف علمی شناخته و فهمیده شد و برخی هنوز کشف نشده است. هر چند مؤمن می‌داند که امر خدای علیم و حکیم [هر چه که باشد]، علیمانه، حکیمانه و بسیار مهم و مؤثر می‌باشد.

فرض کنید که سازنده‌ی یک سفینه‌ی فضایی و یا یک زیردریایی، یا یک قلب و یا دست و پای مصنوعی، و یا یک خودرو بگوید: این پیچ یا سیم، بسیار کوچک و جزئی است، پس چه لزومی دارد که به آن توجه نماییم، در ساختش دقت علمی و فنی داشته باشیم و آن را به کار بگیریم؟!

●- وقتی در ذهنِ تفکر کننده، تمامی مباحث با هم مخلوط می‌شوند، کار آگاهی و شناخت با مشکلات عدیده‌ای مواجه می‌گردد! مثل اختلاط در علوم طبیعی و عقل – صنایع و حقوق و ... .

الف – پیشرفت‌های چشمگیر بشر، عمدتا در عرصه‌ی علوم طبیعی و صنعت [تکنولوژی] بوده است که الزاماً حاکی از رشد "عقلی" نمی‌باشد؛ و در عرصه‌ی علوم انسانی، بیشتر به گمان‌ها را در قالب ایسم‌ها تبعیت می‌کند!

مگر یک ربات، یا ابر رایانه، با تمامی اطلاعات و امکانات محاسباتی که به آن داده شده، رشد عقلی دارد؟! و یا مگر یک حیوان دست‌آموز، با تمامی مهارت‌ها و حتی شعور وافر برای تشخیص مسیر، محدوده، مایملک و نیز دوست و دشمن [مثل سگ گله، یا سگ محافظ و ...] رشد عقلی می‌نماید؟!

بنابراین، چه بسا آدمی در علوم طبیعی، ریاضی، فیزیک، شیمی، صنایع و ... رشد چشمگیری داشته باشد، اما به لحاظ انسانی و عقلانیت، دچار ارتجاع شده و به قهفراء نیز برود.

ب – از چین، هنگ کنگ و کره در شرق آسیا گرفته، تا ایران، عراق، افغانستان، پاکستان و تمامی کشورهای عربی در آسیای میانه و غربی گرفته، تا بیشتر کشورهای آفریقای شمالی، تا فرانسه، یونان، ایتالیا، و گاه حتی آلمان و انگلیس، درگیر جنگ‌های سرد و گرم – و - نرم و سخت هستند؛ و سرانگشتان نامبارک امریکا و انگلیس و بالتبع متحدان و نوکران، یا همان فراماسون و صهیونیسم بین الملل، در تمامی این درگیری‌ها، مشکلات، جنگ‌ها، خونریزی‌ها، تحمیل قحطی‌ها، بچه کُشی‌ها و ...، نقش آفرینی می‌کنند؛ آیا اینان پیشرفت علمی و صنعتی ندارند، یا با همین دستآوردهای علمی و صنعتی به جان مردم افتاده‌اند؟! چرا که "عقل" ندارند!

ج – آیا پیشرفت در علوم طبیعی و ابزاری و ساختن لوازم و دستگاه‌های متفاوت در صنایع گوناگون [از هوا و قضا گرفته، تا نجوم، تا ارتباطات، پزشکی، دریانوردی و ...]، فرد و جامعه را از "حقوق = احکام" بی‌نیاز می‌کند و یا بر عکس، بلکه نیازش را مضاعف می‌گرداند؟!

●●●- بنابراین، نیاز به حقوق [احکام]، نه تنها همیشه هست، بلکه هر چه انسان و جامعه در علوم طبیعی رشد کند و صنایع بیشتری بسازد، تعاملاتش گسترده‌تر شود، جوامعش فشرده‌تر گردد و ...، نیاز به "حقوق و احکام" مضاعف می‌گردد. حال برخی از حقوق من‌درآوردی و قراردادی تبعیت می‌کنند و علم برخی به آنجا رسیده که می‌گویند: «بشر نمی‌تواند برای بشر حقوق تعیین کند، که این مستلزم دیکتاتوری است؛ بلکه حقوق را خالق می‌شناسد و باید وضع و ابلاغ نماید» و بشر می‌تواند در امور مبتلابه، قوانینی وضع نماید که چارچوب حقوق الهی خارج نباشد؛ مثل قوانین راهنمایی، یا صادرات و واردات، یا گمرکات و مالیات، یا تحصیل، حقوق شهروندی و ... .

