پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): بیشتر پرسش‌ها در این رابطه، به خاطر تبلیغات نادرست از یک سو و نیز خلط مباحث گوناگون در ذهن، از سوی دیگر ایجاد می‌گردد. از همان ابتدای غیبت تا کنون [به ویژه اکنون با امکانات فضای مجازی]، با ایجاد سؤال و یا شبهه، یا حتی بیانات نادرست، القا می‌شود که نه تنها به یاری ایشان نشتابید، نه تنها خود را نسازید، بلکه حتی دعا نیز ننمایید! تا جایی که القا می‌کنند: «دعاهای شما نقشی در تعجیل ظهور ندارد، بلکه باید ظلم و فساد بیشتر شود، پس بکوشید تا بیشتر شود»!

بدیهی است که گزینه‌ی نخست، مردود است؛ چرا که اولاً هیچ جامعه‌ای، بدون حکومت ولیّ الله، به رشد، کمال و عدالت اجتماعی نمی‌رسد و حتماً مبتلا به ظلم و عقب ماندگی خواهد شد [چنان که اکنون نیز همین‌گونه است]؛ ثانیاً: از ابتدای نشر بشر در زمین، هیچ گاه عدالت اجتماعی محقق نگردیده است. حتی در صدر اسلام و در دوران حاکمیت رسول الله صلوات الله علیه و آله و نیز دوران حکومت بسیار کوتاه امیرالمؤمنین علیه السلام نیز ظلم بود و عدالت اجتماعی، آن گونه که باید محقق نشده بود؛ چنان که کفار، مشرکان، منافقان و یهودیان جامعه، طی ده سال، ده‌ها جنگ بزرگ و کوچک بر ایشان تحمیل کردند – بسیاری را کشتند، آن ظلم‌ها بر دختر رسول خدا، حضرت فاطمة الزهراء علیها السلام روا داشتند و حتی حضرت امیرالمؤمنین و سپس سایر امامان علیهم السلام را زندانی و با ترور به شهادت رساندند! این ظالمان، همه در همان جوامع بودند.

الف – بنابراین، اگر چه عدالت امام، رهبر و حاکم جامعه، علت تامه برای تحقق عدالت اجتماعی نمی‌باشد، بلکه باید مردمان عدالتخواه باشند و از ایشان تبعیت نمایند، اما در ضمن، محال عقلی است که یک جامعه، بدون هدایت الهی، به رشد و کمال و نیز عدالت اجتماعی برسد، که اگر چنین امکانی وجود داشته باشد، دیگر ارسال انبیا و رسولان لزومی ندارد، و نمی‌فرمود که رسول، کتاب و میزان (امام) را برای قیام انسان به قسط فرستادم:

«لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ...» (الحدید، 25)

ترجمه: ما رسولان خود را با دلايل روشن فرستاديم، و با آنها كتاب (آسمانى) و ميزان (امام = الگوی الهی) نازل كرديم تا مردم قيام به عدالت كنند ... .

ب – گزینه‌ی دوم، مبنی بر این که «امام وقتی ظهور می‌نمایند که جهان پر از ظلم و جور شود» نیز درست نیست! چرا که جهان کِی و در چه دورانی آکنده از ظلم و جور نبوده است و ظلم و جور جهانی چیست که دیروز نبوده، امروز نباشد و بعداً پدید آید؟! آیا این همه جنگ، ترور، تحریم، قحطی، نسل‌کُشی، بچه کُشی، تحمیل فقر و قحطی، اختلافات فاحش طبقاتی، به یوق استعمار در آوردن کشورها و به استثمار کشیدن ملت‌ها و اسارت‌ها و برده‌کِشی‌های سنتی و مدرن، جنگ‌های بیولوژیک (مثل آنفولانزای اسپانیولی یا کرونا) ... و بدتر از همه، بستن راه خدا و خداشناسی و معاد شناسی – خداپرستی و معادگرایی، دین‌سازی‌ها تحت عنوان "ایسم" و تحمیل آنها به افکار و اذهان عمومی و ...، ظلم‌هایی نیست که توسط نظام سلطه، مستکبران و سران "زر، زور و تزویر"، در سرتاسر جهان استیلا داشته و دارد؟!

پس جهان، همیشه پُر از ظلم و جور بوده و هست.

حدیث:

در حدیث فرموده: «فَيَمْلَأَ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً» یعنی: «حضرت امام مهدی علیه السلام، زمین را از قسط و عدل پُر می‌کند، چنان که از جور و ظلم پُر شده است» - حتی در حدیثی که فرموده «بَعدَ مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً»، معنایش این نیست که ظلم و جور اکنون نیست یا جهانی نشده و بعداً خواهد شد و پس از آن ظهور می‌رسد؛ بلکه این "بَعد"، یعنی "تقدم و تأخر"؛ یعنی آکنده شدن زمین از جور و ظلم، تقدم دارد بر ظهور ایشان؛ و پر کردن زمین از قسط و عدل توسط ایشان، تأخر دارد بر آن آکندگی از ظلم و جور.

