ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: بدیهی است که تا ندانیم «امامت» چیست و «امام» کیست و چه جایگاه و شئونی دارد و «غیبت و ظهور» یعنی چه؟ نخواهیم دانست که چرا غیبتی رخ داد و علل تأخیر در ظهور چیست؟ از این رو در اندیشه‌ی «مهدویت» که جان اسلام است، یا دچار ظاهر نگری می‌گردیم و یا دچار خرافات می‌شویم.

ظهور که در مقابل غیب است، یعنی چه و این که ما منتظر ظهور حضرتش عج الله تعالی فرجه الشریف می‌باشیم، یعنی منتظر چه هستیم؟ منتظریم که ایشان را ببینیم؟ خُب که چه؟ مگر آنان که پیامبر اکرم، یا امیرالمؤمنین، یا سایر امامان صلوات الله علیهم اجمعین را دیدند، چه اتفاقی افتاد؟ چند نفر آدم شدند و چند نفر علیه آنها دست به شمشیر و فتنه شدند؟

الف - امامت و امام، دو شأن دارد: یکی همان امامت به معنای اعم و اتمّ آن است که موضوع و مصداق آن ربطی به بندگان ندارد، بلکه خدا تشخیص می‌دهد که رسالت خود را کجا قرار دهد و چه کسی را امام کند. و هم چنین امام، به انجام تکالیف امامت خود می‌پردازد، چه مردم او را بخواهند یا نخواهند. اما شأن دیگر امام «حکومت» است و ما منتظر حکومت آن حضرت هستیم. ظهور یعنی ابتدای قیام و حرکت علنی، برای استقرار حکومت عدل الهی در سرتاسر جهان.

ب – بدیهی است که حکومت را باید مردم بخواهند تا محقق شود و استقرار یابد و اگر مردم نخواهند، حکومتی بر آنان حاکم نمی‌گردد. البته این بدان معنا نیست که پس مردم هر چه خواستند، همان حق است، بلکه بدان معناست که مردم اگر بخواهند حق بر آنان حکومت می‌کند و اگر بخواهند باطل بر گُرده‌ی آنان می‌نشیند و سرنوشت دنیوی و اخروی‌شان را رقم زده و تحمیل می‌کند.

مردم اگر نخواهند، حتی پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله نیز غریب می‌شود و مجبور به هجرت می‌گردد. از نظر مردم مکه غایب می‌شود و در میان مردم مدینه ظهور می‌نماید. مردم اگر نخواهند، امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام، به جای حکومت، خانه نشین می‌شود و دیگران حاکم می‌شوند، مردم اگر نخواهند، امام حسین‌ها (علیه السلام) به مسلخ کشانده شده و سر از بدن‌شان جدا می‌شود و یزیدها بر آنان حاکم می‌شوند.

ج – پس، معلوم می‌شود که علت اصلی تأخیر در ظهور حضرت مهدی علیه‌السلام، مساعد نبودن زمینه برای قیام و برپایی حکومت جهانیِ عدل الهی است.

بدیهی است که مردم اگر با عقل، فطرت، علم، نصیحت، تذکر، امر به معروف، نهی از منکر و سایر تعلیمات و توجهات بیدار نشوند، با ضرب و شتم و شدت بلایا و مصایب بیدار می‌شوند و متوجه می‌گردند که کاری از خودشان و یا «ایسم‌ها» و یا «احزاب» و یا شعارهایی چون دموکراسی و حقوق بشر، یا ابرازهایی چون: پول یا ناتو ساخته نیست، بلکه فقط یک منجی الهی (انسان کامل) که با پشتوانه قدرت، حکمت و مشیت الهی حرکت می‌کند، می‌تواند بشر و بشریت را نجات داده و تا سر منزل مقصود هدایت کند.

چنان امروزه شاهد این کثرت و سرعت بیداری و بیزاری از تمامی طواغیت هستیم.

د – بدیهی است (چنان چه بیان شد)، قیام و حکومت بدون خواست و حمایت مردم محقق نمی‌گردد، و صد البته که انتظار اولیه از کسانی است که مدعی شناخت و انتظار ایشان هستند. پس اگر با وجود بیش از چهارصد میلیون شیعه در عصر حاضر، قیامی رخ نمی‌دهد و ظهوری واقع نمی‌شود، دال بر ضعف شیعیان و پیروان آن حضرت است. چنان چه ضعف یاران امیرالمؤمنین علیه‌السلام، در همه مواقف و از جمله جنگ صفین، سبب عقب نشینی و بلاهای مترتب بر آن گردید. لذا ایشان، ضمن ابراز محبت و دعا برای شیعیان‌شان، عملکرد خود آنها (به ویژه در وحدت) را عامل اصلی برای تحقق ظهور بیان می‌دارند:

«وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا وَفَّقَهُمُ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا فَمَا يَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا يَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَكْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ وَ اللَّهُ الْمُسْتَعانُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيل» (بحار الأنوار ، ج53 ، ص177 و الإحتجاج ، ج2 ،‌ ص 499)

ترجمه: اگر شیعیان ما ـ كه خداوند توفیق طاعتشان دهد ـ در راه ایفاى پیمانى كه بر دوش دارند، همدل مى شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمى افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان مى گشت، دیدارى بر مبناى شناختى راستین و صداقتى از آنان نسبت به ما; علّت مخفى شدن ما از آنان چیزى نیست جز آن چه از كردار آنان به ما مى رسد و ما توقع انجام این كارها را از آنان نداریم، و تنها از خدا بايد يارى خواست و او براى ما كافى و نيكو كارگزار و پشتيبانى است.

کلمات کلیدی:  گوناگون