پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): فرض کنید که کسی با شما دشمنی داشته باشد و نزد دستگاه‌های اطلاعاتی ... یا اذهان عمومی، مدعی شود که شما با یکی از شبکه‌های تروریستی، سرقت، قاچاق و یا هر نوع فساد دیگری ارتباط دارید؛ حال آیا او باید دلیل و سندی بر ادعای خود اقامه نماید، یا شما باید به دستگاه‌های مرتبط و نیز تک تک مردم مراجعه کرده و با دلیل و سند، ثابت کنید که چنین نیست؟!

فرض کنید، کسی بگوید: «فلانی آدم دورغ‌گویی است و یا العیاذ بالله زناکار است!»، آیا مدعی باید دلیل و سند و شاهدی اقامه کند، و یا این که فلانی برود تمامی جملاتی که در طول زندگی بیان داشته را بیاورد و اثبات کند که هیچ کدام دروغ نبوده و یا تمامی ارتباطات جنسی خود را شرح دهد که هیچ کدام زنا نبوده، و یا از تمامی زنان بدکار گواهی بگیرد که با آنها زنا نکرده است؟!

●- همیشه مشکل اصلی در ارتباط با "ادعاها" همین است که ادعا فرض مسلم تلقی می‌شود و بعد می‌گویند: حالا شما با استدلال، استناد و استشهاد، رد کنید! در حالی که باید از مدعی سؤال شود که دلیل تو چیست؟!

آموزش خداوند سبحان به مؤمنین:

خداوند متعال به مؤمنین آموزش داده و امر می‌نماید که وقتی فاسقی (کسی که از پوسته آدمیت و مسیر حق خارج شده) برای شما "خبری" می‌آورد، سریع نپذیرید و آن را به عنوان یک خبر درست و قطعی تلقی ننموده و میان دیگران شایع نکنید، بلکه بروید تحقیق کنید – از خودش دلیل و سند و مدرک بخواهید – وگرنه موجب ضرر، زیان و آزار خود و دیگران می‌شوید و با نتایجی مواجه خواهید شد که به شدت از این سادگی و زودباوری خود پشیمان خواهید شد:

« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ» (الحجرات، 6)

ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اگر شخص فاسقی خبری برای شما بیاورد، درباره آن تحقیق کنید، مبادا به گروهی از روی نادانی آسیب برسانید و از کرده خود پشیمان شوید!

القای نظام استکباری:

اما، القای نظام استکباری این است که «شما باید هر سخن، نظر و خبر ما را چشم بسته و بدون هیچ دلیل، منطق و سندی قبول کنید و بعد به مخالفان ما بگویید: اگر شما قبول ندارید، برای ردش دلیل و سند بیاورید»؟!!

قابل تأمل آن که در این اصل استکباری، "موضوع" مهم نیست، حتی در نظریات (ایسم)ها نیز می‌گویند: «باید نه تنها آنها را بپذیرید، بلکه تبعیت کنید؛ تا وقتی که خودمان نظریه‌ی دیگری بیاوریم و آن را باطل اعلام کنیم»!

این القای دیکتاتور مآبانه، در عرصه‌ی خبر، جوّ، شایعه، شبهه و در یک کلام «می‌گویند»، نمود و ظهور بیشتری دارد.

بستن راه پاسخ:

دیکتاتوری نظری و خبری تا حدی است که حتی برای آن چه در نظر همگان معلوم و مشهود است نیز اِعمال می‌شود! بدینگونه که راه پاسخ را می‌بندند!

در همین شبهه طرح می‌شود: «به غیر از جنگ مدام ما با این گروهک‌های تروریستی و حمایت مدام غرب از آنها، چه پاسخی دهیم»؟!

مثل این است که: در حالی که باران می‌بارد، شبهه کنند که نمی‌بارد، بعد بگویند: به غیر از آن که می‌بینی باران می‌بارد، زیر باران قرار گرفته‌ای، صدایش را نیز می‌شنوی، ریزش آن از برگ درختان و حتی جاری شدن سیل را نیز شاهدی، دلیل دیگری بیاور که باران می‌بارد؟! یا بگویند: اگر چه روز است، نیم‌ کره را روشن کرده و تو نیز نور و حرارتش را ادراک می‌کنی، من می‌گویم شب است و تو دلیل دیگری بیاور که روز است!

●- اکنون در حالی که جهان غرب، سران استکبار و صهیونیسم بین‌الملل، از همان ابتدا [به بهانه‌ی حمایت از جدایی طلبان در سقوط و تجزیه سوریه] رسماً اعلام کردند که از آنها با ارسال اسلحه، پول و ارتباطات سیاسی و تبلیغاتی حمایت می‌کنیم – و بعد از جریانات و علنی شدن تروریستی بودن این گروهک‌ها و بالتبع رویکرد مخالف اذهان عمومی، مکرر اقرار کردند که ما خود اینها درست کرده‌ایم ...، و در حالی که مقابله‌ی جدی و شدید نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران با آنها برای جهانیان مشهود است، می‌گویند: «به غیر از این چه دلیلی باید در مقابل شبهه ارتباط، اقامه کنیم»؟!

در حالی که امریکا به صراحت می‌گوید: ایران در امور منطقه دخالت می‌کند و اگر داعش نیز کاملاً سقوط کند، به مثابه‌ی پیروزی ایران است و ما نباید بگذاریم که چنین شود»، می‌گویند: چه دلیل دیگری دارید؟!

منفعل نشویم

پاسخ این است که دیگر هیچ دلیلی اقامه ننمایید. چرا همیشه کفار و ظالمان جهان، ما را منفعل کرده و در عین خیانت و جنایت خود، می‌گویند: «ما باید شما را راستی آزمایی کنیم»! و چرا یک عده آنقدر ساده باشند که تمام تلاش خود را مصروف به این بدارند که صداقت خود را به آنها اثبات کنند؟!

*- چرا همیشه شبهه افکنان، یک ادعای پوچ، بی‌دلیل و غیر مستندی را مانند باد هوا از دهان خارج می‌کنند و بعد می‌گویند: «حالا شما بدوید خلافش را اثبات کنید»؟!

*- و چرا یک عده همیشه گمان می‌کنند که کفار، مشرکان، منافقان، ظالمان، خیانت‌کاران و جانیان، انسان‌های عاقل، منطقی و فرهیخته‌ای هستند که تنها مشکل‌شان نداشتن دلایل عقلی و یا مستندات می‌باشد و اگر با گردن خم، لبخند، جملات آرام و لطیف و ... برای آنها دلیلی اقامه شود، حتماً می‌پذیرند و اصلاح می‌شوند؟!

ارتباط:

اما، ارتباط یعنی چه؟ آیا هر ارتباطی حاکی از نوعی همسویی، مسالمت، مشارکت و موافقت است؟

فرض کنید که دشمن تهدیداتی کرده و می‌گوید: «حاضر به مذاکره در برابر آنهاست»، یا نظام تهدیدی جدی دارد و با برقراری ارتباطی مستقیم یا غیر مستقیم، به دشمن هشدار می‌دهد که «این خط قرمز است، اگر یک قدم دیگر فراتر روی، چنین و چنان خواهد شد» و یا ارتباطی جهت مبادله اسرا و ... برقرار می‌شود.

بدیهی است که از این نوع ارتباطات، همیشه بوده، هست و خواهد بود. مهم این است که در ارتباط مستقیم یا غیر مستقیم و حتی در مذاکره‌ی حضوری، عقلانیت و بصیرت در دوست و دشمن‌شناسی حاکم باشد و شخص یا تیم مرتبط بداند که اهداف و مواضع دشمن چیست؟ چه برنامه‌ای را پیش گرفته، و قرار است چه کند؟!

مهم است که مرتبط، از همان ابتدا «مشت فولادین را پشت دستکش مخملین" ببیند، و فریب نخورد که پیشمانی سود چندانی ندارد و مصداق همان آزار رساندن به خود و دیگران می‌شود.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

می‌گویند: جمهوری اسلامی ایران، زمانی با طالبان، القاعده و ... ارتباط داشته است. به غیر جنگ مدام ما و دفاع مدام غرب از آنها، چه دلیل دیگری می‌توان اقامه نمود؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8923.html

 

کلمات کلیدی:  سیاسی