پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): اصل موضوع "توسل" یک مقوله است و بهشتی یا جهنمی شدن، یک مقولهی دیگری میباشد، اگر چه به هم مربوط هستند. از این رو، باید قبل از مقولهی "بهشتی یا جهنمی" شدن، به اصل موضوع "توسل" توجه نمود، چرا که چگونگی حیات اخروی نیز تابع، محصول و نتیجهی چگونگی حیات در همین عالَم میباشد که توسلات ابتدا در آن انجام میپذیرد.
توسل:
پیش از این، مباحث بسیاری در مورد "توسل" درج شده است که اگر همین کلمه را در بخش جستجو در سایت درج و کلیک نمایید، در اختیار قرار میگیرد.
باید توجه داشته باشیم که نه تنها اصل "توسل"، اختصاصی به اسلام یا تشیع ندارد، بلکه اساساً انسان بدون توسل به وسایل مربوطه و متناسب با هدف، به هیچ مقصود و مطلوبی دست نمییابد و حتی نمیتواند لحظهای زندگی کند.
مگر بدون توسل به اعضای تنفسی و نیز هوا، میشود زنده ماند؟ - یا بدون توسل به "آّب" و تمامی وسایل طبیعی (باران، رود و ...) و مصنوعی (تصفیه، لوله کشی، ظروف) و نیز اعضا و جوارح برای رسیدن، برداشتن، نوشیدن، مکیدن، هضم کردن و ...، میشود به حیات ادامه داد؟! مگر بدون توسل به چوب و یا مواد سوختنی، میتوان آتشی روشن کرد و از نور یا انرژی آن بهره برد؟ - مگر بدون توسل به عِلم، عالِم، معلم، کتاب ... و میلیاردها وسایل ارتباطی و انتقالی در بیرون و قوای دریافتی (چشم و گوش) و ادراکی (عقل، قلب، مغز و ...) در درون، میتوان علمی آموخت؟!
پس آدمی، در هیچ امری، گریزی از "توسل" به وسایل مربوطه و در راستای هدف و متناسب با موضوع ندارد.
پس او را چه میشود که هنگام فهم ضرورت "توسل" به وسایل هدایتی خویش، چون و چرا مینماید؟!
بهشت و جهنم:
بهشت و جهنم، هدف نیستند، بلکه جایگاه هستند. هر کس با بندگی خداوند سبحان، مسیر رشد و کمال را طی کرد، به او (کمال محض) مقرب شده و جایگاهش بهشت است – و هر کس با انکار، تکفیر، شرک، عناد، لجاجت و کبر، مسیر انحطاط را طی کرد و دور شد، جایگاهش جهنم است.
حال باید دقت و توجه داشته باشیم: در حالی که حتی نوشیدن یک جرعه آب نیز بدون "توسل" ممکن نیست، آیا هدایت، رشد و کمال، بدون وسیله انجام شده و بدون "توسل" به آن وسیله میتوان به آن دست یافت؟! قطعاً پاسخ عقل، علم و وحی، منفی است و همه گواهی میدهند که "هدایت" با وسیله انجام میشود و "هدایت شدن" نیز با "توسل" به همان وسایل هدایتی. لذا بسیار آشکار و صریح فرمود: برای رشد، کمال، تقرب و به فلاح رسیدن (در بهشت جاودان و مقام قرب او قرار گرفتن)، به وسایل هدایتی متوسل گردید:
« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ » (المائده، 35)
ترجمه: ای کسانی که ایمان آوردهاید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید! و وسیلهای برای تقرب به او بجوئید! و در راه او جهاد کنید، باشد که رستگار شوید!
توسل به شخص:
مورد توسل نیز متناسب با هدف و موضوع میباشد. برای کسب علم، هم به کتاب توسل میشود و هم به معلم. هیچ کس بدون معلم، به علمی نمیرسد. حتی انبیای الهی نیز به واسطه جبرئیل علیه السلام و وحی، تحت تعلیم قرار گرفتند. پس [حَسبُنَا کِتابَ الله – کتاب خدا برای ما کافیست]، ادعا، شعار و دروغی بزرگ است.
پس باید ببینیم که خداوند حکیم، برای هدایت انسان در مسیر رشد و کمال، چه وسائلی گذاشته است و به همانها متوسل شد. یک جا وسیله کتاب است (قرآن)، پس باید آن را وسیله قرار داد (متوسل شد) - یک جا وسیلهی هدایت، انسان کامل (مقلم و مربی) است (پیامبر اکرم و اهل بیت او علیهم السلام)، پس باید به آنها متوسل شد – یک جا وسیلهی تقرب از نوع "عمل" است (نماز، نوافل، جهاد، صدقات، صله ارحام و ...)، پس باید جهت رشد و تقرب به آنها متوسل شد.
آن چه مذموم است، این است که آدمی از جانب خود، برای تقرب به خداوند متعال، وسیله بتراشد و از توسل به وسایلی که او قرار داده، اجتناب نماید. این میشود "خودپرستی"، نه "خداپرستی".
مرتبط - (نمونههایی از مطالب مندرج درباره توسل):
*- چرا توسل؟ مگر خداوند نفرمود: «ادْعُوني أَسْتَجِبْ لَكُمْ». توسل و واسطه قرار دادن یعنی از کسی بخواهیم پیغام ما را به خدا برساند، مگر او سمیع نیست؟! (30 مهر 1389)
*- وهابیها میگویند: شیعیان به امامانشان متوسل میشوند و این در هیچ کجای قرآن کریم نیامده است، پس بدعت است. پاسخ چیست؟ (9 فروردین 1390)
*- اگر چه در مورد "توسل" بسیار نوشتهاید، اما یک پاسخ جامع و ساده در مورد حاجت خواستن از ائمه (ع) یا به قولی "توسل" و عدم منافات آن با شرک میخواستم، پاسخی که هر مخالفی اگر مغرض نباشد، قبول کند. (15 تیر 1394)
مشارکت و همافزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)
آیا اگر به کسی توسل نکنیم، جهنمی میشویم؟
http://www.x-shobhe.com/shobhe/7840.html
کلمات کلیدی:
اعتقادی دعا معاد توسل