پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): مگر کفار به هر دو جهان اعتقاد دارند که چنین حکمی می‌دهند؟! در ذهن آنان فقط یک جهان متصور است که در آن نیز دچار ضرر و زیان می‌باشند.

این نوع دسته‌بندی و قضاوت و تقسیم به بهشت و جهنم را از کجا آورده‌اند؟ خودشان بهشت و جهنم را خلق کرده‌اند یا خودشان مالک روز جزا هستند و هر طوری که خوش‌شان بیاید حکم می‌کنند؟! پس، تمامی لحاظ‌ها و مقدمات این صورت مسئله غلط است، پس نتیجه نیز غلط می‌شود. الکی برای خودشان نوشابه‌ی ذهنی و فرضی باز می‌کنند و خود را فریب می‌دهند و سعی دارند دیگران را نیز بفریبند:

« يُخَادِعُونَ اللّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلاَّ أَنفُسَهُم وَمَا يَشْعُرُونَ » (البقره، 109)

ترجمه: مى‏خواهند خدا و كسانى را كه ايمان آورده‏اند فريب دهند، با آنكه جز خودشان را فريب نمى‏دهند و نمى‏فهمند.

*- بشر نادان و فریبکار، به جای آن که سعی کند از کفر و معصیت خود دست بردارد، برای خودش بهشت و برای اهل ایمان و تقوا جهنم را در نظر می‌گیرد؟! این یعنی همان فریب شیطان در زینت دادن افکار باطل و رفتارهای غلط.

الف - حالا کسانی که این حرف‌ها را می‌زنند، هیچ اعتقادی هم به خدا، معاد، حساب و کتاب، بهشت و جهنم دارند یا ندارند و فقط برای فریب و ایجاد انحراف در مردم چنین می‌گویند؟!

باید به قول امام صادق علیه السلام به آنها گفت: اگر شما درست گفته باشید که آخرتی در کار نیست، هر دو برابرید – اما اگر مسلمانان درست گفته باشند، آنها رستگارند و شما هلاکید. (اصول کافی، ج1، کتاب التوحید)

ب- اگر آنها اعتقادی ندارند، باید بدانند که ظاهراً در این دنیا هر کس کاری که دلش می‌خواهد را انجام می‌دهد، یکی دزدی می‌کند و دیگری نمی‌کند – یکی سراغ شراب و زنا و قمار می‌رود و دیگری نمی‌رود – یکی دنبال ظلم به دیگران می‌رود و دیگری نمی‌رود و ... . پس در تحقق میل‌شان برابرند. و به لحاظ حیات اخروی نیز هر دو برابرند، چرا که در نگاه آنان آخرتی نیست، همه می‌میرند و خاک می‌شوند و می‌پوسند.

اگر آخرتی نباشد که هست، به لحاظ حیات دنیوی نیز افراد صالح که بر اساس عقل و اخلاق عمل کردند، هم لذت بیشتری می‌برند و هم به کمالات انسانی می‌رسند و با حیوانات فاصله می‌گیرند و هم نزد دیگران محترم‌تر هستند. پس آنها برنده هستند.

اما اگر آخرتی، حساب و کتاب و نتیجه‌ای در کار باشد که هست، معلوم می‌شود که کدام گروه رستگار شده و به فلاح و لذت دائمی می‌رسند و کدام گرفتار اندیشه‌های باطل و لذت‌های زودگذر خود می‌گردند.

ج – مَثل معروفی در زبان فارسی هست که می‌گویند: «خود گویی و خود خندی، عجب مرد هنرمندی!»، حالا اینها هم در عین کفر و انکار خدا، اسلام و معاد، خود را جدای خدای "مالک یوم الدین" گذاشته‌اند، معادی برای خودشان برپا کردند، آن طور که خودشان دوست دارند محاکمه کردند و آن طور که دوست دارند حکم دادند، کفار و ظالمین و فساق را روانه بهشت کردند، مسلمانان را به جهنم فرستادند و بعد برای خود نیز هورا کشیدند که ما بردیم!

*- قضات در محاکم این دنیا نیز «ندانستن قانون را دلیل بر تبرئه و جواز جرم» نمی‌دانند، چه رسد به خداوند سبحان در محکمه‌ی الهی و روز قیامت. نه چنین است که به کفار و اهل معصیت بگویند که تو چون نمی‌دانستی به بهشت تشریف ببر و نه به هر مسلمانی می‌گویند که چون می‌دانستی برو گمشو به جهنم! اگر نظام خلقت چنین باشد که جهل و نادانی ارجحیت دارد!

*- آنجا به کافر و ظالم اثبات می‌کنند که شاید احکام "طهارت یا نماز" به تو نرسیده باشد، اما به تو "عقل و قلب" – "فطرت و وجدان" داده شده بود و هر کجا که دلت خواست، بر اساس آن حکم دادی و عمل کردی. پس دست کم باید آن چه نسبت به خودت بد و ناروا می‌دانستی (از دزدی، قتل، زنا، فساد، فحشا، دروغ، غیبت، توطئه فردی و اجتماعی، نسل کُشی و ...) را نسبت به دیگران عمل نمی‌کردی. پس می‌دانستی و دانسته عمل کردی، و آن چه را نمی‌دانستی نیز می‌توانستی بدانی، پس نخواستی که بدانی.

*- و این طور نیست که به مسلمانان بگویند که چون توفیق فهم، شعور، ایمان و بصیرت یافتی و هدایت شدی، حالا به خاطر کمترین گناهی که انجام دادی، برو به جهنم! خداوند رحمان، رحیم، غفار و ستار است، بسیاری از گناهان را حتی بدون توبه، بر کافر هم می‌بخشد، چه رسد به مؤمن – بسیاری از گناهان را با توبه می‌بخشد که فقط شامل حال اهل ایمان، باور و توبه می‌شود – بسیاری از گناهان را به کمترین بهانه‌ای از عبادتی خالص، دعایی از ته دل، اندکی کار خوب، یا به واسطه‌ی بلایی در دنیا و ... می‌بخشد – بسیاری دیگر را به دعای خیر دیگران، از جمله بازماندگان و مردم می‌بخشد – بسیاری از گناهان را به خاطر محبت و بغض درست و در راه خودش می‌بخشد – بسیاری دیگر را به خاطر شفاعت خوبان می‌بخشد و ...؛ حالا کافر، ظالم و فاسق، از کدام یک از این فرصت‌ها و مواهب بهره می‌برد؟!  پس باز هم مسلمان برنده شده و کافر و ظالم دچار ضرر و خسران گردیده است.

د – چنین نیست که کفار، مشرکین و اهل فسق و فجور، در این دنیا هر کاری که دلشان می‌خواهد بکنند و از آن نیز بهره و لذت مطلوب را ببرند؛ و نیز چنین نیست که مسلمانان در این دنیا، از لذاید دنیوی محروم باشند. هر دو فرض غلط است.

اولاً: تمامی لذت‌های این دنیا [از حلال و حرام]، زودگذر و فانی هستند. هم نعمت‌ها و هم لذت‌ها به سرعت می‌روند و خاطره و حسرت‌شان باقی می‌ماند. پس در این بخش مشترکند.

ثانیاً: تمامی لذت‌های دنیوی، لذت بدن و لذت حیوانی می‌باشد، مگر این که لذت، به روح انسانی و کمال الهی متکی گردد. پس در این قسمت، لذت کفار و اهل فسق و فجور، بیشتر از لذت بردن یک حیوان نیست، اما انسان مؤمن، هم لذت مادی و جسمی می‌برد و هم متاع و لذتش، رنگ و بوی روحانی، انسانی و رحمانی دارد و برایش نیز باقی می‌ماند. پس در اینجا مؤمنین برنده و آنها بازنده هستند.

ثالثاً: نه تنها چنین نیست که اهل ایمان و اسلام، از لذت‌های دنیوی محروم باشند، بلکه با استفاده‌ی درست از نعمات، لذتی چند برابر می‌برند. به عنوان مثال: خوردن، خوردن است، چه شیر و پلنگ و روباه چیزی بخورند، چه آدمی‌زاد – چه کسی گفته که لذت خوردن در خر، گاو و یا یوزپلنگ، کمتر از لذت کافر است؟! مؤمن نیز می‌خورد و لذت می‌برد، اما چندین برابر، چرا که حلال می‌خورد، کم می‌خورد، به امر خدا می‌خورد و برای خدا می‌خورد و دیگران را نیز لحاظ می‌کند و بین خودش با خرس، مورچه و فیل، فاصله انداخته است.

ظاهر لذت همخوابی، همان لذت جماع است، چه به حلال و با زوج یا زوجه باشد، و چه به حرام و با زنا باشد. چه کسی گفته که لذت جفت‌گیری خوک یا شتر، کمتر از لذت انسانِ کافر است؟! منتهی چقدر فرق است بین لذت همخوابی با همسر، با لذت ظاهریِ زنا؟! اگر زنا لذت داشته باشد، چرا همگان از عمل زنا با مادر، همسر، دختر، خویشان و عزیزان خود تنفر دارند؟!

آیا روح، نور، عظمت و فواید گسترش ازدواج (در هر دین و آیین و فرهنگی)، با گسترش زنا قابل مقایسه و برابری است؟ عاقبت گسترش فرهنگ زنا و لذت بی‌قید و بی‌تعهد، این می‌شود که به ویژه در جوامع غربی، آمار زنا و تجاوز به دختران و کودکان و آن هم از سوی اعضای خانواده، سپس خویشان و سپس بیگانگان نیز روزافزون می‌شود.

رابعاً: تمتع و لذت حرام، در همین دنیا به فرد و جامعه ضرر و زیان‌های گسترده و گاه جبران ناپذیری می‌زند و در آخرت نیز آتش حسرت، پشیمانی و مکافات را به همراه دارد، اما تمتع و لذت حلال، زندگی فردی و اجتماعی دنیا را اصلاح می‌کند، فرد و جامعه را نظم و اخلاق می‌بخشد، و در آخرت نیز تداوم و پایداری دارد. پس باز هم مسلمانان برنده و آنها بازنده هستند.

نتیجه:

پس، برای خود حساب باز نکنند – از سوی خداوند متعال، آخرت کُمدی برپا ننمایند – به جای ایمان به خدا، خود را جای خدا نگذارند و با این نمایشنامه‌ی دروغ و تخیلی، کفار و اهل فسق و جنایت را به بهانه ندانستن به بهشت نفرستند و مؤمنین و مسلمانان را به بهانه‌ی دانستن، روانه جهنم نکنند ... و خلاصه آن که وقتی به قیامت اعتقادی ندارند، به ارتزاق خود در همین دنیا مشغول باشند و کاری به کار ایمان، تقوا و رعایت حدود از سوی مسلمانان نداشته باشند و با خود بگویند: «چه آخرتی باشد یا نباشد، قوانین همین عالم نشان می‌دهد که اهل عقل، شعور، بصیرت، اخلاق، ارزش‌های انسانی و ... برنده هستند و ما بازنده».

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

*- مسلمانان در دو جهان ضرر می‌کنند! کفار در دنیا لذت می‌برند و در آخرت چون نمی‌دانستند، به بهشت می‌روند!

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7519.html 

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   معاد