پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): نه تنها برخی از بزرگان، بلکه بسیاری از افراد عادی نیز امام زمان علیه السلام را دیده‌اند و یا ممکن است ببینند و این هیچ منافاتی با حدیث ندارد.

اشکال کار، عدم توجه کافی به کلمات یک آیه، حدیث یا روایت و معانی دقیق آنها از یک سو و نیز کلی گویی‌ها از سوی دیگر می‌باشد.

به عنوان مثال: در حدیث می‌فرماید: « أَلَا فَمَنِ ادَّعَى الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِیِّ وَ الصَّیْحَةِ فَهُوَ كَذَّابٌ مُفْتَر – آگاه باشید که هر کسی که پیش از خروج سفیانی و صیحه‌ی آسمانی، ادعای مشاهده نماید، دروغگو و افترا زننده است».

●- در این حدیث شریف، دو نکته‌ی قابل تأمل وجود دارد که عبارتند از: «ادعا» و «مشاهده».

ادعا – ادعا، با خبر دادن، گزارش دادن، مطلع نمودن، نقل یک حکایت و ...، متفاوت است، چرا که "ادعا" همیشه با نوعی دعوت مستقیم و یا غیر مستقیم همراه است. مثل کسی که ادعای مسلمانی، آزادیخواهی یا ... دارد. پس فرق است میان کسی که خبر می‌دهد «من مسلمان هستم»، با کسی که «ادعای مسلمانی» دارد. یا فرد صادق و مؤمنی که بگوید: «دیروز یا دیشب، به زیارت امام رسیدم»، با کسی که "مدعی مشاهده" شود!

در ادعا، همیشه نوعی دعوت وجود دارد. کسانی که ادعای مشاهده می‌کنند، مردم را به عنوان کسی که با ایشان رابطه مستقیم دارد، به سوی خود دعوت می‌کنند. پس فرمود: از این پس، هر کسی که چنین ادعایی نماید، دروغگو و افترا زننده است.

مشاهده – کلماتی چون: ملاقات، زیارت و مشاهده، همه کلمات عربی می‌باشند که در فارسی نیز عیناً به کار می‌روند، منتهی ما چون کلمات جایگزین مستقلی نداریم، گاه همه را به یک معنا ترجمه می‌کنیم و بالتبع به هنگام تحلیل [بر اساس ترجمه]، دچار مشکل می‌شویم. مانند این که «عشق، محبت، مودت و علاقه» را به "دوست داشتن" ترجمه می‌کنند، در حالی که هر کدام معنا و بالتبع مصادیق خود را دارد.

"مشاهده"، نوعی شهود است و با دیدار، ملاقات و زیارت متفاوت می‌باشد. ممکن است [ان شاء الله] شخص جنابعالی نیز به زیارت ایشان مشرف گردید، که با ملاقات متفاوت است؛ ممکن است توفیق ملاقات نیز برای شما نیز حاصل گردد، که با "مشاهده" متفاوت است.

اگر در خواب یا بیداری، ایشان را در جایی، در جمعی و ... ببینید، خواهید گفت: «من ایشان را زیارت نمودم» - اما اگر توفیق حضور و گفتگویی حضوری [یک سویه/ف یا دو سویه] حاصل گردد، می‌گویید: «با ایشان ملاقاتی داشتم»؛ اما "مشاهده"، یعنی: من در مقام شهود هستم، یعنی: برای من غیبتی نیست، یعنی: من هر گاه بخواهم، می‌توانم خدمت ایشان مشرف گردم (مانند نواب خاص در دوران غیبت خاص)! بنابراین چنین ادعایی، همراه با نوعی دعوت به خود می‌باشد.

پس فرمود: از این پس، هر کسی که قبل از خروج سفیانی و صیحه‌ی آسمانی، چنین ادعایی نماید « فَمَنِ ادَّعَى الْمُشَاهَدَةَ »، او دروغگو و افترا زننده است « فَهُوَ كَذَّابٌ مُفْتَر ». مانند بسیاری از اشخاص که در طول تاریخ و حتی امروزه، ادعای ارتباط مستقیم، مشاهده و نیابت خاص داشته و دارند. مانند شلمقانی در دوران غیب صغری که انتظار داشت نایب پنجم شود، اما چون غیب صغرا به پایان رسید و این نیابت خاص به او نرسید، خودش ادعای نیابت خاص و مشاهده نمود و سپس ادعای امام زمانی نیز نمود – مانند سید باب، که ابتدا ادعای نیابت نمود و سپس ادعای امام زمانی و حتی پیامیری و خدایی نمود – مانند این گروه جدید التأسیس موسوم به "یمانی"، که به این بهانه به جذب افراد [به ویژه در میان دانشگاهیان و افراد مؤمن] مشغولند و آنها را به سوی خود دعوت می‌کنند!

پس، مشاهده، با زیارت و یا ملاقات، که در آن اختیاری نیست و اراده‌اش یک سویه و از جناب امام علیه السلام می‌باشد، بسیار متفاوت است.

 

مرتبط:

در توقیعی از امام زمان علیه السلام تصریح شده که هر کس قبل از خروج سفیانی، ادعای مشاهده کند، دروغگو و افترا زننده است؛ حال آن که اخبار بسیاری از مشاهده‌ی بزرگان و سایرین آمده است؟! (15 آبان 1395)

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش:

در کتب درسی، حدیثی آمده که «مدعیان مشاهده امام زمان (ع) درغگو هستند»، حال آن که اخباری از زیارت بزرگان نقل شده است؟

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9487.html

  

 

 پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

 

 

  

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه