پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

هنگام قرائت آیات قرآن مجید، احادیث، ادعیه و هر متن دیگری، باید هم به کلمات، معانی و مفاهیم‌شان دقت نمود و هم به جملات و فحوای کلام. بسیاری از سؤالات و شبهاتی که به ذهن خطور می‌کند و یا توسط مخالفان فرافکنی و القا می‌شود، مبتنی بر برگردان‌ها (ترجمه‌ها) و برداشت‌های نادرست می‌باشد.

حال این دو آیه را مجدد مورد توجه قرار دهیم:

«وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا * وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا» (الشمس، 3 و 4)

- سوگند به روز، هنگامی که تجلی می‌کند (پدید می‌آید) * سوگند به شب، هنگامی که (با تاریکی) می‌پوشاند.

● - همانگونه که معلوم و مشهود است، در این دو آیه، هیچ اشاره‌ای به «جهان -یا- عالَم» نشده است که سبب شود مسأله نیم‌کره به ذهن خطور نماید! حال چرا در برگردان‌ها (ترجمه‌ها)، به جهان، عالَم، زمین و ... اشاره شده؟ معلوم نیست!

اگر چه ما فقط زمین را می‌بینیم، لذا در برخی از برگردان‌ها به شب و روز در زمین اشاره شده است، اما در آیات مذکور، هیچ اشاره‌ای به شب و روز در یک سیاره نیز نشده است، بلکه بحث کلّی می‌باشد؛ می‌فرماید: «هنگامی که روز با روشنایی، هم خودش تجلی می‌کند و هم همه چیز را روشن نموده و نشان می‌دهد - و شب، هنگامی که پرده می‌اندازد»، حال خواه در زمین باشد یا در مریخ و مدت شبانه روز 24 ساعت باشد، یا حتی چند ماه؛ در این نیم کره باشد و یا آن نیم‌ کره!

● - «إِذَا» یعنی: «هنگامی که» و هیچ فرقی ندارد که کجا؟ کِی؟ و به چه مدت؟ لذا آنگاه که در یک نیم‌کره روز یا شب می‌رسد، همان «هنگامی» است که روز یا شب شده است؛ پس هیچ تناقضی وجود ندارد.

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   آیات قرآن