پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): از طرفی، خداوند متعال، انسان را به نور عقل، فضیلت بخشیده و اسلام دین عقلانیت است – انسان موجودی اخلاقی است و اسلام دین اخلاق کامل است – انسان قانونمند است و اسلام، یک دین کاملاً حقوقی است؛ و از طرفی دیگر، "ازدواج" یک گرایش فطری و نیاز هر انسان سالمی (در هر سنّی) می‌باشد و خداوند متعال آن را برای آرامش (جسمی، جانی، روحی، روانی و ...) قرار داده و فرمود:

«وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ» (الرّوم، 21)

ترجمه: و از نشانه‌های او اینکه همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد؛ در این نشانه‌هایی است برای گروهی که تفکّر می‌کنند!

●- بنابراین "ازدواج"، بستر محبت و مودتی الهی می‌باشد و می‌دانیم که سر منشأ هر چیزی، همان محبت است؛ چنان که سر منشأ انحرافات نیز محبت دنیا و متاعش می‌باشد.

از آیه‌ی فوق روشن می‌شود که اولاً زندگی مشترک، بر پایه‌ی "تفکر درست" شکل و دوام می‌یابد، نه بر پایه‌ی احساسات و هوای نفس! و ثانیاً همین ازدواج درست، آیه‌ای (نشانه‌ای) از آیات پروردگار عالم است، البته برای اهل تفکر.

●- ازدواج، برقرار کننده نوعی رابطه‌ی اجتماعی است که ضمن وظایف و تکالیف، تعاریف دیگری به خانواده می‌دهد و حقوق متفاوتی را بر آنان مترتب می‌سازد، از نفقه و ارث گرفته، تا محرمیت بین افراد و قوانین مترتب با آن و ... ‌.

●- با توجه به نکات فوق، باید به امر ازدواج به صورت عقلی و منطقی نگاه کرد، نه صرفاً احساسی!

واژگانی چون «زن پدر (زن بابا) – شوهر مادر – جایگزینی برای مادر یا پدر واقعی و ...»، فقط واژگان تحریک کننده‌ی احساسات بی‌پایه می‌باشند.

●- به هیچ وجهی قرار نیست که "شوهر مادر" جای پدر را بگیرد و یا "همسر پدر" جایگزین مادر شود، اگر چه خدماتی را به نیابت ارائه دهند.

●●●- از این‌رو، تکلیف فرزندان نسبت به پدر یا  مادری که پس از وفات همسر و یا متارکه، با دیگری ازدواج می‌کنند؛ هیچ تفاوتی با گذشته ندارد و باید به غیر از احترام، تا حدی که حتی یک اُف به آنها نگویند، بال‌های رحمت و مودت خود را به روی آنان بگشایند؛ احترام  به والدین، پس از توحید مطرح شده است:

«وَقَضَى رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا * وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا» (الإسراء، 23 و 24)

ترجمه: و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستید! و به پدر و مادر نیکی کنید! هرگاه یکی از آن دو، یا هر دوی آنها، نزد تو به سن پیری رسند، کمترین اهانتی به آنها روا مدار! و بر آنها فریاد مزن! و گفتار لطیف و سنجیده و بزرگوارانه به آنها بگو * و بالهای تواضع خویش را از محبّت و لطف، در برابر آنان فرود آر! و بگو: «پروردگارا! همان‌گونه که آنها مرا در کوچکی تربیت کردند، مشمول رحمتشان قرار ده!»

●●●- اما تکلیف عقل، شرع، اخلاق و فرهنگ والا، نسبت به کسی که همسر جدید پدر یا مادر شده است، نگاه به او به عنوان یکی از اعضای جدید خانواده است؛ کسی که شریک زندگی جدید نزدیک‌ترین و محبوب‌ترین اعضا نسبت به ما (پدر و مادر) شده است. پس، محبت، مودت، احترام، ادب، مهربانی، مهم و  والا دیدن شخصیت و جایگاه او، نه تنها واجب، بلکه احترام به خودمان می‌باشد و این زندگی گذرا را شیرین و عاقبت را در دنیا و آخرت به خیر می‌گرداند.

مشارکت و هم افزایی‌ - پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی .

پرسش:

نحوه رفتار و برخورد اصولی خانواده، با کسی که پس از وفات مادر، همسر پدر شده و قرار است جای مادر را بگیرد، باید چگونه باشد؟

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10042.html

 

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

  

  

      

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه