ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: دلایل و روش‌های گوناگونی وجود دارد. برخی به شناخت بر می‌گردد، برخی به میزان باور، برخی دیگر به آثار وضعی. به عنوان مثال:

*- مسلمان باید بداند که چه کاری مرضی خداست و چه کاری موجب سخط و غضب خداست، پس اگر کار مرضی خدا را برای رضای او انجام داد، حتماً مقبول است.

*- مسلمان می‌داند که خطاهای بسیاری دارد و راه استغفار و توبه را برای او باز گذاشته‌اند، پس هر وقت استغفار و توبه نمود، باید بداند که مقبول است و هر گاه ننمود، باید بداند که سلب توفیق شده است و باید چاره‌ای بیاندیشد.

*- "باور" یک اصل مهم است، در حدیث قدسی فرمود: «من در پس ظن (گمان و چگونگی باور) بندگانم نسبت به خودم هستم"؛ یعنی اگر باور کرد که من رحمان، رحیم، غفور، ستار و سریع الرضا هستم و به این تناسب به من رجوع کرد، خب من هم همین رفتاری که او انتظار دارد را با او خواهم داشت. ببینیم در دعای کمیل چه عرض می‌کند؟

«ماهکَذَا الظَّنُّ بِکَ وَلا اُخْبِرْنا بِفَضْلِکَ عَنْکَ» - چنین گمانى به تو نیست و از فضل تو چنین خبرى به ما نرسیده.

*- اثر برخی از عبادات، خود دلیل بر مقبول واقع شدن آنهاست. مثلاً فرمود: نماز انسان را فحشا و منکر (زشتی و بدی) باز می‌دارد، پس اگر کسی نماز صبح را خواند و بعد دید که تا ظهر مرتکب فحشا و منکر شده، باید بداند که نمازش بی‌اثر بوده است. پس در نماز ظهر جدیت کند. یا هم چنین در آثار روزه یا تلاوت قرآن کریم و ... فرموده است.

نکته:

یک جا از پیامبر اکرم صلوات الله علیه می‌پرسند: از کجا بدانیم که نماز ما مقبول واقع شده است؟ می‌فرماید: ببینید اگر کسی برای شما چنین نمازی بخواند، از او قبول می‌کنید؟

در جایی از ایشان می‌پرسند: از کجا بفهمیم که توبه ما قبول شده یا نه؟ می‌فرمایند ببینید آیا خودتان خود را بخشیدید. (نقل به مضمون)

یعنی ببینید که اگر واقعاً استغفار و توبه کردید و آن گناه را ترک کردید و از خدا حیا کرده و ترسیدید و به آن گناه بازنگشتید، خب حتماً مقبول بوده که چنین آثاری در پی داشته است.

*- پس اگر وعده داد که خیرات و مبرات کنید و من به رفتگان عطا خواهم کرد، خب قول خدا صادق است و حتماً چنین می‌نماید.

 

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه