Iranpn   – یادداشت: شاید بتوان گفت که یکی از مهم‌ترین رقابت‌ها و یکی از شیرین‌ترین جنگ‌‌ها، رقابت و جنگ بین احزاب، جریان‌ها و شخصیت‌ها در انتخابات‌های مجلس و ریاست جمهوری می‌باشد، که از چند ماه قبل آغاز و در هفته‌ی آخر که تنها زمان مجاز و قانونی برای تبلیغات است، به اوج خود می‌رسد.

گفته‌شد «مهم‌ترین رقابت‌ها» از آن جهت که احزاب، جبهه‌ها و نامزدهای سلام برای قرار گرفتن در مواضع تصمیم‌گیری و قدرت، جهت حفظ کیان کشور و خدمت به مردم و مقابله با دشمنان نظام، ممکلت و مردم به رقابت می‌پردازند، رقابتی سالم و ممدوح. و هم چنین احزاب، جبهه‌ها، جریانات و نامزدهای نا سالم [ریز و درشت و با تفاوت درصد بیماری] نیز برای رسیدن به «قدرت و ثروت»، حتی به قیمت خیانت به کشور و ملّت، با یک دیگر و جناح‌های مقابل به رقابت سالم و ناسالم می‌پردازند.

گفته شد «جنگ شیرین»، از آن جهت که انتخابات مجلس و ریاست جمهوری، فی‌الواقع یک جنگ جهانی و یک جنگ خانگی است. جنگ جهانی از آن جهت که تمامی دشمنان اسلام و ایران و در رأس‌شان امریکا، صهیونیسم بین‌الملل و اتحادیه‌ی اروپا به آن نظر دارند و به صورت مستقیم و غیر مستقیم عوامل و وابستگان بی‌واسطه و با واسطه را مورد حمایت قرار می‌دهند، و جنگ خانگی از آن جهت که چگونگی ساختار مجلس یا دولت، نقش مستقیمی در تقریر چگونگی سرنوشت کشور و ملت دارد.

در آخر کار و نتیجه‌ی این جنگ بزرگ و به ظاهر شیرین، یا عده‌ی کثیری از مردم مجروح و کشته می‌شوند و یا کشور و ملت احیا می‌گردد

اما این جنگ «شیرین» است، چرا که در آن از توپ، تانگ، بمب‌افکن و آتش و دود، خبری نیست.  همه‌ شعارهای قشنگ می‌دهند – به تناسب توان‌ها و حمایت‌ها پول خرج می‌کنند ...  و خلاصه شور و حالی ایجاد می‌شود. هر چند که در آخر کار و نتیجه‌ی این جنگ بزرگ و به ظاهر شیرین، یا عده‌ی کثیری از مردم مجروح و کشته می‌شوند و یا کشور و ملت احیا می‌گردد – که در این 33 سال بسیار تجربه کردیم.

از دشمنان انتظار دیگری نیست، اما از دوستان بعید بود:

متأسفانه به رغم آن که مقام معظم رهبری و هم چنین بزرگان و صاحبان علم، اندیشه و تقوا مکرر توصیه کردند که «در تبلیغات انتخاباتی خود را مطرح و به مردم معرفی کنید و نه این که دیگران را تخریب کنید»، عده‌ای تنها سرمایه‌ و سلاح تبلیغی‌شان، تخریب دیگران است، چرا که با شناختی که نسبت به خود، سابقه، افکار، اهداف و آمال‌شان دارند، می‌دانند که چیزی برای مطرح کردن نداشته و امتیازی برای جذب ندارند. لذا چاره‌ای جز از میدان برون کردن رقیب، آن هم با تخریب، تهمت، دروغ، شایعه، جوّسازی نامطلوب،‌ هوچی‌گری و ... ندارند.

در عرصه‌ی این رقابت و جنگ ناسالم، از دشمنان خارجی و داخلی، عمّال و خدمتگزاران‌شان انتظار دیگری نیست، آن‌ها در این عرصه به مراتب مردانه‌تر عمل می‌کنند. مواضع مخالف و ابستگی‌شان را به

مگر برای چه رقابت کرده و می‌جنگند؟! مگر قصدشان خدا، اسلام، ولایت، کشور و مردم نیست، پس چرا ... ؟!

 صراحت در عمل و بیان اعلام کرده و برای آن مبارزه می‌کنند. اما از دوستان یا بهتر بگویم مدعیان همسویی با ولایت و مردم، بعید بود و انتظار نمی‌رفت که به این حربه‌ها و تاکیتک‌ها متوسل شوند؟! مگر برای چه رقابت کرده و می‌جنگند؟! مگر قصدشان خدا، اسلام، ولایت، کشور و مردم نیست، پس چرا ... ؟!

با توجه به شرایط کنونی انتخابات، فعلاً رقابت اصلی بین دو جناح «جبهه پایداری» و «جبهه اصول‌گرایان» متحد است که در رأس هر کدام یکی از نامی‌ترین و معتبرترین شخصیت‌ها و دانشمندان و رجال دینی و سیاسی و سرمایه‌های ارزشمند اسلام، نظام و کشور قرار گرفته است. آیت الله مهدوی کنی و آیت الله مصباح یزدی.

اما هواداران، طرفداران، نامزدها و سیاست‌گذاران تبلیغاتی و مجریان، متفاوت هستند و گویا برخی هیچ قید و الزامی به رعایت موازین شرعی، اخلاقی و سیاسی و نیز حفظ احترام بزرگی که در سایه‌ اعتبارش

به شدت سیاست و تاکیتک‌های تخریبی را به ویژه علیه شخص «آیت الله مصباح یزدی» تعقیب می‌کنند

 معتبر شده‌اند را نداشته و به شدت سیاست و تاکیتک‌های تخریبی را به ویژه علیه شخص «آیت الله مصباح یزدی» تعقیب می‌کنند و در این راستا از هیچ تهمت و افترا و حتی نسبت دروغ کلام به مقام معظم رهبری ابا نداشته و از هیچ شایعه‌ای فروگذار نمی‌کنند. تاکتیک آنها این است که «ما دروغ و

 شایعه را تولید و توزیع و فرافکنی می‌کنیم، به فرض که چند نفری موضع گرفته و آن را به شدت تکذیب کنند، در هر حال اثر خودش را می‌گذارد».

در این راستا، انواع دروغ‌ها، تهمت‌ها، شایعه‌ها و نسبت‌های ناروا و جوّسازی‌های منفی علیه آیت‌الله مصباح یزدی [که از ابتدای انقلاب وجود داشت و پس از رحلت حضرت امام (ره) شدّت و گستره‌اش روزافزون شد] فرافکنی شد تا اذهان عمومی مشوش شده و دست کم تردید نماید. اما به نظر می‌رسد که در میان همه‌ی سخن‌ها، حرف آخر را این «نوری‌زاد» ضد انقلاب زد و خیال همه را راحت کرد. او گفت:

«از آیت الله مصباح و شاگردانش باید ترسید/ آیت ‌الله مصباح مطیع رهبری است و شاگردانی تربیت کرده که تلاش‌شان برتری دادن برداشت‌های اسلامی است».