دقت جنابعالی را به چند نکته‌ی مهم جلب می‌نماییم:
الف - ازانجا كه حکمت خداوند متعال بر اين بود كه اين ذوات مقدسه در بالاترين مرتبه از فهم وتقوا وايمان واجتناب از معاصي بروردگار واطاعت محض از خواسته هاي او قرار گیرند، آنها را لائق صفات عاليه واز جمله عصمت از گناه وخطا دانسته وآنها را به عنوان هاديان امت برگزيد .وبدون شك ازحكمت خداوند بدور است كه بعضي را بر بعض ديگر بدون سبب ترجيح دهد. دراول دعاي شريف ندبه مي خوانيم: آنها (معصومين)را به مقامات عاليه رساندي بعد ازآن كه بر آنها شرط كردي زهد در اين دنياي پست پر زرق و برق را پیشه نمایند وآنها اين شرط را پذيرفتند وتو مي دانستي آنها وفا خواهند كرد وعلم داشتي به وفاداري انها. بس انها را مورد قبول قرار دادي ونزديك گردانيدي و...
توضیح:
ب – سنت الهی بر عدل است و عدل به معنای «قرار دادن هر چیز به جای خود» است و نه برقراری مساوات بین مخلوقات. خداوند حکیم هر موجودی را بنا بر حکمتی خلق نموده است و بر اساس آن حکمت، وظایفی را در تکوین و نیز در تشریع (منحصراً برای انسان که اختیار دارد) بر عهده‌ی او گذاشته است. اگر قرار باشد عطای خداوند حکیم مورد سؤال قرار گیرد، آن وقت جا دارد سؤال شود که چرا آن چه به ملک داد را به انسان نداد و آن چه به انسان داد (مانند اختیار) را به ملک نداد و آن چه به آن دو داد را به حیوان نداد، آن چه به این ملک، انسان یا حیوان داد را به ملک، انسان و حیوان دیگر نداد و ...! که اگر به همه مساوی می‌داد، نه تنها حکمت از خلقت محقق نبود، بلکه اساساً تنوع خلقت و نظام آفرینشی به وجود نمی‌آمد.
پس، خداوند حکیم از خلقت هر موجودی هدفی حکیمانه دارد و عدل خداوند حکیم و علیم ایجاب می‌نماید که به هر موجودی امکانات لازم جهت انجام وظایف و تحقق اهداف را عطا نماید.
پیام‌آوری و هدایت بشر را بر عهده‌ی عده‌ای «انسان‌های کامل» قرار داد و امکانات لازم را که از جمله آنها علم جامع و عصمت است به آنان عطا نمود و چنان چه در ابتدا بیان گردید، در مقابل متعهدشان نمود.
بدیهی است که بار این رسالت مهم به دوش همگان نیست. لذا دیگران نه نیاز به چنین علمی دارند و نه ظرفیت و گنجایش آن را و نه در مقابل آن متعهد و پاسخ‌گو می‌باشند. هر انسانی مطابق «وسع و امکان» خود مسئول و پاسخ‌گو خواهد بود. پس ظلمی در قبال آنها صورت نگرفته است.

کلمات کلیدی:  اعتقادی   علم