پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): فقط سوره‌ی توبه نیست، در سوره‌های دیگر نیز آیات جهادی وجود دارد، اگر چه در همان سوره‌ی توبه، آیات مربوط به صلح نیز وجود دارد، و البته همه شفاف نیز هستند. اما، آیا بشر، از یک سو می‌خواهد نسبت به خداوند سبحان، علیم و حکیم، معرفت و ایمان داشته باشد و از سوی دیگر به او بگوید: چرا این آیه را نازل کردی؟! چرا این طور نازل کردی؟! چرا آن طور نازل نکردی؟!

این روش برخورد با توحید، نبوت و وحی (قرآن مجید)، جدید نیست؛ در زمان حیات رسول اکرم صلوات الله علیه و آله نیز یک عده می‌گفتند: «اگر می‌خواهی ما به تو ایمان بیاوریم، این آیات را ببر و آیات دیگری را که موافق میل باشد بیاور»!

« وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هَذَا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقَاءِ نَفْسِي إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَى إِلَيَّ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ » (یونس علیه السلام، 15)

ترجمه: و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده می‌شود، کسانی که ایمان به لقای ما (و روز رستاخیز) ندارند می‌گویند: «قرآنی غیر از این بیاور، یا آن را تبدیل کن! (و آیات نکوهش بتها را بردار)» بگو: «من حق ندارم که از پیش خود آن را تغییر دهم؛ فقط از چیزی که بر من وحی می‌شود، پیروی می‌کنم! من اگر پروردگارم را نافرمانی کنم، از مجازات روز بزرگ (قیامت) می‌ترسم!»

*- همان‌طور که خداوند متعال در این آیه تصریح نموده، سبب اصلی این نوع ایرادگیری‌ها به کلام الله، عدم ایمان به آخرت (لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا) می‌باشد! در دنیا مشغول بازی هستند و گمان می‌کنند که دین و قرآن نیز ملعبه و بازی آنهاست.

*- بشر از سویی، به حکم عقل و فطرت، نمی‌تواند "توحید" را نفی کند، و از سویی دیگر، به خاطر ناباوری آخرت، مایل است تا بندگی هوای نفس خودش و دیگران را بنماید، از این رو، با دست خود خدایانی می‌تراشد که مصنوع و مخلوق خودش باشند و می‌گوید: «این همان خداست»! هم چنین به خاطر جهل و استکبارش، می‌گوید: «اگر قرار است که من تحت عنوان وحی، مطیع کتابی باشم، خودم باید بگویم که در آن کتاب چه مطالبی و چگونه باید نوشته شده باشد!» همین امر علت اصلی شرک، بت پرستی، طاغوت‌پرستی، ظهور مکاتب و ایسم‌ها و مانیفست‌ها، و این بدل‌سازی‌ها می‌باشد.

نیاز به تفسیر:

مرتب یا می‌گویند: «قرآن نیازی به تفسیر ندارد»! یا می‌گویند: «چرا اینگونه است که نیاز به تفسیر داشته باشد؟!»؛ در حالی که همگان می‌دانند: «تفسیر یعنی باز کردن»، و هر جمله‌ای و حتی هر کلمه‌ای، با "تفسیر" باز، تشریح و بیشتر تفهیم می‌گردد.

بنابر این، هیچ گزاره‌ای در این عالم وجود ندارد که با تفسیر، جوانب یا عمق و یا افقش، شرح نگردد. حال خواه یک جمله‌ی حکیمانه باشد – یا یک غزل – یا یک آیه و ... .

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد (حافظ)

*- بنابر این، حتی آیه‌ی کریمه‌ی «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ»، که هر مسلمانی آن را بلد شده و بارها و بارها تکرارش نموده و گمان دارد که معنایش را نیز به خوبی می‌داند، نیاز به تفسیر دارد و با تفسیر است که افق‌های گوناگون آن مشهود می‌گردد. لذا هم در مورد «اسمُ الله»، آیات بسیاری وجود دارد، و هم کتاب‌هایی فقط در مورد همین واژه "اسم" و "اسم الله" نوشته شده است؛ و امروزه فهمیده‌اند که «علم، همان نشانه‌شناسی می‌باشد».

به حسب ظاهر، همگان در این عالم می‌دانند "اسم = نشانه" یعنی چه؟ هم خودشان اسم دارند، هم روی فرزندان‌شان و هر چیز دیگری "اسم" می‌گذارند و هم به هر چیزی با بردن "اسم" اشاره می‌کنند و در موردش سخن می‌گویند؛ اما به حسب واقع، کمتر کسی درباره‌ی همین یک کلمه‌ی "اسم"، مطالعه و تدبر کرده است! به ویژه در آیات قرآن کریم و احادیث.

آیه:

« وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا وَذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَائِهِ سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ » (الأعراف، 180)

ترجمه: و برای خداست، نام‌های نیک (هر چه کمال است، اسم خداست =  نشانه خداست)؛ خدا را به آن (نام‌ها) بخوانید! و کسانی را که در اسماء خدا تحریف می‌کنند (و بر غیر او می‌نهند، و شریک برایش قائل می‌شوند)، رها سازید! آنها بزودی جزای اعمالی را که انجام می‌دادند، می‌بینند!