عدالت اجتماعی:

هم دامنه‌ی "ظلم و جور" و در مقابلش "قسط و عدل" بسیار وسیع‌تر از حکومت مستکبران و ظالمان می‌باشد و هم دامنه‌ی "دعا" و سبب‌ها و حکمت‌هایش بسیار وسیع‌تر، رفیع‌تر و عمیق‌تر از آن است که فقط سقوط حکومت‌های جور و ظلم را هدف بگیرد! منتهی چون تا حکومت‌های مستکبرانه و ظالمانه استقرار دارند، هیچ قسط و عدلی تحقق نخواهد یافت، برکناری آنها و استقرار حکومت عدل الهی، در سرلوحه‌ی اهداف، استراتژی‌ها و برنامه‌ها قرار می‌گیرد.

اما، به صرف اسقاط یک حکومت جایر و استقرار یک حکومت عدل، دلیل کافی و نهایی برای رفع هر گونه کاستی و  برچیده شدن هر گونه ظلم بر انسان و جوامع نمی‌باشد؛ بلکه باید تمامی موانع استضعاف و فقر فرهنگی و مالی نیز بر طرف گردد، امنیت از هر حیث حاکم گردد، شرایط و امکانات رشد از هر حیث برای همگان فراهم گردد، تا گفته شود: عدل جایگزین ظلم شد.

دعا برای ظهور:

بنابراین، دعا برای تعجیل در ظهور، فقط برای این نیست که یک نفر از جانب خداوند سبحان بیاید، و با قدرت‌های غیبی، مستکبران و ظالمان را از تخت سلطنت پایین کشد و خود حکومت نماید؛ بلکه برای این است که تمام وعده‌های الهی محقق گردد و خداوند متعال نورش [که همان هستی بخشی و هدایت اوست] را در اعلی درجه‌ی خود، به اتمام رساند تا دیگر هیچ کس در استضعاف نماند (ضعیف نگه‌داشتته نشود):

«يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ» (الصف، 8)

ترجمه: مى‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش كنند، و حال آنكه خدا كامل كننده‌ی نور خويش است، هرچند كافران خوش نداشته باشند.

دعاهای ما برای آن است که خداوند متعال، هر چه زودتر اجازه دهد، تا ولیّ، امام و خلیفه‌ی او ظهور و قیام نمایند، تمامی موانع رشد و سعادت دنیوی و اخروی بشر را از میان بردارند، تا شرایط برای تحقق تمامی وعده‌های الهی به بشر، محقق گردد. البته این امر واقع خواهد شد، اما ما دعا می‌کنیم که در عصر ما واقع شود و ما نیز مشمول فیوضات آن شویم.

دعاها برای این است که موانع معرفت و ایمان برداشته شود؛ موانع رشد و کمال برداشته شود؛ علل و اسباب ناامنی و ترس از میان برود و بت پرستی و بندگی طواغیت زمان، مردمان را به هلاکت نکشاند.

«وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ» (النّور، 55)

ترجمه: خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند وعده مى‌دهد كه قطعاً آنان را جانشینان (و حكمرانان) روى زمين خواهد كرد، همان گونه كه به پيشينيان آنها خلافت روى زمين را بخشيد؛ و دين و آيينى را كه براى آنان پسنديده، پابرجا و ريشه دار خواهد ساخت؛ و ترس‌شان را به امنيّت و آرامش مبدّل مى‌كند، آن چنان كه تنها مرا مى‌پرستند و چيزى را شريك من نخواهند ساخت و كسانى كه پس از آن كافر شوند، آنها فاسقانند.

●- از همین آیه، معلوم می‌شود که اولاً: این وعده‌ی الهی به همگان نیست، بلکه به کسانی است که ایمان می‌آورند و اقدام به عمل صالح می‌نمایند -  ثانیاً: پس از ظهور و پس از قیام و پس از حاکمیت جهانی ایشان نیز باز هم گمراهی هست، ظلم و فسق هست، چنان که می‌فرماید: « كسانى كه پس از آن كافر شوند، آنها فاسقانند»، چرا که ایمان یا کفر، تقوا یا فسق، هیچ زمانی "جبری" نخواهد بود و انسان هم چنان از نیروی اختیار و اراده برخوردار می‌باشد و هم چنان خودش مسیر و هدفش را انتخاب می‌نماید. منتهی تفاوت در این است که دیگر تمامی زمینه‌ها، شرایط و امکانات، برای معرفت، ایمان، تقوا و عمل صالح فراهم می‌گردد؛ دیگر نظام سلطه‌ی مستکبرانی حاکم نیست که بتواند جهالت‌ها و بدبختی‌ها را به مردمان تحمیل کند و نه دیگر مشکلاتی چون فقر؛ گرسنگی و ... سبب انحراف و بندگی دیگران می‌گردد و نه مانعی برای علم، معرفت، ایمان و تقوا وجود خواهد داشت؛ لذا هر کسی بعد از استیلای این شرایط کافر شود، دیگر خودش خیلی فاسق است «از پوسته و مسیر آدمیت خارج شده است – طغیانگر و عصیانگر است».

مرتبط:

فهرست (لینک) تمامی مباحث مرتبط با حضرت امام مهدی علیه السلام و ظهور ایشان، که در این پایگاه طرح و درج شده است.

مشارکت و هم افزایی‌   - پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی

پرسش:

آیا ظهور پس از استیلای عدل در جوامع رخ می‌دهد و یا پس از آکندگی زمین از ظلم و جور؟ و اگر دومی صحیح است، پس دعا برای ظهور چه ضرورتی دارد؟!

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10341.html

 

  پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

  

  

    

کلمات کلیدی:  گوناگون   امام مهدی   عدل