مسائل جزئی:

شاید مقایسه‌ی مسائل با یکدیگر، برخی از آنها را جزئی و برخی دیگر را کلی به نظر آورند؛ مثلاً بگویند فلانی تصادف کرده، هم خونریزی دارد و هم کتفش در رفته و هم گرسنه است! بدیهی است که در امر احیا، خونریزی مهم است و ابتدا اقدام به جلوگیری از خونریزی می‌کنند؛ اما ممکن است که در رفتگی کتف، یک عمر سبب آزار و اذیت شود، و گرسنگی نیز عامل انواع بیماری‌ها و حتی مرگ ‌گردد؛ پس هر امری در جای خودش مهم است و اگر خوب و علمی بنگریم، مسائل جزئی نداریم!

آیا اگر سنگ بزرگی از کوه به طرف مردمی سرازیر شود، مسئله بزرگی است، اما یک ویروسی که به چشم غیر مسلح دیده نمی‌شود، یک مسئله جزئی محسوب می‌گردد؟! و حال آن که همان ویروس ممکن است یک شهر را بیمار کند و عده‌ی بسیاری را از پای درآورد.

●●●- ما با پیشرفت علمی، دانستیم که ارتباط با خود، با دیگران، با طبیعت، با محیط، با کار، با همکاران، با دوستان، با دشمنان ... و حتی با اشیاء و لوازم، هر کدام اصول، قواعد و ضوابطی دارد که اگر رعایت نگردند، مشکلات عدیده‌ای پدید می‌آورند! آیا کسی می‌گوید که با توجه به رشد علمی بشر در صنعت برق، دیگر نزدیک نکردن دست غیر مسلح و بدون دستکش به برق و آن هم اگر فشار قوی باشد، یک امر جزئی، فردی و ... می‌باشد؟!

دانستیم که پیش از خوردن، دست‌هایمان را بشوییم؛ و به هنگام غواصی یا فضانوردی، لباس مخصوص و مناسب این کار را بپوشیم؛ یا دانستیم که ادبیات، در گفتمان محاوره‌ای، با ادبی، با علمی، با سیاسی و دیپلماسی و ... بسیار متفاوت است؛ ما دانستیم که میکروب چیست و نباید به آن دست زد و در صورت تماس، باید شستشو نمود و ...؛ حال چطور می‌شود که ناگهان وضو برای ایستادن به نماز، قیام لله، عروج، حضور در محضر خدا و گفتگوی با او، یک امر جزئی قلمداد می‌گردد؟! و یا طهارت و نجاست، که هم در جسم اثر دارد و هم در روح و هم در اخلاق، فرهنگ و منش نقش می‌گذارد، و هم در امور شخصی اثر دارد و هم در ارتباطات اجتماعی و ...، جزئی و آن هم غیر لازم قلمداد شده است؟!

●●●- ما در زندگی، برای هر چه خود لازم بدانیم، اهمیت ویژه‌ای قائل می‌شویم، پس چگونه است که اگر خداوند متعال، که خالق و رب انسان است، برای رشد، کمال و قرب آدمی، امری را لازم بداند، برخی آن را به خاطر اندکی رشد در علوم طبیعی، جزئی و حتی غیر لازم تلقی می‌نمایند؟! مگر آدمی به رغم این رشد علمی که فقط خودش را به شگفتی و البته عُجب و تکبر واداشته، از علم چه می‌داند، جز اندکی؟!

«فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ» (غافر، 83)

ترجمه: هنگامی که رسولانشان دلایل روشنی برای آنان آوردند، به دانشی که خود داشتند خوشحال بودند (و غیر آن را هیچ می‌شمردند)؛ ولی آنچه را (از عذاب) به تمسخر می‌گرفتند آنان را فراگرفت!

بنابراین، در احکام [حقوق] الهی، هیچ امر جزئی و غیر لازمی نداریم، هر چه خداوند متعال امر نموده، بر اساس علم، حکمت، مشیت و قَدَرها (اندازه‌ها) می‌باشد و نظام تشریع، منطبق با نظام تکوین (خلقت) است؛ و اگر عقل بشر به اندازه‌ی علوم طبیعی‌اش رشد نماید، به خوبی به این حقایق پی می‌برد.

مشارکت و هم افزایی (پرسش و نشانی لینک پاسخ)، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

با توجه به پیشرفت علمی بشر و بالا رفتن عقل و شعور مردم، چه لزومی برای پرداختن به امور جزئی، مثل وضو، یا طهارت و نجاست باقی می‌ماند؟!

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9889.html

 

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

 

  

         

کلمات کلیدی:  حقوقی و احکام