حدیث:

امام صادق علیه السلام: فی قَولِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ : وَللهِ الأسماءُ الحُسنی فَادعُوهُ بِها، قالَ: نَحنُ وَاللهِ الأسماءُ الحُسنی الَّتی لا یَقبَلُ اللهُ مِنَ العِبادِ عَمَلاً الاّ بِمَعرفَتِنا  .» (اصول کافی/ ج1/ ص 143)

ترجمه: در تشریح معنی این گفته خدا در قرآن که فرموده است: برای خدا نام‌هایی نیکو است پس خدای را بدانها بخوانید؛ امام صادق(ع) فرموده‌اند: بخدا ما هستیم نام‌های نیک او که از بندگان هیچ عملی پذیرفته نمی‌شود جز به شناخت ما.

سوء استفاده از آیات قرآن کریم:

از هر جمله‌ای، مطلبی و موضوعی، می‌توان سوء استفاده نمود. سوء استفاده نیز فقط به انجام یک سری اعمال خلاف و استناد آنها به قرآن کریم محدود نمی‌شود، بلکه سوء استفاده‌ی منفی یا سلبی هم داریم. یعنی به بهانه‌ی این آیه یا آن آیه، با خدا و قرآن لج می‌کنند و نه تنها انکار حقانیت، بلکه دشمنی نیز می‌ورزند و با تمام قوا به جنگ خدا و قرآن می‌روند!

بنابر این، باید بگویند که سوء استفاده مذموم است و نباید انجام پذیرد، نه این که بگویند: «چرا آیه این طور نازل شده است»؟!

بی‌تردید آیات الهی، هر طور دیگری هم که نازل می‌گردید، اهل سوء استفاده و کسانی که قلب‌های‌شان مریض است، از آن سوء استفاده می‌کردند.

خشونت:

از جمله اصطلاحاتی که از گذشته علیه اسلام مطرح بود و پس از انقلاب اسلامی،  "بنی صدر" فراری دوباره آن را علیه مسلمانان انقلابی به کار برد و بعد سایرین از همان قماش روی آن مانور آمدند، همین واژه‌ی "خشونت" می‌باشد.

خشونت یعنی چه و آیا خشونت مطلقاً بد و مذموم است؟! کدام قانونی در این عالَم بشری، بدون ضمانت اجرایی زور [که به وقتش به آن خشونت می‌گویند]، اِعمال می‌شود؟! این همه مقررات، نیروهای نظامی، انتظامی، امنیتی، دادگاه‌ها، جریمه‌ها و حبس‌ها و ... برای چیست؟!

اگر دشمن مستکبر، قدار، جلاد، کودک کُش و قصابی، به یک کشور یا یک ملت حمله کرد، در مقابل چه باید کرد؟! آیا باید با دست گُل و شیرینی، اهدای فرش و پسته و خاویار و نیز لبخندهای احمقانه به استقبالش رفت؟!

قرآن و خشونت!

در قرآن کریم، بیش از آن که آیات (به قول آنها) خشونت باشد، آیات رحمت، جود، کرم، فضل، اخلاق حسنه، محبت، مودت، گذشت، عفو، تعاون و ... وجود دارد.

اما، دشمنان ناراحتند که چرا خداوند سبحان، در مجرای هدایت، به مسلمانان دستور داده است که زیر بار ظلم نروید - علیه مستکبر و ظالم، قیام به قسط کنید – ریشه فتنه را بکنید و بخشکانید – اگر کفار و ظالمان، دین، مال، جان و نوامیس مادی و معنوی شما را مورد تعرض قرار دادند، به شدت مقابل کنید – اگر به شما حمله کردند و با شما جنگیدند (جنگ نرم یا سخت)، اصلاً کوتاه نیایید و تمامی قوای خود را تجمیع کنید و به جنگ‌شان بروید و ... .

انتظار دارند که خداوند متعال به بندگانش بفرماید: هر گاه با کفار، مستکبران و ظالمان و ظلم‌شان مواجه شدید، خود را به حماقت بزنید – لبخند بزنید – از ذلت استقبال کنید – هر چه دارید را طبق اخلاص تقدیم کنید – اگر این طرف صورت شما را سیلی زدند، آن طرف را بیاورید – اگر اموالتان را خواستند، نوامیس را خودتان پیش کش کنید و اگر نوامیس را نیز خواستند، خودتان را هم تسلیم کنید و بار ننگین ذلت و خواری را تا آخر عمر به دوش بکشید!

خیر؛ خداوند علیم، حکیم، سبحان و هادی، نه تنها هیچ گاه به بندگانش چنین دستورالعمل‌های خفت‌باری نمی‌دهد، بلکه دستور به ایمان، عمل صالح، هوشیاری، بصیرت، ایستادگی و استقامت، جهاد در راه خدا و شدت با کفار و ظالمان را می‌دهد. حال اگر نامش "خشونت" است، بسیار خوب، عالی، ممدوح و نجات‌بخش است و خود نشان از کمال این دین را دارد.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

چرا خداوند در سوره‌ی توبه، آیاتی فرموده که برخی با سوء استفاده از آن دست به خشونت بزنند؟ چرا شفاف بیان نشده که تفسیر نخواهد؟!

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8218.html

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن   سوره توبه